Διάβαζα προ ημερών τα στοιχεία που απορρέουν από πρόσφατη μελέτη της Endeavor Greece με τίτλο: “Η Ελληνική επιχειρηματικότητα σε αριθμούς” και η αλήθεια είναι πως δεν ένιωσα κάποια έκπληξη.

Τουλάχιστον σε ότι αφορά τις γενικές διαπιστώσεις και δη για τον τεχνολογικό τομέα.

Και εξηγούμαι:

  • Κατά 27% μειώθηκε ο αριθμός των καινούριων εταιρειών που είχαν ως αντικείμενό τους την τεχνολογία. Συγκεκριμένα, το 2012 στην Ελλάδα συστάθηκαν 1.167 νέες επιχειρήσεις ενώ ο αντίστοιχος αριθμός το 2016 περιορίστηκε σε 857.
  • Το 2016 καταγράφηκε 50% μείωση του αριθμού των νέων επιχειρήσεων στην Ελλάδα σε σχέση με το 2012. Συγκεκριμένα, ιδρύθηκαν 28.615 νέες επιχειρήσεις το 2016, κατά 33% λιγότερες σε σχέση με το 2012.

Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι έπειτα από οκτώ χρόνια ύφεσης, η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να αναζητεί ένα καινούριο σημείο ισορροπίας. Παρόλα αυτά, κι ενώ η τεχνολογία έχει αποδείξει στην πράξη πως συγκεντρώνει έντονη αναπτυξιακή δυναμική και θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημαντικό στήριγμα διαφυγής από την κρίση, εντούτοις όμως οι επιχειρηματίες επιλέγουν σταθερά τη στασιμότητα, την εσωστρέφεια και την έμφαση στην κατανάλωση. Με μοναδική “φωτεινή” εξαίρεση τον τουριστικό κλάδο.

Στην ίδια μελέτη καταδεικνύεται πως παρότι η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος στην χώρα μας είναι κάτι παραπάνω από μεγάλη, η ελληνική επιχειρηματικότητα επιμένει να παραμένει εστιασμένη σε μη παραγωγικούς και εσωστρεφείς τομείς, όπως λ.χ. η εστίαση, η λιανική τροφίμων και το λιανεμπόριο γενικότερα.

Συμπερασματικά, δίχως την αλλαγή συνολικής κουλτούρας και νοοτροπίας -λέγε με και mindset-, την διαφυγή από τον φόβο της αποτυχίας, την τόλμη να βγουν στο εξωτερικό, την ενδυνάμωση του αισθήματος για πειραματισμό και “ψηλάφηση” του άγνωστου, δύσκολα θα υπάρξει αντιστροφή της “προβληματικής” κατάστασης.

Εξάλλου, η ανάπτυξη δεν διατάσσεται ούτε νομοθετείται…