Καθ’ ότι οι καιροί είναι πανταχόθεν “πονηροί” και οι… καλοθελητές πλείστοι, χρήσιμο θα ήταν να εφαρμόσουμε την (ελαφρώς) παραλλαγμένη ρήση του αμερικανικού “follow the money”, με την λογική του “follow the executives”, προκειμένου να υπάρξει μια ξεκάθαρη εικόνα σε ότι αφορά την εξέλιξη της πορείας ενός “μαγαζιού”. Πόσο μάλλον, από τη στιγμή κατά την οποία το τελευταίο είναι κραταιό, αιωνόβιο, κερδοφόρο και με σημαντική επίδραση στα συνολικότερα οικονομικά μεγέθη της χώρας μας. Βέβαια, τελευταία κάτι… σάπιο φαίνεται πως υπάρχει στο βασίλειο της Δανημαρκίας, καθώς το υψηλόβαθμο στελεχιακό δυναμικό δείχνει να έχει αποψιλωθεί, με την ιστορία να προσομοιάζει στην ιστορία των δέκα μικρών νέγρων. Ο ένας μετά τον άλλο αποχωρεί (ή τον… αποχωρούν), με τις διάδοχες καταστάσεις να απέχουν σημαντικά σε επίπεδο “caliber”.

Ο «Ατίθασος» κούνησε νωχελικά, λίγο αυτάρεσκα, την πλούσια χαίτη του, φόρεσε το δερμάτινο τζάκετ, έβαλε στα ακουστικά του αγαπημένα jazz κομμάτια, καβάλησε το δίτροχό του και «ξεχύθηκε» προς κέντρο μεριά.

Η ιδέα, βλέπετε, τριγύριζε εδώ και λίγο καιρό στο μυαλό του, μόλις είχε πληροφορηθεί πως ο “Καρχαρίας” αποφάσισε να επιστρέψει στα λημέρια του. Κίνηση, που γέμισε με πλήθος αποριών ορισμένους, αλλά όχι τους καλά γνωρίζοντες και όσους φυσικά στηρίζονται στην λογική. Βλέπετε, ο “Καρχαρίας” ουδέποτε αμφισβήτησε την ασφάλεια που του παρείχε το “μαγαζί-γωνία” στο οποίο είχε… τρουπώσει τα τελευταία χρόνια. Αυτό που τον προβλημάτιζε ήταν η ταχύτητα των εξελίξεων, το φτωχό γνωστικό του υπόβαθρο, η έλλειψη ουσιαστικού ενδιαφέροντος, η αδυναμία (ίσως και ατολμία) ανάληψης πρωτοβουλιών καίριας σημασίας, η παντελή απουσία same page λογικής με ότι επιτάσσουν οι σύγχρονοι καιροί, ήταν αρκετά να φέρουν στην… πόρτα του τον “Ατίθασο”.

Έχεις ξεχάσει από πότε βρίσκεσαι στην αγορά -η οποία διακρίνεται από έντονα χαρακτηριστικά και ισχυρές προσωπικότητες, ενώ την τελευταία μιάμιση δεκαετία έχει βιώσει αναρίθμητα ups & downs- σε έχουν αναγάγει σε “πολύφερνη” νύφη με ιδιότητες αντίστοιχες της… Σφίγγας, θεωρούν πως εκ της θέσεώς σου αποκλειστικά και ουχί από τα όσα έχεις υλοποιήσει μέχρι σήμερα, κινείς μια σειρά από εξελίξεις σε έναν ολόκληρο τομέα, τελευταία, η σημασία του μαγαζιού σου εκτιμάται πως θα παίξει σημαίνοντα ρόλο στην επόμενη, “απελευθερωμένη”, ημέρα, προβάλεις δεξιά και αριστερά τις διασυνδέσεις σου και όταν φτάνει μια -ελάχιστη για το caliber σου- στιγμή της αλήθειας, η πράξη σε… απογυμνώνει με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο και την άμεση συμβολή σου! Basic Watson, basic ή αλλιώς (παραφράζοντας ελαφρώς την περίφημη ρήση) “It’s just English stupid!”

Το ερώτημα που έμεινε σε όλους (και ήταν εξαιρετικά πολλοί όσο και υψηλόβαθμοι στον κλάδο) όσους έτυχε να βρίσκονται στην αίθουσα όπου έλαβε χώρα η… αποκάλυψη ήταν εάν έχει γνώση της αγγλικής. Λέτε; Εάν όχι, πως καταφέρνει και βρίσκεται στον… αφρό του profession της; Πόσο, μάλλον, από τη στιγμή που θα πρέπει να διαπνέεται και από έντονη αίσθηση της μετεξέλιξης και του μετασχηματισμού οι οποίες και προϋποθέτουν “ανοικτούς” γνωστικούς ορίζοντες και αλληλεπίδραση με διεθνή ρεύματα σκέψης και αντίστοιχης λογικής best practices. Έλα μου, ντε! Είπαμε, οι σχέσεις (ανθρώπινες ή και κάτι παραπάνω…), οι γνωστοί, οι ισχυροί, πείτε και χαρακτηρίστε τους όπως θέλετε και σας εξυπηρετεί, μπορεί να σας φτάσουν μέχρι ένα σημείο. Από εκεί και πέρα ισχύει η περίφημη φράση που είχε πει ο 16ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Αβραάμ Λίνκολν: “Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό…”.

Όταν δύο υψηλόβαθμα στελέχη κορυφαίων “παικτών” του τομέα τους, εισηγμένων, δηλώνουν με σιγουριά: “Το budget δεν αποτελεί θέμα!”, τότε η φαντασία επιτρέπεται, για να μην πούμε επιβάλλεται να καλπάζει! Βέβαια, όταν μετά από λίγο αναφέρεται σε σαφώς πιο… γήινους τόνους “τα λεφτά υπάρχουν, εξαρτάται από το πόσο γρήγορα θα καταφέρουμε να τα αξιοποιήσουμε!”, τότε προσπαθείς να αποτυπώσεις το σκωτσέζικο ντους που μόλις υπέστην!

Κάτι σαν το “λεφτά υπάρχουν”, δίχως όμως να έχει δοθεί διόλου βάση σε αυτό που ακολούθησε ολοκληρώνοντας την πρόταση “αρκεί να τα αναζητήσεις…”.