Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις που κάνει ο Βαγγέλης Χατζηγεωργίου στο cover story του τεύχους είναι ότι πολλές επιχειρήσεις αγόραζαν μια λύση, όπως για παράδειγμα ERP ή CRM, χωρίς απαραίτητα να έχουν διασφαλίσει ότι η συγκεκριμένη λύση κάλυπτε τις ανάγκες τους. Σας ακούγεται περίεργο;
Προσωπικά θεωρώ δεδομένο ότι σε πολλές περιπτώσεις έχουν πραγματοποιηθεί αγορές-επενδύσεις επειδή μία ή άλλη τεχνολογία αποτελούσε το trend της εποχής ή θα παρείχε αυτό το μαγικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που αναζητούν όλοι. Σε κάποιες περιπτώσεις, το project ολοκληρωνόταν χωρίς προβλήματα, σε κάποιες άλλες το σύστημα απλά έπαιζε, χωρίς όμως να ενσωματωθεί στην υπόλοιπη υποδομή ή στην κουλτούρα της εταιρείας, ενώ δεν έλειψαν και οι περιπτώσεις που κάποιο project απέτυχε τελείως.
Μάλιστα σε αυτή την τελευταία περίπτωση δινόταν συνήθως και όλη η δημοσιότητα, κάτι που έκανε πάντα κακό σε όλο το IT, όσο αποτελεσματικό και αν έχει αποδειχθεί σε χιλιάδες άλλα ζητήματα. Πλέον όμως βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολύ solid και σκληρή πραγματικότητα, ελέω της οικονομικής κατάστασης.
Είναι δεδομένο ότι οι επιχειρήσεις, αν θέλουν να παραμείνουν ανταγωνιστικές, θα πρέπει να συνεχίσουν να επενδύουν σε νέες τεχνολογίες. Αλλά σε καμιά περίπτωση αλόγιστα. Οι προτάσεις που υπάρχουν πλέον στην αγορά είναι πολλές και προέρχονται τόσο από τους μεγάλους vendors όσο και από niche players.
Θα πρέπει σε κάθε περίπτωση όμως, να υπάρχει μια πολύ λεπτομερής καταγραφή των αναγκών της κάθε επιχείρησης, ώστε να μπορεί στη συνέχεια να επιλέξει τη λύση, η οποία κουμπώνει στις δικές της ανάγκες.
Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να διασφαλιστεί η επιτυχημένη ολοκλήρωση της προσπάθειας και θα φανεί για άλλη μια φορά η αξία του IT, ξεφεύγοντας πλέον από την αρρωστημένη εικόνα, ότι αποτελεί ένα ακόμη κόστος για την επιχείρηση, το οποίο απλά θα πρέπει να μειωθεί και ενίοτε με κάθε δυνατό τρόπο.