Ως το τεχνολογικό ανάλογο της παγκόσμιας κρίσης οικονομικού χρέους στην μακροοικονομική πραγματικότητα της εποχής μας θεωρείται η κρίση του τεχνολογικού χρέους που συσσωρεύεται στον τομέα της παραγωγής πληροφοριακών έργων και προϊόντων! Ζητήματα, τα οποία εάν δεν λυθούν εγκαίρως, οδηγούν σε έντονες στρεβλώσεις και πρόσθετους “πονοκεφάλους”.

Η κρίση του τεχνολογικού χρέους που συσσωρεύεται στον τομέα της παραγωγής πληροφοριακών έργων και προϊόντων αποτελεί το τεχνολογικό ανάλογο της παγκόσμιας κρίσης οικονομικού χρέους στην μακροοικονομική πραγματικότητα της σύγχρονης εποχής. Αβίαστα προκύπτει το ερώτημα τι είναι το τεχνολογικό χρέος. Ως τεχνολογικό χρέος ορίζουμε την συσσώρευση ρίσκου και υποκείμενων προβλημάτων στον παραγόμενο κώδικα.

Συνήθως για τα εν λόγω προβλήματα, δεν κάνουμε τίποτα υπό την πίεση κόστους, “σφικτών” χρονοδιαγραμμάτων και υψηλού ανταγωνισμού έχοντας ως μοναδικό γνώμονα πως τα παραδοτέα “απλώς κάνουν την δουλειά τους”. Αυτό, τουλάχιστον, μέχρι αποδείξεως του εναντίου… Αποτέλεσμα; Το τεχνολογικό χρέος διαρκώς να αυξάνει υπό την μορφή ελλιπούς σχεδιασμού και τεκμηρίωσης, ανεπαρκούς ελέγχου και κακών πρακτικών ανάπτυξης και αναμόρφωσης κώδικα. Όλα αυτά καταλήγουν σε ανούσια περίπλοκες δομές και λύσεις που το μόνο που διασφαλίζουν είναι περισσότερο ρίσκο και δυσκολότερη συντήρηση. Με άλλα λόγια, το χρέος που δεν αποπληρώνεται φέρνει μόνο μεγαλύτερο χρέος.

Ο λόγος που το φαινόμενο αυτό αναφέρεται ως χρέος είναι το γεγονός πως αν και ως πρόβλημα έχει “καθαρά” τεχνολογική υπόσταση, η γενεσιουργός αιτία είναι συχνά οικονομική (μείωση κόστους) και, κυρίως, το δυνητικό αποτέλεσμα είναι πάντα οικονομικό και συχνά αποδεικνύεται δυσβάσταχτο. Το τεχνολογικό χρέος, κάποια στιγμή, -χωρίς η στιγμή αυτή να είναι ορισμένη όπως στο οικονομικό χρέος- θα πρέπει να “αποπληρωθεί” και δη με τρόπο επιτακτικό. Μπορεί ο κώδικας να καταλήξει τελείως μη συντηρήσιμος. Μπορεί οι επιλογές σχεδιασμού και τεχνολογιών να πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξουν. Μπορεί προβλήματα τα οποία δεν είχαν επιπτώσεις στον τελικό χρήστη να έχουν μετά από αλλαγές άλλες παράπλευρες επιπτώσεις. Το μόνο σίγουρο είναι πως για κάθε «γρήγορη» λύση, κάποια στιγμή θα επωμιστούμε το κόστος της αποκατάστασης των επιπτώσεων αυτής της επιλογής.

Αν όλα αυτά δεν φαντάζουν τόσο απειλητικά ή επιτακτικά ως προβλήματα αρκεί να δούμε την οικονομική διάσταση του εν λόγω χρέους. Έτσι, λοιπόν, με βάση πρόσφατη μελέτη της Gartner, το συσσωρευμένο τεχνολογικό παγκόσμιο χρέος στο λογισμικό κατά τη διάρκεια του 2015 υπολογίστηκε σε 1 τρισεκατομμύριο δολάρια! Μέγεθος, διόλου ευκαταφρόνητο και δη στις μέρες μας… Έχοντας αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, κατά νου ας αναλογιστούμε περισσότερο προσεκτικά την επόμενη φορά που θα καταφύγουμε σε απλές, φτηνές λύσεις που διαχειρίζονται ένα πρόβλημα τελείως επιφανειακά. Κι αυτό, καθώς όλα τα κόστη κάποια στιγμή, τεχνολογικά και μη, καλούμαστε να τα αποπληρώσουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.