Το επιχειρησιακό περιβάλλον σήμερα περιβάλλεται από προβλήματα. Και οι λύσεις στα προβλήματα αυτά, πολλές φορές προκαλούν νέα προβλήματα.

Πώς μπορεί λοιπόν ένας Διευθυντής Πληροφορικής να συνεισφέρει στην εφαρμογή λύσεων που θα έχουν διάρκεια; Ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που καθιστούν έναν Διευθυντή Πληροφορικής ξεχωριστό; Ποιες είναι οι ικανότητες και οι δεξιότητες που τον διαφοροποιούν από τα στελέχη που απλώς καταφέρνουν να μένουν στον αφρό στο σημερινό ιδιαίτερα απαιτητικό περιβάλλον Πληροφορικής;

Οι πραγματικά μεγάλοι CIOs είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Δεν σημαίνει ότι όποιος ανέβηκε τα σκαλιά της ιεραρχίας έγινε αυτομάτως και CIO. Ένας πραγματικά μεγάλος CIO θα πρέπει να αντέχει στην κριτική, να παραμένει πιστός στις απόψεις του και να μην είναι ακόλουθος και ήσυχος, αλλά δημιουργός και ανήσυχος.

Η κατανόηση του κινδύνου στο σημερινό αβέβαιο περιβάλλον, θεωρείται μια από τις πιο κρίσιμες περιοχές για την επιτυχία. Ένας μεγάλος CIO οφείλει να γνωρίζει πότε μπορεί να ρισκάρει πάνω σε μια καινοτομία και πότε οφείλει να παίζει εκ του ασφαλούς με αποδεδειγμένες τεχνολογίες. Έτσι, αναγνωρίζεται από τους συναδέλφους του ως καινοτόμος αλλά ποτέ ως «στοιχηματίας».

Το να είναι επίσης ο πρεσβευτής της τεχνολογίας στην επιχείρηση είναι μια δεξιότητα για την οποία πολλά έχουν γραφτεί, ωστόσο σε μικρό βαθμό έχει επιτευχθεί. Κι όμως στην πραγματικότητα θα μπορούσε να είναι εύκολο. Οι σημερινοί CIOs συμπεριφέρονται ως επιχειρηματίες. Συζητούν, λαμβάνουν μέρος σε meeting με τους συναδέλφους τους από το business, αλλά το βασικότερο, μιλάνε την επιχειρηματική γλώσσα ακόμα κι αν είναι τεχνολόγοι.

Το λάθος στο οποίο πολλές φορές μπορεί να υποπίπτουν οι CIOs είναι το να χρησιμοποιούν τεχνολογικούς όρους ως απόδειξη της τεχνολογικής τους γνώσης -καμιά φορά μάλιστα με υπεροπτικό τρόπο. Αν η επιχείρηση δεν αναγνώριζε την τεχνολογική γνώση του Διευθυντή Πληροφορικής της, θα του έδινε την ευκαιρία να διοικεί ένα τμήμα τεχνολογίας;

Οι μεγάλοι CIΟs είναι και καλοί πωλητές. Μπορούν να πουλήσουν τις ιδέες τους, τους εαυτούς τους και το όραμά τους. Και πρέπει να μπορούν να το κάνουν γιατί το να διαθέτει κανείς όραμα από το να μπορεί να το πουλάει, είναι δύο ξεχωριστά πράγματα. Η διαφορά στο παραπάνω ισούται με τη διαφορά μεταξύ του να σε αναγνωρίζει η επιχείρηση ότι είσαι μεγάλος CIO ή να σε αντιμετωπίζει ως έναν απλό υπάλληλο.

Τέλος, ένας μεγάλος CIO πρέπει να είναι διπλωμάτης, ανάλογα με την περίπτωση. Ένας διπλωμάτης που να μπορεί να αποκωδικοποιεί τις ατελείωτες τεχνικές συζητήσεις του προσωπικού του, τα ατέρμονα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε Διευθυντής διαφορετικών επιχειρησιακών μονάδων στο δικό του μικρόκοσμο, αλλά και τις διατριβές περί περιορισμού κόστους και παράδοσης επιχειρησιακής αξίας των Οικονομικών Διευθυντών ή της Διοίκησης.

Η συνεισφορά στην επιχειρησιακή αξία έρχεται από τους μεγάλους Διευθυντές Πληροφορικής, που αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι από τη Διοίκηση. Και αν τα παραπάνω αποτελούν απλώς την αρχή, οι επίδοξοι μεγάλοι CIOs οφείλουν να κατανοήσουν ότι πρέπει να δράσουν όχι βάσει αυτού που πιστεύουν ότι είναι, αλλά βάσει αυτών που πράττουν.