Εδώ και αρκετό καιρό, το θέμα που κυριαρχεί στις καθημερινές μας συζητήσεις αποτελεί η οικονομική κρίση και οι επακόλουθες αυτής συνέπειες, που έχουν επηρεάσει τη ζωή όλων μας.

Στο λεξιλόγιο μας προστέθηκαν καινούργιες λέξεις και ορολογίες που αφού τις παπαγαλίσαμε αρκετά, χωρίς όμως να τις πολυ-καταλαβαίνουμε, εύκολα τις χρησιμοποιούμε σαν ειδικοί. Παράλληλα, μέσα σε σύντομο διάστημα, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με συσσωρευμένα χρόνια προβλήματα και λάθη, τα οποία προφανώς γνωρίζαμε αλλά κάναμε πως δεν τα βλέπαμε ή δεν είχαμε τη βούληση να τα αντιμετωπίσουμε.

Την ίδια στιγμή, είμαστε μέρος ενός παιχνιδιού στο οποίο συμμετέχουν διεθνής παίκτες και με κανόνες που ανά πάσα στιγμή μπορούν να αλλάξουν προς όφελος των παγκόσμιων αγορών.

Η κυριαρχία του παράλογου
Από την άλλη, το πιο σοβαρό και άξιο έντονου προβληματισμού είναι η κυριαρχία του παραλόγου στις περισσότερες εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής. Φαινόμενα διαφθοράς, στις μέρες μας, τα συζητάμε σαν κάτι φυσιολογικό και αναμενόμενο, αδικίες και ανισότητες κάθε μορφής και έκτασης αντιμετωπίζονται σαν κάτι δεδομένο, σοβαρές απάτες και καταστρατήγηση βασικών δικαιωμάτων αποτελούν αφορμή για φιλοσοφικές -που συνήθως καταλήγουν πολιτικές- ατέρμονες συζητήσεις.

Είναι πράγματι να απορεί κανείς πώς γίνεται να έχουμε σιωπηλά συμβιβασθεί με όλα αυτά που μας εξοργίζουν στην πραγματικότητα χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι έχουν αντίκτυπο στη ζωή μας, όχι μόνο τη δική μας αλλά και των επόμενων γενεών.

Ομως, κάποια στιγμή όλα τελειώνουν και τώρα προσπαθούμε να αναλύσουμε αυτά που παρατηρούσαμε χωρίς να αντιδρούμε, να περιγράψουμε τα λάθη που έγιναν και, κυρίως, να κάνουμε κριτική σε όλους τους άλλους, εκτός από τον εαυτό μας, για το κακό που μας βρήκε.

Δυστυχώς, αυτή τη φορά η πρόκληση είναι μεγαλύτερη, αφού την ήδη πολύ δύσκολη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε την επιβαρύνει το έντονο κλίμα απαισιοδοξίας και δυσαρέσκειας που επηρεάζει τη συμπεριφορά μας καθημερινά.

Αν κάποιος καταγράψει και μελετήσει τις καθημερινές συζητήσεις του, θα εκπλαγεί από το πόσο εύκολα ο κάθε ένας από εμάς αναφέρεται σε προβλήματα και λάθη των άλλων και διστάζει, έως και αποφεύγει, να αναφέρει και να αποδεχθεί αντίστοιχα δικά του προβλήματα. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο σε πρόσωπα φυσικά ή νομικά αλλά και σε κοινωνικές ομάδες, μεγάλες ή μικρές.

Η σωστή θεώρηση των πραγμάτων
Eχοντας περιγράψει λίγο το κλίμα που επικρατεί, θεωρώ ότι αυτό που θα βοηθούσε, σε προσωπικό επίπεδο, τον καθένα από εμάς, είναι να σταθούμε με αυτοκριτική διάθεση και βούληση ουσιαστικών αλλαγών, ώστε να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στα παρακάτω:

Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να αναγνωρίσουμε και να επικεντρωθούμε σε ότι θετικό και ελπιδοφόρο υπάρχει στον εαυτό μας, στην οικογένειά μας, στην εργασία μας, στην κοινωνία. Πρέπει να πιστέψουμε σε αυτά, να τα αξιοποιήσουμε και να τα μεγεθύνουμε όσο περισσότερο γίνεται.

Στη συνέχεια, αφού παραδεχτούμε τα όποια λάθη έχουμε κάνει και αναγνωρίσουμε τυχόν ελαττώματα, σε προσωπικό, επαγγελματικό ή κοινωνικό επίπεδο, να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε ή να αλλάξουμε όσο περισσότερα μπορούμε, με θετική διάθεση και αποφασιστικότητα. Επίσης, να κατανοήσουμε ότι η παρατήρηση και η κριτική, εάν δεν συνοδεύεται από προτάσεις και πράξεις, δεν έχει κάτι σημαντικό να προσφέρει σε κανέναν.

Εάν όλοι προσπαθήσουμε, μπορούμε να βελτιώσουμε την καθημερινή μας συμπεριφορά, κάνοντας θετικές σκέψεις και μέσα από γόνιμες και δημιουργικές συζητήσεις. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις και ευκαιρίες προκειμένου να αλλάξουμε την υπάρχουσα αρνητική κατάσταση.

Χρειάζεται μόνο… ένα κλικ για να μπορέσει ο καθένας από εμάς να κάνει την υπέρβαση που θα βοηθήσει όχι μόνο τον εαυτό του άλλα και την κοινωνία μακροπρόθεσμα.