Αν και εκ πρώτης όψεως, ο κινηματογραφικός κλάδος, με τις διασημότητες και τις λαμπερές πρεμιέρες στα κόκκινα χαλιά, δεν φαίνεται να έχει σχέση με τα τμήματα Πληροφορικής, μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει ένα κοινό γνώρισμα με αυτά αλλά και με πολλούς άλλους κλάδους: το πώς ανταποκρίνεται σε νέα επιχειρηματικά μοντέλα και τεχνολογίες.

Για περισσότερο από έναν αιώνα κάθε φορά που μια σημαντική καινοτομία «χτυπάει» την πόρτα του Hollywood, ο κλάδος την αντιμετωπίζει όπως έναν ατάλαντο ηθοποιό: τον αποθαρρύνει και του δείχνει την πόρτα της εξόδου. Ο κινηματογράφος είχε προσπαθήσει να αγνοήσει ή να αποκλείσει τον ήχο, το χρώμα, την τηλεόραση, την ψηφιακή επεξεργασία ακόμα και την ίδια την τέχνη στον κινηματογράφο.

Ολα αυτά προτού αντιληφθεί ότι κάθε επαναστατική κίνηση θα μπορούσε να βοηθήσει στην επιχειρηματική ανάπτυξη, να διασφαλίσει την κινηματογραφική κουλτούρα και να επεκτείνει τις δημιουργικές δυνατότητες. Οι νέες ιδέες πάντα απειλούν το status quo. Οι επιχειρηματίες ανησυχούν για το πώς αυτές θα επηρεάσουν την παρούσα εισροή εσόδων.

Οι υπόλοιποι ανησυχούν πώς θα επηρεαστεί η θέση τους στους κόλπους της εταιρείας και διερωτώνται αν θα είναι απαραίτητοι όταν μια νέα τεχνολογία εισέλθει στην εταιρεία.

Τρεις ομάδες για μια καινοτομία
Οταν οι καινοτομίες κάνουν την εμφάνισή τους σε κάποιο κλάδο υπάρχει μία τάση να δημιουργούνται τρεις ομάδες: οι καινοτόμοι, οι οπαδοί της διατήρησης της παρούσας κατάστασης και αυτοί που απλά παρακολουθούν. Οι καινοτόμοι υποστηρίζουν και βρίσκουν εφαρμογές για αυτές τις νέες ιδέες. Οι «συντηρητικοί» προσπαθούν να διατηρήσουν το status quo και συχνά αντιμάχονται τους καινοτόμους.

Και οι «παρατηρητές» αναμένουν να δουν πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Οι Διευθυντές Πληροφορικής έχουν αυξημένες πιθανότητες να βρεθούν και στους τρεις ρόλους. Μπορεί να συνηγορούν για μια νέα τεχνολογία ή ένα επιχειρηματικό μοντέλο. Αλλες φορές να αναμένουν τις εξελίξεις και κάποιες άλλες να πασχίζουν να διατηρήσουν την κατάσταση ως έχει.

Υπάρχουν ιστορίες παρασκηνίων που σημάδεψαν την τεχνολογική ιστορία του Hollywood. Η κάθε μία από αυτές προσφέρει μαθήματα για κάποιον και φυσικά για έναν Διευθυντή Πληροφορικής που προσπαθεί να αναγνωρίσει ή να εισάγει καινοτομίες.

Ρισκάρετε
Οι περισσότεροι κινηματογραφόφιλοι θυμούνται την ταινία “The Jazz Singer”, με πρωταγωνιστή τον Al Jolson καθώς η συγκεκριμένη δημιουργία του 1927 έφερε τον συγχρονισμένο ήχο στη μεγάλη οθόνη. Μόνο μερικοί θυμούνται ότι άλλοι, συμπεριλαμβανομένου και του Thomas Edison, προσπάθησαν νωρίτερα να συνδέσουν την εικόνα με τον ήχο.

Αλλά η τεχνολογία δεν ήταν αρκετά καλή, καθώς ο ήχος δεν ήταν καθαρός ενώ ταυτόχρονα ήταν ασυγχρόνιστος, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να συμπεράνουν ότι οι ταινίες ήταν προορισμένες να παραμείνουν για πάντα σιωπηλές. Αλλά η Warner Brothers πείστηκε να διερευνήσει μια τεχνολογία που αναπτύχθηκε στα AT&T’s Bell Labs. Η τεχνολογία, επονομαζόμενη Vitaphone, απείχε από την τελειότητα. Βασιζόταν σε δίσκους που φθείρονταν εύκολα και έπρεπε να αντικαθίστανται σε εβδομαδιαία βάση.

Αυτός που χειριζόταν τη μηχανή προβολής έπρεπε να αλλάζει μπομπίνες και να βάζει το δίσκο με απόλυτο συγχρονισμό, πράγμα σχεδόν ακατόρθωτο. Τελικά, η Vitaphone αντικαταστάθηκε από κάποια πιο αξιόπιστη τεχνολογία. Η υιοθέτησή της όμως κατέταξε τη Warner Bros ανάμεσα στα κορυφαία κινηματογραφικά studios. Τα καθαρά κέρδη της εκτοξεύθηκαν την επόμενη χρονιά και μάλιστα βραβεύτηκε με Οσκαρ για τη συνεισφορά τους στην εισαγωγή των ομιλούντων ταινιών.

Το ηθικό δίδαγμα: Η καινοτομία και τα έξυπνα ρίσκα συμβαδίζουν. Αν και όλοι συμπέραναν ότι το ακροατήριο δεν ήθελε να παρακολουθήσει ταινίες με ήχο και ότι η τεχνολογία δεν ήταν αρκετά καλή, η Warner Bros επαναστάτησε και ανέτρεψε τη συμβατική λογική. Η προθυμία τους να αναλάβουν το ρίσκο της καινοτομίας αύξησε τον κύκλο εργασιών τους και βοήθησε, ώστε οι ομιλούντες ταινίες να γίνουν μαζικό μέσο.


Δέουσα προσοχή στον πελάτη
Το χολιγουντιανά studios, τη δεκαετία του ΄50, έπρεπε να αντιμετωπίσουν ένα νέο μέσο, την τηλεόραση, η οποία έφερε τη δωρεάν διασκέδαση στο σπίτι. Αρκετές από τις στρατηγικές για την αντιμετώπιση της νέας «απειλής», συμπεριλάμβαναν την προσφορά μιας εμπειρίας που κάποιος δεν μπορούσε να ζήσει στο σπίτι: ταινίες σε 3-D, Smell-o-Vision και Cinerama, που βασίζονταν σε 3 προτζέκτορες και ένα στρατό από υπευθύνους, για να δημιουργήσουν μια πανοραμική εικόνα στην οθόνη.

Μια τεχνολογία που πραγματικά προκάλεσε αίσθηση ήταν η cinemascope, η οποία αναπτύχθηκε από την 20th Century Fox. Είχε μεγάλη επιτυχία, γιατί ο πρόεδρος της εταιρείας ήταν ιδιοκτήτης αίθουσας και είχε καταλάβει πόσο δαπανηρή υπόθεση ήταν η ιδιοκτησία ενός κινηματογράφου. Η τεχνολογία της cinemascope ήταν φτηνότερη και απλούστερη από τις ανταγωνιστικές. Βασιζόταν σε έναν ειδικό φακό προτζέκτορα που επέκτεινε την εικόνα σε μια ευρύτερη οθόνη.

Η πρώτη ταινία που εφάρμοσε αυτήν την τεχνολογία ήταν το «The Robe», ένα βιβλικό έπος με τον Richard Burton. Ενα χρόνο μετά την κυκλοφορία της cinemascope, οι μισές περίπου αμερικανικές αίθουσες ήταν εξοπλισμένες με τη νέα τεχνολογία και κάθε στούντιο -εκτός της Paramount- είχε αδειοδοτηθεί από τη Fox. Το ηθικό δίδαγμα: Καινοτομίες όπως το Cinerama μπορεί να ήταν πιο εντυπωσιακές από τη cinemascope αλλά η απλότητα και το χαμηλό κόστος συχνά δημιουργούν ένα απροσμέτρητο πλεονέκτημα στην αγορά. Το να καταλαβαίνει κάποιος τον τρόπο σκέψης των χρηστών είναι επίσης σημαντικό.

Δημιουργήστε ενδιαφέρον και δέσμευση
Καθώς ο George Lucas αναβίωνε το Star Wars αποφάσισε να διερευνήσει την ψηφιακή προβολή, ώστε ακόμα και τη 1000η φορά προβολής η ταινία να έχει την ίδια απεικόνιση, όπως και την πρώτη φορά. Απευθύνθηκε σε μηχανές προβολής από το Texas Instruments (ΤΙ) και το Hughes-JVC. Σήμερα, τουλάχιστον στην Αμερική, σχεδόν 100% των ψηφιακών μηχανών προβολής σε κινηματογραφικές αίθουσες βασίζονται σε τεχνολογία από το ΤΙ.

Οι προτζέκτορες Hughes-JVC αποδείχθηκαν προσωρινοί, αλλά το ΤΙ διέθετε, έτσι και αλλιώς, καλύτερη στρατηγική για να κατακτήσει το κλαδικό buy-in. Πραγματοποιούσε μια σειρά από δοκιμαστικές προβολές κατά τις οποίες σκηνοθέτες και κινηματογραφιστές παρακολουθούσαν αποσπάσματα ταινιών με πρωτότυπους προτζέκτορες και κατέθεταν την άποψή τους.

Μετά από κάθε προβολή, το ΤΙ βελτίωνε την τεχνολογία του ψηφιακού φωτισμού και το έθετε ξανά σε δοκιμαστική προβολή. Το ηθικό δίδαγμα: Βεβαιωθείτε ότι έχετε δημιουργήσει ενδιαφέρον και έχετε κατακτήσει τους μετόχους και τους χρήστες προτού αποφασίσετε να εγκαταστήσετε κάτι νέο. Το να «ρίχνετε» μια τεχνολογία στους χρήστες χωρίς να τους αφήνετε να επηρεάσουν τον τρόπο που λειτουργεί αποτελεί συνταγή καταστροφής.

Σήμερα, το Hollywood προσπαθεί να αποτιμήσει πώς το Internet και οι συσκευές, όπως το κινητό και το iPod, θα επηρεάσουν τον κινηματογραφικό κλάδο. Αρκετοί διατηρούν μια μάλλον συντηρητική στάση και εκφράζουν παράπονα ότι τα cinematic spectacles δεν δείχνουν πολύ ωραία σε μια μικρή οθόνη. Το να υποστηρίζει κάποιος την σωστή καινοτομία είναι αυτό που θα εξασφαλίσει την αδιάλειπτη κερδοφορία αλλά και την επιβίωση.

Και μάλλον αυτή η διαπίστωση ισχύει και για την στάση που πρέπει να έχει ένας Διευθυντής Πληροφορικής στην εταιρεία.