Αποτελεσματική ηγεσία σημαίνει να βάζεις σωστές προτεραιότητες. Αποτελεσματική διαχείριση σημαίνει να τις εκτελείς με επιτυχία. Τι γίνεται σε μια περίπτωση κρίσης, όταν όλες οι παράμετροι έχουν αλλάξει;

Η διαχείριση κρίσης είναι μια μεθοδολογία που προϋπάρχει της τεχνολογικής επανάστασης. Ωστόσο, η σημερινή κρίση έρχεται σε μια ιδιαίτερη συγκυρία.

Ταυτίζεται με την αλματώδη άνοδο της τεχνολογίας που αλλάζει άρδην το τοπίο στην επικοινωνία και τη διαχείριση κάθε νέας συνθήκης.  Κάθε φορέας, κάθε επιχείρηση, ακόμα και σε περίοδο κρίσης, έχει πλέον (θεωρητικά) ένα πολύ μεγαλύτερο «πάρκο τεχνολογιών για να παίξει». Εντος του υπάρχουν πολλά νέα και θαυμαστά εργαλεία. Το ζήτημα είναι ότι θα πρέπει να επιλέξει, να επενδύσει στις τεχνολογίες εκείνες που θα έχουν άμεσο θετικό αποτέλεσμα. Σε τεχνολογίες που θα επιφέρουν είτε άμεση μείωση κόστους, ή πιο λειτουργική διαχείριση των πόρων. Τεχνολογία και «εξυπνάδα»= smart technology.

«Εξυπνος» σε μια κρίση είναι εκείνος που μπορεί ταυτόχρονα να «παίζει» σε δυο ταμπλό: από τη μια να είναι σε θέση να συντηρήσει ένα βιώσιμο παρόν, ενώ ταυτόχρονα σχεδιάζει για ένα θετικό μέλλον. Λένε πως η  κρίση  για την όποια πρέπει να ανησυχείς περισσότερο είναι εκείνη που δεν έχεις προβλέψει να έρχεται. Πλέον ξέρουμε, είδαμε, βλέπουμε, τη ζούμε.

Η σοφή συμβουλή του νομπελίστα
Επιτρέψτε μου να επικαλεστώ έναν όρο από την λογοτεχνία που ανήκει στον νομπελίστα Γουίλιαμ Φόκνερ: «Kill your darlings» είναι η πιο σοφή συμβουλή των επαγγελματιών γραφιάδων όλου του κόσμου.

Να ξεφορτώνεσαι εκείνα τα στοιχεία του κειμένου που, όσο και να τα αγαπάς, όσο και να σου αρέσουν αυτοτελώς, δεν προσθέτουν κάτι στον όλο, στην ουσία το αδυνατίζουν, του χαλάνε την ιστορία.  Ουσιαστικά εδώ μιλάμε για μια διαχείριση περιεχομένου. Ας το μεταφέρουμε στη σύγχρονη συγκυρία. Συμβαίνει συχνά κάποια δημιουργήματα μας, κάποια εργαλεία μας, να μας φαίνονται πολύ όμορφα για να τα αποχωριστούμε.

Εάν όμως βρεθούμε σε θέση αναγκαστικής επιλογής, θα πρέπει να θυσιάσουμε  πρώτα εκείνα που υπάρχουν επειδή απλά μας αρέσουν ή τα έχουμε συνηθίσει, εκείνα που μπορεί να αγαπάμε παρόλο που δεν συμβάλλουν άμεσα στην εξέλιξη της συνολικής μας σύνθεσης – στόχου. Ετσι και σε περιόδους κρίσης, μια από τις σημαντικότερες αποφάσεις είναι η «ελάφρυνση» από περιττά βάρη, πολυτέλειες, ψιμύθια και στολίδια που διατηρούσαμε περισσότερο για να ικανοποιούν τον ναρκισσισμό και την ματαιοδοξία μας, παρά τη λειτουργικότητα της δράσης μας. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι πως η σύγκρουση χτίζει τον χαρακτήρα, ενώ η κρίση τον καθορίζει.

Εάν το ανάγουμε σε επίπεδο συλλογικής κοινωνικής διαχείρισης σημαίνει πως αυτή είναι η περίοδος όπου καθορίζεται η ιδιοσυστασία μας σαν κοινωνία για τα επόμενα πολλά χρόνια.  Και ο άνθρωπος που έχει μάθει να θυσιάζει τα περιττά, βγαίνει πάντα κερδισμένος. Βραχύ- μεσοπρόθεσμα αλλά, κυρίως, μακροπρόθεσμα.