Ως επαγγελματίας στο χώρο της πληροφορικής και φίλος της ελληνικής μυθολογίας δε θα μπορούσα να σκεφτώ καταλληλότερο χαρακτηρισμό για τον άθλο των Ελλήνων CIO’s από τον παραλληλισμό του ήρωα της μυθολογίας Ηρακλή.

Από τους πολλούς άθλους του Ηρακλή διάλεξα μάλιστα αυτόν της Λερναίας Ύδρας σαν τον αντιπροσωπευτικότερο για να περιγράψω τον αγώνα με την Ύδρα που λέγεται ελληνική πραγματικότητα.

Για να βάλουμε όμως, μια σειρά αναφέρω πρώτα μερικές από τις πολλές διαπιστώσεις. Η ελληνική αγορά πληροφορικής (χωρίς Telco) υπολογίζεται για τα προσεχή χρόνια περίπου στα 2,3-2,7 δισ. ευρώ (πηγή ΕΙΤΟ). Από την αγορά αυτή εκτιμώ πως το μερίδιο των μεγάλων έργων του ελληνικού δημοσίου είναι ιδιαίτερα υψηλό και περίπου 60%-70% (αφορά βασικά προμήθειες και πολύ λιγότερο υπηρεσίες), εκ των οποίων πάλι τουλάχιστον το 60% εντάσσεται στο πλαίσιο χρηματοδότησης των ΚΠΣ της Ε.Ε.

H περιπέτεια ενός χρηματοδοτούμενου έργου
Σχεδόν λοιπόν, η μισή ελληνική αγορά διέπεται από ιδιαίτερους  κανόνες, που στην εξαιρετικά βραχυπρόθεσμη ζωή της πληροφορικής αποκτούν μια κρίσιμη διάσταση. Ως παράδειγμα σκεφτείτε πως ένα χρηματοδοτούμενο έργο από τη στιγμή που προδιαγράφεται, εγκρίνεται, συντάσσεται, διαβουλεύεται, δημοπρατείται, αξιολογείται, δικαστηριοποιείται(!), κατακυρώνεται συμβασιοποιείται, υλοποιείται, ολοκληρώνεται και τέλος, παραλαμβάνεται, καταλήγει συχνά να έχει παραδοτέα, τα οποία έχουν ξεπεραστεί τεχνολογικά και κυρίως επιχειρησιακά ή δεν ανταποκρίνονται στους σκοπούς για τους οποίους προδιαγράφηκαν.

Έστω λοιπόν, ότι ένα έργο είναι σήμερα έτοιμο για υλοποίηση. Η πράξη μας αποδεικνύει συχνά ότι λίγο πριν το kickoff οι απαραίτητοι ανθρώπινοι πόροι δεν θα υπάρχουν διαθέσιμοι ούτε από την πλευρά του αναδόχου ούτε όμως, από την πλευρά του πελάτη. Και αυτό διότι το διάστημα που μεσολαβεί είναι πολύ μεγάλο για να κρατά κανείς επαγγελματικά «δεσμευμένους» τους προγραμματισμένους ρόλους, αλλά περισσότερο διότι η χρονική υστέρηση  που διακρίνει την ολοκλήρωση κυρίως του Γ’ ΚΠΣ συμπίεσε σε 1,5-2 χρόνια, έργα τουλάχιστον μιας πενταετίας. Σε ότι αφορά δε το ανθρώπινο δυναμικό των αποδεκτών, πιστεύω ότι η κατά τα άλλα διαφανής και αξιοκρατική διαδικασία μέσω ΑΣΕΠ, οδηγεί σε στελέχωση γενικής μορφής και μετά από απογοητευτικά μεγάλα χρονικά διαστήματα ώστε η πραγματική δυνατότητα βραχυπρόθεσμης αντίδρασης με το κατάλληλο skill σε τεχνολογικές προκλήσεις να είναι σχεδόν μηδενική.

Η δραστική απλοποίηση όλων των μη παραγωγικών διαδικασιών, η απλούστευση των διαδικασιών εξειδικευμένης στελέχωσης, το outsourcing ή η δημιουργία ΣΔΙΤ με μεγαλύτερη δυνατότητα ευελιξίας και τέλος, ο πολύ καλός συντονισμός, ο σωστός και έγκαιρος προγραμματισμός, μπορούν να αποτελέσουν προτάσεις στα προβλήματα που προαναφέρθηκαν.

Φτάνοντας τώρα στο ευτυχές σημείο, στο οποίο ένα έργο υλοποιήθηκε με επιτυχία και παραλήφθηκε σύννομα εντός των χρονοδιαγραμμάτων και προδιαγραφών, ξαφνικά διαπιστώνουμε πως ναι μεν υλοποιήθηκε η προβλεπόμενη σύμβαση, αλλά κάπου «ξεχάστηκαν» ή άλλαξαν στην πορεία οι διαδικασίες που θα χρησιμοποιήσουν όλο αυτό το οικοδόμημα.

Η προϋπόθεση του re-engineering
Αν βασιστούμε στην αρχή ότι η πληροφορική είναι το εργαλείο και όχι η λύση και ότι η αυτοματοποίηση συμπαρασύρει και απλοποιεί σειρά ροών και διαδικασιών, το λεγόμενο re-engineering των διαδικασιών είναι αναγκαία προϋπόθεση για την τελική -όχι μόνο συμβατική- επιτυχία ενός έργου!. Γεγονός που δυστυχώς οι περισσότεροι φορείς αμελούν ή αδυνατούν να συντονίσουν, με αποτέλεσμα να υλοποιούν το «as was» και να αναγκάζονται να ξεκινήσουν νέα κοστοβόρα προσπάθεια αναπροσαρμογής των διαδικασιών τους με βάση τα νέα τεχνολογικά δεδομένα. Η πρόταση μου είναι, ο IT-Business Manager, ο οποίος συμμετέχει στον στρατηγικό σχεδιασμό και υλοποιεί πλέον business enabling technologies, δίνοντας ώθηση σε επιχειρησιακά άλματα και καινοτομίες.

Θα πρέπει ο καθένας μας να προβληματιστεί, αν υπάρχει στον τόπο μας διαφορά στη χρήση του όρου κοινοτική χρηματοδότηση, απορρόφηση ή επένδυση. Είναι λαμπρά παραδείγματα προς μίμηση οι περιπτώσεις έργων με σαφή στοχοθεσία εκφρασμένη σε αύξηση παραγωγικότητας, ποιότητας, εξυπηρέτηση πελατών, Roi, μείωση κόστους, αύξηση market share, κ.λπ. που επιβάλλεται να  συνοδεύουν τέτοιες αποφάσεις.

Τέλος, θέλω κλείνοντας να σας θέσω τον προβληματισμό ως προς το πόσες ελληνικές εταιρείες πιστεύουν ότι η πληροφορική αποτελεί πραγματικά core-business ή τουλάχιστον τους το εξασφαλίζει. Γνωρίζετε άραγε ότι μία από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες έχει «φαλιρίσει» αν για 1,7 ημέρες είναι χωρίς πληροφορική και ότι οι όμιλοι κολοσσοί επενδύουν 3%-4% του τζίρου τους στην πληροφορική για την επιβίωσή τους;

Με βάση όλα αυτά αγαπητοί αναγνώστες, ίσως κάπου η μυθολογία γραφόταν σήμερα διαφορετικά και τον ρόλο του Ηρακλή τον ενσωμάτωναν οι CIO’s στους άθλους τους κόντρα σε applications, transformations και migrations…  Άθλους ο Ηρακλής έκανε πολλούς, εγώ σας ανέφερα μόνο λίγους. Πάντως, ένα είναι σίγουρο, πως και στις δύο εκβάσεις τα «τέρατα» κατατροπώνονται…