Πενία τέχνας κατεργάζεται, συνηθίζει να ισχυρίζεται ο θυμόσοφος λαός μας, και με βάση τη συγκεκριμένη διαπίστωση φαίνεται πως κινούνται αρκετές επιχειρήσεις στο εγχώριο ΙΤ περιβάλλον.

Πρόσφατα, για παράδειγμα, υπέπεσε στην αντίληψή μας πως ο (ημι) Διόσκουρος “τράβηξε” κατά Ασία μεριά σε μια… αναβίωση του δρόμου του μεταξιού. Πριν βιαστεί και “τρέξει” ο λογισμός σας σε εξωτικά μέρη, ταξιδάκια αναψυχής και dolce vita, να σας ενημερώσουμε πως το εν λόγω ταξίδι έχει καθαρόαιμα business χαρακτηριστικά.

Απώτερος σκοπός; Ολιστικός! Δηλαδή, η εξεύρεση νέων προϊόντων, η αναζήτηση πιο ανταγωνιστικών οικονομικά μεθόδων και φορμών παραγωγής, ο εμπλουτισμός με ακόμη περισσότερα όσο και διαφορετικά από τα υπάρχοντα “τζιτζιμπλόνια”, η εξέταση της σύναψης πιθανών συμφωνιών κ.ο.κ. Όσο για το σχέδιο που προσπαθεί να κάνει πράξη μπορεί να φαντάζει απλό στην σύλληψη, ωστόσο η υλοποίησή του κάθε άλλο παρά τέτοια είναι, καθώς εμπεριέχει τόσα elements που προϋποθέτει… μαεστρικές ικανότητες.

Εξάλλου, η σταχυολόγηση ορισμένων αριθμών πείθουν για του λόγου το αληθές: 20 εργοστάσια, 5 επαρχίες, 15 ημέρες.

Γίνεται; Θεωρητικά ναι, πρακτικά, μένει να αποδειχτεί.

Ιδιαίτερα… φορτσάτος έφτασε στη χώρα μας ο “Slim Assassin”, πρωτεργάτης του Ευρωπαίου Ασιάτη. Μπορεί εκ πρώτης όψεως και με βάση επίσημα χείλη να έκανε ένα -εκτενές είναι αλήθεια- πέρασμα από τη φιλόξενη πατρίδα μας με αφορμή ένα σημαντικό μεν, αλλά αταίριαστο με βάση το caliber που απορρέει εκ του ρόλου και των καθηκόντων του, product launch, αλλά η αλήθεια είναι κομματάκι διαφορετική.

Βλέπετε, η ανησυχία του “Slim Assassin” είναι να ξεκαθαρίσει πλήρως την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο εδώ γραφείο, να καθησυχάσει το προσωπικό και φυσικά να δώσει το… δακτυλίδι στο νέο “εκλεκτό”. Τα δε… παπούτσια που αυτός με τη σειρά του θα κληθεί να φορέσει, είναι αρκούντως μεγάλα, ενώ το εδώ “καράβι” δεν έχει καταφέρει ακόμη να βρεθεί σε ήρεμα νερά. Εξάλλου, κάτι τέτοιο θα ήταν κομματάκι δύσκολο να συμβεί σε χρόνο… dt, καθώς το ζήτημα που προέκυψε με την (τουλάχιστον) ατυχή προ-εκτίμηση του γνωστού-άγνωστου project και το “άνοιγμα” είναι μεγαλύτερο και από την πρόσφατη μόλυνση με πετρέλαιο των ακτών της Αττικής.

“No news, good news”,
συνηθίζουν να υποστηρίζουν αρκετοί στον επιχειρηματικό κόσμο. Εντός και εκτός συνόρων. Για τους πρώτους, η ρήση λαμβάνει διαφορετική διάσταση και ερμηνεία, καθώς εάν αναλογιστεί κάποιος απλά και μόνο το business περιβάλλον στο οποίο λειτουργεί, οι πιθανότητες ύπαρξης αρνητικών νέων είναι πολλαπλάσιες από τα θετικά.

Τα ανάλογα ισχύουν και για τις εντός των συνόρων λειτουργίες του “Επώνυμου Σιδερά”, οι οποίες ακόμη δείχνουν να διέρχονται το δημιουργικό σοκ της… αδελφικής αγκαλιάς.

Η αλήθεια είναι πως δεν δείχνουν να βίωσαν σημαντικές αναταράξεις εξαιτίας της συγκεκριμένης εξέλιξης και της νέας πραγματικότητας όπως έχει διαμορφωθεί, παρότι οι… πειρασμοί ήταν αρκετοί και οι “Σειρήνες” ακόμη περισσότερες.

Οι δε “καλοθελητές” δεν αμέλησαν να κάνουν την ανάλογη περατζάδα, φυσική και μη, σε μια προσπάθεια να στεφθεί από επιτυχία η διαβολή τους στις ρευστές, τότε, σχέσεις.

Παρόλα αυτά, οι αντοχές αποδείχτηκαν μεγαλύτερες των προκλήσεων και η ομόνοια δεν ήταν ζητούμενο, αλλά πραγματικότητα.

Βέβαια, χρήσιμο θα ήταν ο “Επώνυμος Σιδεράς” να προσέξει λιγάκι παραπάνω τις σχέσεις του με (πολύ, μα πάρα πολύ) καλούς συνεργάτες επάνω στους οποίους έχει βασιστεί τζίρος αρκετών ψηφίων.

Γιατί οι τελευταίοι εκφράζουν δεξιά και αριστερά ορισμένα “παραπονάκια” (προς το παρόν, τουλάχιστον) σχετικά με direct επαφές με μεγάλους πελάτες και οργανισμούς, bonus ταξίδια-συμμετοχής σε συνέδρια στο εξωτερικό, και ένα pampering που στην τελική θα ωφελήσει θεωρητικά το σύνολο των εμπλεκόμενων stakeholders, αρκεί -φυσικά- να το γνωρίζουν…

Γιατί τελευταία ακούγονται λυγμοί… οργής από το γραφείο του “Γκαστόνε”; Ποιος τον πείραξε, με ποιο τρόπο και επ’ αφορμής τι; Τι φοβάται πως θα απωλέσει και με ποιο τρόπο σκέφτεται να αντικαταστήσει τον (αξιοσημείωτο) τζίρο που αποχαιρέτησε;