Η βιομηχανία του θεάματος υπακούει σε κάποιους συγκεκριμένους κανόνες. Οταν κανείς θέλει να «πουλήσει» μια ιδέα, ένα σενάριο, μια τηλεοπτική σειρά, οφείλει να διηγηθεί μια ιστορία. Να καταθέσει μια αφήγηση.

Οταν αυτή του ζητηθεί, πρέπει να την πει γρήγορα, συμπυκνωμένα και με ευκρίνεια. Ο πιο δραστικός τρόπος είναι να την εκφράσει μέσα από μια και μόνη πρόταση.

Στον επιχειρηματικό χώρο του θεάματος, αυτή η διαδικασία λέγεται logline και αποτελείται από τρία μέρη. Σκεφτείτε τα σαν πράξη πρώτη, πράξη δεύτερη και πράξη τρίτη.

Μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμη και στον ευρύτερο χώρο της επιχειρηματικότητας. Στην «πρώτη πράξη» πρέπει να θέσεις το πρόβλημα. Τι έχει ανάγκη ο κόσμος; Εδώ υπάρχει ένα λεπτό σημείο.  Προσοχή, όχι τι θέλει, άλλα τι χρειάζεται. Υπάρχει σημαντική διαφορά από το να μιλάς για μια ανάγκη και στο να μιλάς για μια επιθυμία.

Στη «δεύτερη πράξη» πρέπει να ταυτοποιήσεις τα εμπόδια που χρειάζεται να ξεπεράσεις.

Προφανώς τα εμπόδια αυτά θα υπερπηδηθούν με την υπηρεσία που προσφέρεις ή το προϊόν που εξελίσσεις. Εκείνο που εντέλει προτείνεις είναι η λύση σε ένα πρόβλημα. Η «τρίτη πράξη», λοιπόν, είναι ο τρόπος με τον όποιο θα ξεπεράσεις τα εμπόδια αυτά  και θα βρεις τη λύση.

Το θέμα δεν είναι να περιγράφεις αναλυτικά την επιχείρησή σου, άλλα να την εισάγεις μέσα από μια ιστορία. Μια ιστορία είναι ένα ταξίδι. Και σε τελική ανάλυση, όταν επιδιώκεις να μπεις σε μια επιχειρηματική πράξη, εκείνο που στην ουσία κάνεις είναι να σχεδιάζεις μια διαδρομή και να επιδιώκεις να πάρεις μαζί σου στο ταξίδι εκείνον στον οποίον απευθύνεσαι.

Ισως, λοιπόν, οι επιχειρηματίες θα έπρεπε να μελετήσουν λίγο του κανόνες της βιομηχανίας του θεάματος, αλλά και εκείνους που διέπουν μια αφήγηση. Στο κάτω-κάτω, οποιαδήποτε «πράξη» στη ζωή είναι μια διαδρομή που αρχίζει από μια ανάγκη, την οποία προσπαθεί κανείς να ικανοποιήσει, συνεχίζεται με την υπερπήδηση των εμποδίων που βρίσκει μπροστά του και καταλήγει στο να προσφέρει λύση.