Οι προσπάθειες αποθήκευσης δεδομένων στο DNA είχαν ξεκινήσει το 2012, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Αμερικανοί ερευνητές της Σχολής Μηχανικής και Εφαρμοσμένων Επιστημών του Πανεπιστημίου Κολούμπια και του Κέντρου Γονιδιωματικής της Νέας Υόρκης κατάφεραν, ωστόσο, να αναπτύξουν μια νέα τεχνική κωδικοποίησης των πληροφοριών που μετατρέπει το ψηφιακό DNA σε βιολογικό και το αντίστροφο, χωρίς, μάλιστα, λάθη.
Αυτή η τεχνική, όπως αναφέρεται σε σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Science, επέτρεψε στους ερευνητές να συμπιέσουν και να αποθηκεύσουν στο DNA έξι ψηφιακά αρχεία (όπως π.χ. ένα λειτουργικό σύστημα, μια παλιά γαλλική ταινία, έναν ιό υπολογιστή και μια μελέτη). Η αποθήκευση τόσου μεγάλου όγκου δεδομένων στo DNA έγινε εφικτή μέσω ενός τροποποιημένου αλγορίθμου που μετατρέπει τα ψηφιακά δεδομένα σε βιολογικά, «ξεκλειδώνοντας» τις μεγάλες αποθηκευτικές δυνατότητες του DNA. Εκτός από τις μεγάλες χωρητικότητες που προσφέρει το DNA μπορεί να διατηρήσει τις πληροφορίες του, αν διατηρηθεί σε ψυχρό και ξηρό μέρος, για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Η νέα τεχνική αποθήκευσης μπορεί να αποθηκεύσει 215PBytes (215 εκατομμύρια GB) δεδομένων σε ένα μόνο γραμμάριο DNA, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη πυκνότητα δεδομένων που έχει επιτευχθεί ποτέ. Σίγουρα η τεχνολογία αυτή χρειάζεται να βελτιωθεί, καθώς κοστίζει πολύ ενώ χαρακτηρίζεται από μικρή ταχύτητα, ωστόσο η αρχή έχει γίνει…