Στην τηλεοπτική εκπομπή Kitchen Nightmares, ο διάσημος σεφ Gordon Ramsay επισκέπτεται εστιατόρια που παραπαίουν και διορθώνει τα λάθη τους. Μπορούν τα τμήματα ΙΤ να ακολουθήσουν κάποια από τα βήματά του;

Πηγή: Techrepublic/ απόδοση: Αγγελική Κορρέ/ [email protected]

Η ελληνική εκδοχή του show προβαλλόταν μέχρι πρόσφατα με τίτλο «Εφιάλτης στην κουζίνα» και σεφ τον Εκτορα Μποτρίνι, και ήταν πανομοιότυπη με το βρετανικό πρωτότυπο. Για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει καμία εκδοχή του show, ο διάσημος σεφ επισκέπτεται κάθε φορά ένα εστιατόριο που παλεύει να επιβιώσει και επιχειρεί να εντοπίσει την πηγή των προβλημάτων του και να τα διορθώσει.

Η εκπομπή ακολουθεί μια συγκεκριμένη συνταγή: το φαγητό είναι συνήθως απαίσιο, ο χώρος του εστιατορίου είναι σε κατάσταση ερείπωσης, ο ιδιοκτήτης βρίσκεται σε άρνηση και οι πελάτες αντιμετωπίζονται από το προσωπικό ως ‘ενόχληση’ και όχι ως πηγή εσόδων.

Τα περισσότερα επεισόδια, μετά από αρκετά κλασικά ξεσπάσματα θυμού εκατέρωθεν, δάκρυα και ένα ανασχεδιασμένο μενού, καταλήγουν σε happy end και το εστιατόριο γεμίζει από χαμογελαστούς πελάτες. Και παρόλο που φαινομενικά μιλάμε για τελείως διαφορετικά πράγματα -φαγητό και τεχνολογία- μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει αρκετές αναλογίες στις περιπτώσεις που τα τμήματα ΙΤ αντιμετωπίζουν τους δικούς τους… εφιάλτες.

Λήψη βοήθειας
Στις περισσότερες περιπτώσεις ο σεφ καλείται στο εστιατόριο από κάποιον ενδιαφερόμενο – μια σύζυγο που ανησυχεί, κάποιο μέλος του προσωπικού ή κάποιον από τους ιδιοκτήτες. Συνήθως είτε αναγνωρίζουν ότι κάτι δεν πάει καλά, χωρίς όμως να μπορούν να το εντοπίσουν, ή πιστεύουν ότι όλα βαίνουν καλώς. Στην περίπτωση μιας μικρής επιχείρησης όπως ένα εστιατόριο, το απόλυτο σημείο αναφοράς της επιτυχίας είναι τα έσοδα, και μία άδεια σάλα Παρασκευή βράδυ δείχνει με τον πλέον σκληρό τρόπο ότι η επιχείρηση δεν πάει καλά.

Τα τμήματα Πληροφορικής θα πρέπει να επιδιώξουν παρόμοιες μετρικές, προσανατολισμένες στα επιχειρηματικά αποτελέσματα που παραδίδουν, και όχι σε τεχνικές μετρήσεις όπως το uptime. Και παρόλο που κάτι τέτοιο είναι πολύ πιο δύσκολο από τα μετρητά, θα πρέπει να τα παρακολουθείτε στενά και να τα χρησιμοποιείτε ως ένα έγκαιρο, προειδοποιητικό σημάδι ότι τα πράγματα πηγαίνουν άσχημα. Ακόμα και αν αισθάνεστε ότι όλα πάνε καλά, δεν είναι ντροπή να πάρετε και μια εξωτερική γνώμη.

Παρατήρηση
Ο σεφ στην ουσία έχει ένα συμβουλευτικό ρόλο προς την επιχείρηση που επισκέπτεται και, η αγαπημένη μου πτυχή, είναι ότι πάντα ξεκινά την παρέμβασή του με την παρατήρηση. Οι χειρότεροι σύμβουλοι αρχίζουν τα επικριτικά σχόλια τη στιγμή που εμφανίζονται στη σκηνή, συνήθως βασιζόμενοι στην αυτό-αναφερόμενη πολυετή εμπειρία τους.

Ο σεφ Ramsay -ή ο Μποτρίνι αν προτιμάτε- προφανώς έχει μεγάλη εμπειρία, αλλά οπωσδήποτε θα χαιρετίσει το προσωπικό, θα γευτεί το φαγητό και θα παρατηρήσει το επίπεδο της εξυπηρέτησης πριν προβεί σε οποιαδήποτε feedback. Τα συμπεράσματά του βασίζονται πάντα σε δεδομένα που πηγάζουν από την προσωπική εξέταση. Οι ιδιοκτήτες είναι συνήθως πολύ ‘χωμένοι’ στην επιχείρησή τους για να μπορούν να κρίνουν αμερόληπτα και ένας έμπειρος ‘outsider’ του οποίου οι προτάσεις είναι αποτέλεσμα προσεκτικής εξέτασης είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει η αλλαγή.

Ξεκινώντας από την αρχή
Σε πολλές περιπτώσεις, ένα εξαιρετικά πολύπλοκο ή ξεπερασμένο μενού εγκαταλείπεται τελείως. Εκτός από το κακο-μαγειρεμένο ή χωρίς γεύση φαγητό, πολλά εστιατόρια έχουν υπερβολικά πολλά πιάτα στον κατάλογό τους -κάτι που προκαλεί σύγχυση και προβλήματα- αντί για λίγα και καλά. Ο σεφ περιορίζει το μενού σε λίγα πιάτα τα οποία ανταποκρίνονται και στις δυνατότητες της κουζίνας.

Το προφανές μάθημα εδώ για τα τμήματα Πληροφορικής είναι να εστιάσουν σε συγκεκριμένες υπηρεσίες που μπορούν να γίνουν καλά και οι οποίες προφανώς αντιστοιχούν και στις ικανότητες τους τμήματος. Δεν θα πρέπει να προτείνετε πολύχρονα στρατηγικά projects, όταν για παράδειγμα το σύστημα email είναι συνεχώς ‘πεσμένο’, και δεν είναι ντροπή να εγκαταλείψετε ή να κάνετε outsourcing λειτουργικότητες που αποτελούν τροχοπέδη ή δεν δουλεύουν με το ‘μενού’ σας.

Εγκαταλείψτε το εγώ σας
Τα περισσότερα επεισόδια περιέχουν μια-δυο δακρυσμένες σκηνές με τον ιδιοκτήτη ή κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο. Χρέη καταστρέφουν μια οικογένεια, ή ακόμα χειρότερα, η κατάθλιψη και η κατάχρηση ουσιών καταστρέφουν τη ζωή ενός κάποτε περήφανου σεφ. Ο ιδιοκτήτης συνήθως αντιστέκεται στις αλλαγές που ο σεφ-παρουσιαστής προτείνει μέχρι να πιάσει πάτο και τότε να γίνει ένα νέο και αναζωογονημένο άτομο.

Ακόμα κι αν αισθάνεστε ότι κάνετε τα πάντα σωστά, δεν υπάρχει τίποτα κακό, πέρα ίσως από ένα τραυματισμένο εγώ, στο να ζητήσετε εξωτερική βοήθεια και να κάνετε το επόμενο βήμα μπροστά.