Η έκφραση χιούμορ ως προϊόν της ανθρώπινης ευφυΐας, χάνει μεγάλο μέρος της αξίας της, όταν το ζήτημα είναι η καλύτερη επιλογή χαρτοφυλακίου.

Τη χρονιά που πέρασε, οι επιχειρήσεις επένδυσαν περίπου 22 δισεκατομμύρια δολάρια για εξαγορές και συγχωνεύσεις στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, ανεβάζοντας τον πήχη των επενδύσεων κατά 26 φορές σε σχέση με το 2015.

Η McKisney υποστηρίζει ότι η εφαρμογή πρακτικών τεχνητής νοημοσύνης, μόνο στον τομέα του marketing, των πωλήσεων και της εφοδιαστικής αλυσίδας, είναι εφικτό να οδηγήσει σε κέρδη και μείωση λειτουργικών εξόδων, συνολικού ποσού μέχρι και 2,7 τρισεκατομμύρια δολάρια μέσα στα ερχόμενα 20 χρόνια. Αν και γενικά καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι για προβλέψεις βάθους 20ετίας, θεωρητικά μέσα στην ερχόμενη τριετία, αναμένεται η πρόβλεψη της McKisney να έχει δώσει τα πρώτα δείγματα εγκυρότητάς της.

Και ενώ, οι επιχειρήσεις, ακόμα και αν επιτευχθεί ένα ποσοστό των στόχων, θα είναι αρκετά ευχαριστημένες, οι εργαζόμενοι και τα κράτη βρίσκονται σε μια κατάσταση ανησυχίας. Οι μεν πρώτοι γιατί δεν είναι βέβαιο αν θα έχουν εργασία στο μέλλον, τα δε κράτη γιατί δεν έχουν βρει ακόμα το κοινωνικό σύστημα που θα απορροφήσει εκατομμύρια ανέργους και επιπλέον δεν έχουν ορίσει το πλαίσιο αυτονομίας των αποφάσεων της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία εκτός των άλλων θα μπορούσε και να οπλοφορεί. Ήδη σε αρκετές χώρες λειτουργούν πρωτότυπα συστήματα, κυρίως ρομποτικά, που έχουν τη δυνατότητα να πατούν τη σκανδάλη.

Η ιδέα ενός παγκόσμιου εγγυημένου εισοδήματος, φλερτάρει το τελευταίο διάστημα με τη σκέψη αρκετών κυβερνήσεων, κάποιες εκ των οποίων την έχουν υλοποιήσει σε πιλοτική μορφή. Η Φινλανδία ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, έχοντας ξεκινήσει τον Ιανουάριο του 2017 ένα πρόγραμμα με 2000 άτομα, τα οποία λαμβάνουν 560 δολάρια το μήνα. Ωστόσο, το πείραμα δεν έγινε με ευρύ δείγμα πολιτών, δεδομένου ότι το κράτος επέλεξε μόνο ανέργους. Ένα πείραμα ευρύτερου δείγματος λαμβάνει χώρα στην Κένυα σε 300 διαφορετικά χωριά, αλλά ξεκίνησε πρόσφατα και είναι ακόμα νωρίς για να δώσει αποτελέσματα.

Η ιδέα έχει ξεκινήσει από τεχνολογικούς κολοσσούς, οι οποίοι θεωρούν ότι με τη δική τους κυρίως καταλυτική παρουσία, η αυτοματοποίηση της εργασίας οδηγεί σε απώλειες θέσεων εργασίας. Οι ιδιοκτήτες τους δηλώνουν διατεθειμένοι να προσφέρουν ένα ποσοστό των κερδών τους, ώστε να τροφοδοτήσουν τα ταμεία που θα στηρίξουν το παγκόσμιο εγγυημένο εισόδημα. Πως όμως θα δεσμευτούν απέναντι στα κράτη και πως θα εξασφαλιστεί η χρηματοροή για περιόδους που τα κέρδη δεν θα είναι τα αναμενόμενα;

Η ανησυχία για αυτόνομα οπλικά συστήματα είναι εύλογη, αλλά περιορίζεται από την ελπίδα μιας κοινής λογικής που μέχρι τώρα δείχνει να λειτουργεί. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο και με τα αυτόνομα συστήματα στο χώρο της εργασίας, τα οποία αυτήν την περίοδο παρουσιάζονται ως “συνάδελφοι” των εργαζομένων, αλλά με το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ενός πολύ χαμηλότερου “μισθού”. Ο λόγος δεν αφορά σε ανθρωπόμορφα ρομπότ, τα οποία εντυπωσιάζουν σε κεντρικά δελτία ειδήσεων, αλλά υπολείπονται ακόμα αρκετά σε δυνατότητες. Τα αυτόνομα συστήματα είναι γραμμές κώδικα που με την υποστήριξη τεράστιας υπολογιστικής ισχύος και με την τροφοδοσία ασύλληπτης στον ανθρώπινο νου ποσότητας δεδομένων, λαμβάνουν αποφάσεις βασισμένες στις προβλέψεις τους.

Πρόσφατα, παρά το γεγονός ότι είμαι “υποψιασμένος” με την τεχνολογία, συνειδητοποίησα ότι έκανα chat με τεχνητή νοημοσύνη τράπεζας, μόνο όταν τα ερωτήματά μου έφτασαν σε βαθμό πολυπλοκότητας που ο ψηφιακός εργαζόμενος με ενημέρωσε ότι δεν είναι “καλά πληροφορημένος πάνω στο θέμα” και θα με μεταφέρει σε homo sapiens.

Σε κάποια εργοστάσια της Κίνας, οι προσωπάρχες είναι συστήματα τεχνητής νοημοσύνης, τα οποία με τη βοήθεια αναγνώρισης εικόνας, αξιολογούν την παραγωγικότητα των εργαζομένων και προχωρούν σε απολύσεις χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση.

Και αν αυτό ακούγεται απάνθρωπο, είναι γιατί είναι απάνθρωπο. Εφαρμόζεται όμως και σε χώρες με λιγότερο “σκληρούς” βιομηχάνους, όπως στις ΗΠΑ για παράδειγμα, όπου μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες λογισμικού κάνει παρόμοιες αξιολογήσεις, χωρίς όμως, όπως ισχυρίζεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, να εστιάζει σε άτομα.

Όπως λέει και ο Daniel Graig στο Skyfall, ήδη από το 2012, “it is a brave new world”. NW