Βερμπαλισμός, η χρήση πομπωδών λέξεων και εκφράσεων χωρίς νόημα προς εντυπωσιασμό του ακροατηρίου. Εάν στον παραπάνω ορισμό προσθέστε μια… εσάνς από σχέδια επί σχεδίων, διακηρύξεις, όνειρα, οράματα και πολιτικές νίκης, τότε αναμφίβολα έχετε μια ολοκληρωμένη εικόνα σχετικά με το πλαίσιο στρατηγικής στο οποίο κινούμαστε ως χώρα σε κάθε μας έκφανση. Η πληροφορική θα μας… ξέφευγε; Εξάλλου, όταν “πετάς” στα σύννεφα, η πτώση μπορεί να αποδειχτεί και άτσαλη. Έτσι δεν είναι ιπτάμενε;

Πολλές φορές ακούμε “βαρύγδουπους” όρους και εντυπωσιακά ακρωνύμια, δίνοντάς τους υπερμεγέθεις διαστάσεις και υπερβολική οντότητα. Μάλιστα, σε πλείστες περιπτώσεις συλλαμβάνουμε τον εαυτό μας να καταφεύγει σε αυτή την πρακτική καταφεύγοντας ένα νοηματικό χάσμα που αδυνατούμε να το τοποθετήσουμε σε απλές, καθημερινές, “γήϊνες” διαστάσεις.
Αποτέλεσμα;

Να… ξεμπερδεύουμε με έναν εύσχημο, όσο και “αδειανό” τίτλο. Όχι πια, όπως υποστηρίζουν απ’ τους “Ερυθρούς Ωτακουστές”, οι οποίοι κατάφεραν να “κατεβάσουν” την συλλογή, επεξεργασία και αξιοποίηση πολύτιμων δεδομένων σε μορφή προϊόντος που απευθύνεται σε καθημερινούς, μεμονωμένους χρήστες κάθε οικογένειας ξεχωριστά. Πρόκειται για μια από τις πρώτες υλοποιήσεις του είδους της και δη στην χώρα μας, η οποία είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως πρόκειται να αντιγραφεί. Σύντομα δε, εάν θέλετε την αίσθησή μας.

Η… μαγεία της όλης διαδικασίας βρίσκεται στην -εκ πρώτης όψεως- απλότητα του εγχειρήματος, όπως μπορεί κάποιος να το κρίνει με βάση την τελική μορφή του προϊόντος. Το οποίο, ωστόσο, είναι αρκούντος “ευφϋές”, στοχευμένο και tailor-made για ένα σημαντικά μεγάλο όσιο και υψηλού value τμήμα της αγοράς των πελατών.

Όσο για τα credit του συγκεκριμένου εγχειρήματος, στα κεντρικά των «Ερυθρών Ωτακουστών» δεν δείχνουν να φείδονται θετικών σχολίων και επαίνων προς 2-3 κατευθύνσεις: Στελέχη από τα τμήματα πληροφορικής, διαχείρισης δεδομένων και marketing λαμβάνουν τα εύσημα μέχρι ώρας.

Σχεδόν στα… μουλωχτά το “Μαρμάρινο Μαντείο” καταφέρνει και επιτυγχάνει πολλαπλούς στόχους με ιδιαίτερη αξία για τα ταμεία και την εικόνα του. Και όλα αυτά, δίχως να έχει στη διάθεσή του ένα… σεντούκι χρυσές λίρες προς επένδυση. Κάθε άλλο. Απλώς, οι κινήσεις είναι προσεκτικές, χειρουργικής λεπτομέρειας, με ξεκάθαρη στόχευση, με διττή έμφαση τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον. Τελευταία, στο… ρόστερ της πέρασε και ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που αποφάσισε να κάνει το επόμενο βήμα σε επίπεδο λειτουργίας, οργάνωσης και νοοτροπίας. Κάτι, που κινείται στα πλαίσια του πραγματικού digital transformation και πρόκειται να αλλάξει αρκετά την μορφή της και τον τρόπο που τοποθετείται στην αγορά, επιτρέποντάς της να προετοιμαστεί για την ακόμη πιο έντονη μορφή του ανταγωνισμού στην εν λόγω αγορά. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε υψηλόβαθμο στέλεχος του συγκεκριμένου τραπεζικού ιδρύματος: “Όταν οι υπόλοιποι θα προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει, κάποιοι άλλοι θα βρίσκονται ήδη στο επόμενο επίπεδο. Εμείς, σίγουρα, θα βρισκόμαστε στους δεύτερους…”.
Ίδωμεν.

Ορισμένες φορές ο όγκος και η κάλυψη που παρέχει ένας (μονοπωλιακός) οργανισμός με την απλή αναφορά του brand-name του κρίνεται επαρκής απ’ ορισμένους ώστε να καλύψουν την ανεπάρκειά τους. Κι αυτό, ανεξαρτήτως από όσες… Λεωφόρους κι εάν εκτείνονται.

Βέβαια, και σε αυτή την περίπτωση ισχύει η γνωστή ρήση: “Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό”.

Βλέπετε, κάποια στιγμή φτάνει το πλήρωμα του χρόνου και όπως υποστηρίζουν στο… Αμέρικα: “When the tough gets going, the going gets tough”.

Σε απλά Ελληνικά; Ξεκαθαρίζει η ήρα από το (α)στάρι. Και τότε είναι η στιγμή κατά την οποία καθείς αποδεικνύει στην πράξη το ποιόν, τις δυνατότητες, τις ικανότητες και το περιεχόμενό του.

Ωστόσο, όταν στην όλη “εξίσωση” εισέρχεται και ο παράγοντας της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας (φύσει και θέσει), τότε η κατάσταση οδηγείται σε πρωτόγνωρα επίπεδα ερασιτεχνισμού.

Ελαφρώς αλλαγμένο, εκεί που πετούν οι… φελλοί!

Καμιά φορά θα πρέπει να προσέχουμε τι ευχόμαστε, καθώς οι ουρανοί είναι “ανοικτοί”. Πριν από λίγο καιρό κάποιο μεγαλοστέλεχος κοίταζε μελαγχολικά έξω από το παράθυρο του γραφείου του στο κέντρο της πόλης τον βροχερό καιρό. Εικόνα που ολοκληρωνόταν από τα “στίφη” των απεργών-διαδηλωτών που περνούσαν ακριβώς απ’ έξω, όπως εξάλλου συνηθίζουν να κάνουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα και καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Το σώμα του μπορεί να βρισκόταν εκεί, ωστόσο ο νους του… έτρεχε μακριά, σε παραδεισένιες παραλίες, γαλάζια νερά, τοπία “πλημμυρισμένα” στο πράσινο, ήρεμους ρυθμούς της καθημερινότητας, τραγουδιστές συνομιλίες κ.ο.κ. Μην φανταστείτε, για καμιά 350 χιλιόμετρα μακρύτερα μιλάμε. Τότε ήταν που η νοσταλγία φαίνεται πως “χτύπησε” κόκκινο και ασυναίσθητα ευχήθηκε: “Αχ, και τι δεν θα έδινα να βρισκόμουν εκεί τώρα, μακριά από την “μουντάδα” της πόλης, τους διαρκείς πονοκεφάλους του γραφείου, το άγχος και την πίεση!”. Αποδείχτηκε πως ήταν η τυχερή του μέρα καθώς Kάποιος εκεί πάνω “άκουσε” την ευχή του και είπε να την κάνει πραγματικότητα. Αποτέλεσμα; Να τον στείλει διακοπές εκεί. Μόνιμες…

Το οξύμωρο της όλης υπόθεσης είναι πως το εν λόγω στέλεχος δεν δείχνει και τόσο σοκαρισμένο, παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη ήταν ξαφνική. Μάλιστα, σε συνδυασμό με την ηλικία του, λογικά το «δράμα» θα έπρεπε να ήταν -τουλάχιστον- έντονο.

Στοιχεία, τα οποία δείχνει να στερείται παντελώς (περίπου) το “Συντροφικό Γκαράζ”.

Βλέπετε, οι οργανωμένες εμφανίσεις της φθίνουν με ρυθμούς χιονοστιβάδας, το ενδιαφέρον για τομείς της αγοράς κινείται στα επίπεδα θερμότητας αντίστοιχα με αυτά του… Αρκτικού Κύκλου, ενώ και η προώθηση της εικόνας και της -όποιας- ανανέωσης της προϊοντικής της γκάμας ακολουθούν την ταχύτητα… χελώνας στο ανώτερο, μάλιστα, σημείο υπερβολής της!

Ντιν-νταν – I’ve got news for you, όπως λένε και στις πέραν του Ατλαντικού ακτές. Και εξηγούμαι: Ο ανταγωνισμός είναι εδώ και “σαρώνει”, σε σημείο τέτοιο ώστε τα μεγέθη και οι ισορροπίες να αλλάζουν με θεαματικό τρόπο. Σύντομα και στην… πόρτα σας.