Η αυξημένη αποτελεσματικότητα με την οποία μας επιτρέπουν να λειτουργούμε τα ηλεκτρονικά μας εργαλεία, μας κάνει λιγότερο «ανθρώπινους» στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Αυτό είναι ένα από τα συμπεράσματα έρευνας της καθηγήτριας του ΜΙΤ και συγγραφέως του βιβλίου Alone Together, Sherry Turkle.
Πριν κάνετε ένα βιαστικό shift delete της άποψής της στον «επεξεργαστή» σας, διερωτηθείτε αν μιλάτε πλέον το ίδιο τακτικά με τους φίλους σας (πρόσωπο με πρόσωπο, ή έστω από τηλεφώνου) ή απλά διαλέγετε μέσω ποιας πλατφόρμας θα τους στείλετε μήνυμα.
Σύμφωνα με την Turkle, ο τρόπος με τον οποίον χρησιμοποιούμε τα ηλεκτρονικά εργαλεία στην προσωπική μας ζωή, ανατρέπει την ισορροπία μεταξύ του ανθρώπινου και του διεκπεραιωτικού μας στοιχείου. Κι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους αφήνουμε να συμβεί το παραπάνω, πέρα από την κεκτημένη ταχύτητα που κουβαλάμε από τον χώρο της εργασίας μας, είναι μία ανθρώπινη(!) αδυναμία μας: ενώ νιώθουμε μοναξιά, φοβόμαστε να ανοιχτούμε στους άλλους.
Η επικοινωνία μέσω ηλεκτρονικών μέσων δίνει μια εύκολη λύση στην παραπάνω δυσκολία. Προσθέτουμε εύκολους κρίκους φιλίας στις ηλεκτρονικές μας αλυσίδες, χωρίς να χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που ενίοτε παρουσιάζει η επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο. «Οι ψηφιακές επαφές δίνουν την ψευδαίσθηση της συντροφικότητας χωρίς τις απαιτήσεις της φιλίας» λέει η Turkle. Κι ο «αναμάρτητος» ας ομολογήσει ότι δεν έχει δει ποτέ τους φίλους του σαν μία λίστα από επαφές στο κινητό του ή ότι δεν έχει πιάσει ποτέ τον εαυτό του να είναι συναισθηματικά απών από το φυσικό του περιβάλλον, ενώ είναι «πανταχού παρόν» μέσω του κινητού του τηλεφώνου.
Κι επειδή από τρελό κι από μικρό (εξακολουθείς να) μαθαίνεις την αλήθεια, τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνά της Turkle της εξέφρασαν το εξής αφοπλιστικό παράπονο: ακόμα κι όταν οι γονείς τους τούς κάνουν την χάρη να ασχοληθούν μαζί τους, βρίσκονται επί της ουσίας «αλλού». Με το ένα χέρι τους διαβάζουν τον Χάρυ Πότερ και με το άλλο σκρολάρουν τα μηνύματά τους στο i-Phone.
Please do not do this at home.