Πρόσφατα ζήτησα από μια coachee να σκεφτεί και να γράψει αναλυτικά τα επιτεύγματά της μέχρι σήμερα. Οπως και σε αρκετούς άλλους, η λέξη «επιτεύγματα» ακούστηκε ηχηρή. «Μα δεν έχω πετύχει και τίποτα ιδιαίτερο…». Εγώ πάλι, ως εξωτερικός παρατηρητής με μέτρο σύγκρισης την πορεία πολλών ανθρώπων, έβλεπα ακριβώς το αντίθετο.

Πόσο ψηλά βάζουμε τον πήχη στις επιδόσεις μας; Πόσο αυτονόητα θεωρούμε πράγματα που πετύχαμε; Το δικό μας «αυτονόητο» μπορεί να είναι το δύσκολο ή ακατόρθωτο για κάποιον άλλον. Ας μην το ξεχνάμε! Σε στιγμές που πέφτουμε ψυχικά ας ανατρέχουμε σε αυτή τη λίστα, αναγνωρίζοντας κάθε ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο επίτευγμά μας, λέγοντάς μας «μπράβο!» για τις δεξιότητες που χτίσαμε, για τους ανθρώπους με τους οποίους δημιουργήσαμε σχέσεις εμπιστοσύνης, για όσα μάθαμε…

Οποιο νέο στόχο θέλουμε να κυνηγήσουμε και να προσθέσουμε στη λίστα μας ή ό,τι άλλο θέλουμε να βελτιώσουμε, ας τα βλέπουμε με στρατηγική ματιά και αυτοπεποίθηση. Οχι με διάθεση για αυτομαστίγωμα. Η αίσθηση του ελλείμματος μόνο πίσω μας κρατάει. Στα δύσκολα πώς αντιδράμε; Πόσο αφηνόμαστε να «κουβαλάμε» ανθρώπους και καταστάσεις; Πόσο μας ελέγχει το άγχος αντί εμείς αυτό; Μια ζωή σε ευθεία γραμμή δεν πρόκειται να ζήσουμε. Θα έχει σκαμπανεβάσματα. Το έχουμε αποδεχτεί; Γιατί αυτό είναι το πρώτο βήμα προς τη νηφαλιότητα. Είναι σημαντικό για λόγους αυτοσυντήρησης να δίνουμε στα πράγματα τη διάσταση που τους πρέπει. Ας παρατηρήσουμε, ανατρέχοντας σε παραδείγματα, ποιες καταστάσεις τείνουμε να δραματοποιούμε. Γιατί; Πώς το εκδηλώνουμε λεκτικά και μη λεκτικά; Σε ποιο βαθύτερο κομμάτι του εαυτού μας «χτυπάνε» και μας ενοχλούν τόσο; Αξίζει το αντίτιμο της φθοράς;

Σε ένα μήνα, σε ένα χρόνο από σήμερα πόσο σημαντικό θα νιώθουμε αυτό που μας συνέβη τότε; Στην καθημερινή μας ζωή, φροντίζουμε να κάνουμε και πράγματα που έχουν νόημα για εμάς; Ή τα αναβάλλουμε συνεχώς για το ασαφές αύριο; Δεν χρειάζεται να είναι φαντασμαγορικά ούτε ακριβά. Μικρά και ουσιαστικά, όπως ένα καλό βιβλίο, μια σύντομη βόλτα, ένας καφές με έναν φίλο, ένα αγαπημένο τραγούδι… Δίνουμε ανάσες στον εαυτό μας; Πάνω από όλα, μέσα από εύκολες ή δύσκολες διαδρομές, ό,τι κι αν έχει περάσει ο καθένας μας, έχουμε καταφέρει να είμαστε ακόμα εδώ, ζωντανοί, άρα μάχιμοι!