Κρίση σημαίνει κάθε ασταθής ή και επικίνδυνη κοινωνική κατάσταση στο οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό πεδίο που εμπεριέχει μια απότομη αλλαγή.
Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια κρίση είναι αστάθεια, ανασφάλεια, αίσθηση επείγοντος αλλά και αλλαγή. Θα λέγαμε ότι η κρίση είναι μια κάθετη τομή σε μια παγιωμένη πραγματικότητα, μια σπαθιά σαμουράι στον ρέοντα χρόνο, η οποία χωρίζει μια περίοδο σε ένα πριν και ένα μετά.
Δεν θα σταθούμε εδώ στα προφανή αρνητικά μια τέτοιας συνθήκης με την οποία είμαστε εξοικειωμένοι στη χώρα μας εδώ και μήνες. Ας δούμε το μοναδικό θετικό στοιχείο που παράγει μια τέτοια -συχνά απρόβλεπτη-, ανατροπή: την πιθανότητα αλλαγής.
Για τους πολίτες εκείνους που δεν θα χαθούν στο στρόβιλό της κρίσης και θα την αντιμετωπίσουν ως ευκαιρία, μπορεί να αποδειχτεί κάτι πολύ θετικό στη ζωή τους. Καθένας μας, είτε ένα άτομο είτε μια ομάδα, είτε μια κυβέρνηση, αντιμετωπίζοντας μια τέτοια κατάσταση είναι αναγκασμένος να σκεφτεί «αλλιώς». Να ακολουθήσει το περίφημο -πολύ απλό, αλλά μεγαλειώδη- στίχο της Εμιλι Ντίκινσον: «Another way to see». Να στύψει το μυαλό του και να αποστάξει από τις υπνώττουσες εφεδρείες του νου του, ιδέες, φράσεις, προτάσεις που η ανάγκη της φέρνει στο προσκήνιο.
Από τον πολιτικό μέχρι τον επιχειρηματία, από το μισθωτό μέχρι τον ελεύθερο επαγγελματία, όλοι μας είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε ένα stress test της πραγματικότητάς μας. Στα πλαίσια αυτού, μπορεί κανείς να οδηγηθεί σε δρόμους που ποτέ δεν φανταζόταν στη ζωή του. Αν διαθέτει αντανακλαστικά, αν είναι από εκείνους που αντιλαμβάνοντα ότι στα δύσκολα ή αντιδράς ή χάνεσαι, μπορεί αυτή η απρόβλεπτη βίαιη αλλαγή να οδηγήσει και κάπου θετικά.
Ο άνθρωπος, αναμφίβολα, είναι ον της συνήθειας. Αλλά είναι και ον της επιβίωσης. Και η δεύτερη αυτή ιδιότητά του, αν συνδέεται με εφευρετικότητα, υπομονή και δράση, αποδεικνύεται από τα βασικά του όπλα στην σκληρή πραγματικότητα που ζούμε, ένα όπλο που μπορεί και να του αλλάξει τη ζωή, όχι αναγκαία προς το χειρότερο.