Τα μέτρα ασφαλείας, που οφείλει να λαμβάνει ένας τελικός χρήστης που σέβεται τον ευατό του, είναι στη φιλοσοφία τους ίδια με εκείνα που πρέπει να πάρουν οι κάθε είδους οργανισμοί που σχετίζονται με κάποιο τρόπο με την πληροφορική.

Δηλαδή, όλοι οι οργανισμοί. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός καλπάζει και συνεπώς, η έννοια κυβερνοασφάλεια έχει επεκταθεί σε τομείς στους οποίους πριν μερικά χρόνια δεν είχε εφαρμογή. Ένας χάκερ, μια ομάδα από χάκερ, μια τρομοκρατική ομάδα χάκερ, μια διμοιρία χάκερ, μπορεί να προκαλέσει ζημιές σε κρίσιμες υποδομές απομακρυσμένα και, ενδεχομένως, πολύ ευκολότερα από μια αντίστοιχα καταστροφική on-site δολιοφθαρά. Η διαρροή ευαίσθητων πληροφοριών για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ή η δυσλειτουργία συστημάτων υγείας μπορούν να επιτευχθούν με τη χρήση μόνο πληκτρολογίου.

Ποια μπορεί να είναι η αντίδραση απέναντι σε τέτοιες προκλήσεις; Θα μπορούσε, ίσως, να βοηθήσει η τεχνητή νοημοσύνη; Ναι, αμφότερους τους αμυνόμενους και τους επιτιθέμενους… Υπάρχει άραγε ασφάλιση και εξασφάλιση απέναντι σε μια επίθεση στα πληροφοριακά συστήματα; Ναι, με τη σημαντική επισήμανση ότι αυτός που ασφαλίζει είναι εν δυνάμει και θύμα. Καθώς στη λίστα είναι –πραγματικά, αλλά ανομολόγητα– και τα οπλικά συστήματα, μπορούμε να αναρωτηθούμε, χωρίς να παρεξηγηθούμε, πόσο απέχουμε από την παραδοχή ότι, η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση;

    Διαβάστε ολόκληρη την Ειδική Έκδοση εδώ