Αγαπητοί αναγνώστες, φίλες και φίλοι,
Νέα Χρονιά, καινούριοι στόχοι, “φρέσκιες” ιδέες και… ανησυχίες ταυτόχρονα. Πάντοτε πρόκειται για την απαρχή καινούριων επιδιώξεων που μοιάζουν ως συναρπαστικό ταξίδι και σε πλείστες περιπτώσεις αποδεικνύονται στην πράξη ως απρόβλεπτες περιπέτειες. Από την πλευρά μας ευχόμαστε υγεία, δύναμη, αισιοδοξία και φυσικά πολύ φαντασία και ακόμη μεγαλύτερη δημιουργικότητα.
Καλός μας χρόνος, λοιπόν!
Τελικά, αποδεικνύεται πως άπαξ και ασχοληθεί κάποιος με την πολιτική, είναι περίπου σίγουρο πως δεν πάει χαμένος.
Τουλάχιστον, όχι στον δημόσιο τομέα… Κι αυτό, καθώς θεωρείται κάτι σαν αναντικατάστατος, και εν υπνώσει “χρυσή” εφεδρεία.
Έστω και εάν τα νέα καθήκοντα είναι σαφώς υποδεέστερα των προηγούμενων και τα… φτερά “κομμένα”.
Βέβαια, όταν “αποκαθίστασαι” με μισή εκατοντάδα (σε χιλιάδες, για να συνεννοούμαστε) ευρώ, και δη για ένα απροσδιορίστου περιεχομένου αντικειμένου εργασίας που καλύπτεται με την ανάλογη αχλή και το αναγκαίο sugarcoating, τότε ο… πόνος γιατρεύεται.
Είδατε πόσο εύκολα είναι τα πράγματα εάν έχεις μάθει να “πετάς”; Τύφλα νά’ χουν οι σμήναρχοι.
Ορισμένες περιπτώσεις
δείχνουν… ανίατες, έστω κι εάν -θεωρητικά, πάντοτε- διαθέτουν όλα εκείνα τα φόντα και τις προϋποθέσεις προκειμένου να μεγαλουργήσουν. Βλέπετε, το συγκεκριμένο “μαγαζί” έχει διανύσει αρκετές δεκαετίες παρουσίας στο εγχώριο επιχειρηματικό σκηνικό, περνώντας από ποικίλες διακυμάνσεις, γνωρίζοντας εντυπωσιακές επιτυχίες, επιτυγχάνοντας πρωτόγνωρα οικονομικά μεγέθη, απολαμβάνοντας -πραγματική- αποθέωση και ταυτίζοντας το brand name του με συγκεκριμένες, όσο και επαναλαμβανόμενες αναθέσεις και έργα που άπτονται ευρύτερων θεσμοθετημένων διαδικασιών. Πρωτίστως, Δημόσιου χαρακτήρα. Έμφαση στο κεφαλαίο “Δ” και στον τονισμό, φυσικά… Βέβαια, μια πορεία και δη μιας τόσο “πολυεπίπεδης” επιχείρησης δεν μπορεί -φυσικά- να είναι ευθεία, ούτε… ακύμαντη, πολλώ δε μάλλον να μην διακρίνεται και από “ήττες”. Μεγαλύτερες και μικρότερες, λιγότερο και περισσότερο σημαντικές. Παρόλα αυτά, όταν αυτές λαμβάνουν χώρα στο… γήπεδό σου και εκεί που θεωρείσαι “ανίκητος”, τότε οι αντιδράσεις μπορεί να είναι έντονες και οι εν γένει καταστάσεις να ξεφύγουν από τον -όποιο- έλεγχο. Κάτι, που συνέβη και στην προαναφερθείσα περίπτωση. Ωστόσο, το ερώτημα είναι εάν η… ήττα που στοίχισε ήταν ηθελημένη ή μη. Γιατί η αλήθεια είναι πως με βάση όσα κυκλοφορούν στην πιάτσα, ο “μπασκεμπολίστας” είχε δώσει σαφείς εντολές να μην κυνηγήσουν την συγκεκριμένη ανάθεση, καθώς ούτε το τίμημα ήταν ελκυστικό, ενώ και ο χρόνος προϊδέαζε για ένα έργο-“αρπαχτή” που περισσότερο θα ζημίωνε την φήμη του μαγαζιού, ενώ σε περίπτωση που εμφανιζόταν το παραμικρό πρόβλημα, τότε το πλήγμα θα ήταν ανεπανόρθωτο.
Παρόλα αυτά, κάποιοι φρόντισαν να ενσπείρουν τα απαραίτητα… ζιζάνια και δεν άργησε πολύ να φτάσουμε στον χωρισμό.
Το εντυπωσιακότερο στοιχείο της όλης υπόθεσης έχει να κάνει με τον σχεδιασμό των μετόχων ενόψει της νέας κατάστασης.
Κι αυτό, καθώς αποφάσισαν να πορευθούν στο μέλλον, επιχειρώντας νωρίτερα ένα… μακροβούτι στο παρελθόν. Πιο “βαθύ” δύσκολα θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν. Οι δε αναμνήσεις και θύμησες που “ξύπνησαν” είναι κάτι παραπάνω από έντονες, αφού έχουν συνδέσει το όνομα και την όλη παρουσία τους με πρακτικές (ξε)περασμένων εποχών και λογικής. Τόσο από business σκοπιάς όσο και από το περιρρέον περιβάλλον κα συνθήκες. Οικονομικές, πολιτικές, ανταγωνισμού κ.ά.
Όσο και εάν επιχειρήθηκε να… ξεπλυθούν σε “ξένες” κολυμβήθρες, το αποτέλεσμα είναι ίδιο: Δεν μπορείς να βγάλεις από μέσα σου τον προηγούμενο (κακό) εαυτό σου. Έτσι δεν είναι… “Γόη”;