Μέχρι και το 2018, η ελληνική αγορά δεν είχε προσελκύσει έντονα το ενδιαφέρον των διεθνών εταιρειών που επενδύουν σε υπηρεσίες AI. Το 2019, οι εταιρείες Amazon και DeepBlue Technologies* έκαναν αισθητή την παρουσία τους και το παιχνίδι δείχνει να έχει ανάψει.

Στο τέλος Ιουνίου, η κινέζικη DeepBlue Technology ανακοίνωσε την είσοδο της στην ελληνική αγορά, όπου αναμένεται να λειτουργήσει με αποκλειστική αντιπροσώπευση μέσω της Amani Swiss. Επίσης η εταιρεία αναμένεται να συνεργαστεί με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με στόχο τη δημιουργία ενός κόμβου τεχνητής νοημοσύνης, μέσω του οποίου Έλληνες και Κινέζοι ερευνητές θα ανταλλάσσουν γνώσεις για την υλοποίηση πρακτικών εφαρμογών.

Λίγες μέρες νωρίτερα από την ανακοίνωση της DeepBlue είχαμε την πληροφορία ότι η Amazon οργάνωσε μια συνάντηση με περιορισμένο αριθμό εταιρειών στην Ελλάδα, προκειμένου να κάνει μια αναλυτική ενημέρωση των cloud base υπηρεσιών που προσφέρει στην ανάπτυξη εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης.

Την τετράδα συμπληρώνουν οι IBM και Microsoft με μακρόχρονη παρουσία στην ελληνική αγορά, εκ των οποίων μάλιστα η πρώτη, έχει βασίσει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της επιχειρηματικής της ανάπτυξης στην παροχή λύσεων AI σε ευρεία γκάμα επιχειρηματικών τομέων. Όσο για τη Microsoft, η θεματολογία του πρόσφατου Summit που διοργάνωσε στην Αθηνά, όπου και παρουσιάστηκαν τα ευρήματα της μελέτης «Greece: With an AI to the Future», δείχνει ξεκάθαρα το ενδιαφέρον της εταιρείας να διαθέσει τις σχετικές υπηρεσίες της στην ελληνική αγορά. Επιπλέον, λίγο πριν εκπνεύσει ο Ιούλιος, η εταιρεία ανακοίνωσε επένδυση 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων, στο OpenAI Lab, του οποίου συνιδρυτής είναι ο Elon Musk. Στόχος της επένδυσης είναι η ενδυνάμωση των υπηρεσιών AI, τις οποίες θα διαθέτει η Microsoft μέσω του Azure.

Η βάση πελατών των δύο εταιρειών, περιλαμβάνοντας τις μεγαλύτερες εταιρείες από όλους τους κλάδους παγκοσμίως, είναι στην πράξη ένα θεμέλιος λίθος εμπιστοσύνης, δεδομένου ότι συχνά στα έργα τεχνητής νοημοσύνης οι πελάτες θα πρέπει να διαθέσουν στον προμηθευτή το σημαντικότερο πλέον περιουσιακό στοιχείο τους, την πληροφορία.

Η εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης μοιάζει με την πορεία των Mars Rovers
Η απόσταση του πλανήτη Άρη από τη Γη είναι ένα σημαντικό εμπόδιο για τον απομακρυσμένο έλεγχο των Mars Rovers που έχουμε στείλει κατά καιρούς να εξερευνήσουν τον Κόκκινο Πλανήτη. Η χρονοκαθυστέρηση για να φτιάξει ένα σήμα απο τη Γη στα οχήματα είναι κατά μέσο 13 λεπτά και 48 δευτερόλεπτα, αλλά μπορεί να αυξηθεί και στα 24 λεπτά ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες.

Αυτό σημαίνει ότι οι χειριστές δεν μπορούν να κάνουν κάτι που θα αλλάξει την πορεία του οχήματος, περίπου για 14 λεπτά αφού έχουν στείλει μια εντολή. Αν για παράδειγμα, μια Αρειανή λακκούβα βρεθεί μπροστά στο όχημα και αυτό πέσει μέσα, ίσως να μην μπορέσει ποτέ να ξαναβγεί. Ευτυχώς, κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο εύκολο, τόσο λόγω της χαρτογράφησης υψηλής ανάλυσης που έχουμε για την επιφάνεια του Άρη, όσο και της ευφυίας που έχουν ενσωματώσει οι μηχανικοί στα ερευνητικά οχήματα.

Κατά ανάλογο τρόπο θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα βήματα εξέλιξης της τεχνητής νοημοσύνης είναι λίγο πολύ μια πορεία προς το άγνωστο, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη τεχνολογία στο παρελθόν. Ο λόγος δεν είναι ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά, αυτό είναι αναμενόμενο σε κάθε εξέλιξη, ακόμα και στην ανθρώπινη, αλλά ότι κάτι μπορεί να πάει ΠΟΛΥ στραβά.

Ας υποθέσουμε για παράδειγμα ότι εμπιστευόμαστε σε μια ψηφιακή ευφυΐα να μας προτείνει το κατάλληλο εστιατόριο, έχοντας πλούσια πληροφορία για τις προσωπικές μας προτιμήσεις, διαθέσεις και συνδυάζοντάς αυτές με τις αντίστοιχες της/του ατόμου που θα μας συνοδεύσει στο γεύμα. Το χειρότερο σενάριο, αν η μηχανή δεν κάνει σωστά τη δουλειά της, είναι να έχουμε ένα δυσάρεστο γεύμα. Αν όμως είχαμε αναθέσει σε μια μηχανή να κάνει μια πρόβλεψη για το κοκτέιλ των φαρμάκων που είναι καταλληλότερο στη θεραπεία ενός ασθενούς, τότε η αποτυχία της πρόβλεψης θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα μέχρι και την απώλεια της ζωής του. Μέχρι στιγμής, οι γιατροί δεν έχουν εμπιστευτεί πλήρως την τύχη των ασθενών τους σε ευφυείς μηχανές, μια απόφαση που μπορεί να είναι σωτήρια για ανθρώπινες ζωές, δεν εξυπηρετεί όμως τις επιχειρηματικές βλέψεις των εταιρειών που έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια, όπως οι Amazon, Google και IBM, προκειμένου να εξελίξουν μηχανικές ευφυΐες για να τις εμπορευθούν στον τομέα της υγείας.

Υπάρχουν ωστόσο τομείς, όπου τα αποτελέσματα χρήσης ευφυών μηχανών, έχουν ήδη αποδείξει περισσότερο την αξία τους. Ο τομέας της κυβερνοασφάλειας, τα χρηματοοικονομικά “παιχνίδια” και η βελτίωση λειτουργίας της εφοδιαστικής αλυσίδας, είναι κάποιοι από αυτούς. Ανάλογους προβληματισμούς με τους κατασκευαστές ευφυών μηχανών αντιμετωπίζουν και οι επιχειρήσεις που σκέπτονται να τις χρησιμοποιήσουν. Η επένδυση κεφαλαίου ή η αύξηση των λειτουργικών εξόδων είναι πολύ πιθανό να τους οδηγήσουν πολλά βήματα μπροστά από τον ανταγωνισμό, αλλά και εξίσου πιθανό να τους οδηγήσουν στην καλύτερη περίπτωση στην απώλεια του κόστους της επένδυσης, στη χειρότερη στην απώλεια φήμης και πελατών, αν η αστοχία είναι κρίσιμη. Στη δεύτερη περίπτωση ανήκει το παράδειγμα της εταιρείας Boeing, η οποία μετά από δύο συνεχόμενα ατυχήματα, έχει προβλέψει ζημιές που ήδη ξεπερνούν τα 5 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ οι αναλυτές ισχυρίζονται ότι τα τελικά μεγέθη μπορεί να είναι μέχρι και δεκαπλάσια μεγαλύτερα.

Υπάρχουν κάποιες ασφαλιστικές δικλίδες που θα μπορούσαν να μειώσουν το ρίσκο, αλλά όχι να το μηδενίσουν. Άλλωστε επιχειρηματικότητα χωρίς ρίσκο, είναι σαν καρχαρίας χωρίς δόντια. Μια τέτοια δικλίδα είναι το ¨μικρό καλάθι”. Οι κατασκευαστές θέλουν να πουλήσουν για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Θεωρητικά έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι αυτό θα ωφελήσει και τα κέρδη των πελατών τους, αλλά όχι πάντα στο βαθμό που οι πελάτες φαντάζονται. Με εξαίρεση το ενδεχόμενο των ερευνητικών ιδρυμάτων, η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι μια στρατηγική τεχνολογίας, αλλά μια στρατηγική επιχειρηματικότητας. Μια δεύτερη δικλίδα είναι η “δεδομένη αντικατάσταση” του ανθρώπινου δυναμικού. Ακόμα και οι κατασκευαστές που πριν μερικά χρόνια χρησιμοποιούσαν τη λέξη αντικατάσταση, τώρα έχουν γίνει πιο προσεκτικοί και μιλούν για συνεργασία ανθρώπων – μηχανών. Τέλος, υπάρχει και ασφαλιστική δικλίδα “παιδί είναι θέλει την προσοχή του”. Ακόμα και οι πιο άνετοι γονείς, έχουν το νου τους όταν το δίχρονο παιδί τους είναι στη θάλασσα, ακόμα και αν το ύψος του νερού δεν ξεπερνά τα γόνατά του. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και για την παιδική ή ίσως και βρεφική ηλικία της τεχνητής νοημοσύνης. Οι εφαρμογές χρειάζονται για αρκετό χρόνο διαρκή επίβλεψη, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι συμβαδίζουν με τους στόχους μας.

Διαβάστε τις συνεντεύξεις που δώθηκαν στο Netweek στο πλαίσιο του αφιερώματος: