Πάντα στις σελίδες του netweek γράφουμε, τόσο εμείς όσο και εσείς στα άρθρα και τις συνεντεύξεις που πολύ πρόθυμα (πρέπει να ομολογήσω και να σας ευχαριστήσω για αυτό) μας παραχωρείτε κατά καιρούς, για τη σημασία των βέλτιστων πρακτικών.
Στα συνέδρια δε και τις εκδηλώσεις του κλάδου της Πληροφορικής αποδεδειγμένα τη μεγαλύτερη αξία και ενδιαφέρον έχουν οι παρουσιάσεις και οι ομιλίες που αφορούν σε συγκεκριμένα cases, τα οποία μιλούν για συγκεκριμένες ανάγκες, λύσεις, βήματα υλοποίησης, προβλήματα και τρόπους αντιμετώπισης και φυσικά παραδοτέα και επιχειρηματικά αποτελέσματα, ή με άλλα λόγια για βέλτιστες πρακτικές.
Και όπως χαρακτηριστικά μού είπε σε κατ’ ιδίαν συζήτηση Διευθυντής Πληροφορικής μεγάλης ελληνικής εταιρείας, ο οποίος έχει να επιδείξει και πολύ σημαντική και καινοτόμο δραστηριότητα ως ηγέτης του ΙΤ, «είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε οι CIOs να μοιραζόμαστε τη γνώση που αποκτούμε στη δουλειά μας. Αν κάποιος έχει υλοποιήσει ένα αντίστοιχο έργο, η εμπειρία του αυτή -στην πράξη πια- μπορεί να με βοηθήσει να μην αρχίσω από το μηδέν… αλλά τουλάχιστον δυο σκαλιά πιο πάνω»…
Ολοι οι διεθνείς αναλυτές και οίκοι αναλύσεων εξαίρουν τις βέλτιστες πρακτικές και το ρόλο τους στην υλοποίηση έργων, ενώ πολλές φορές «πουλούν» πολύ ακριβά στις επιχειρήσεις τις έρευνες και τις μελέτες του όταν αυτές περιλαμβάνουν βέλτιστες πρακτικές. Και δεν θα μπω καν στη διαδικασία να μιλήσω για το πόσο μεγάλο κεφάλαιο στο project management είναι η καταγραφή και αξιοποίηση βέλτιστων πρακτικών στα έργα και η διατήρηση αυτών μέσα στην εταιρεία.
Η αξία, λοιπόν, των -επί το ελληνικότερο- best practices προφανώς και είναι αυταπόδεικτη. Είναι όμως;
Πρόσφατα, στο συνέδριο Print Media του περιοδικού marketing week, o Steve Folwell, Group Director of Strategy του Guardian Media Group, στην παρουσίασή του για τη στρατηγική του ομίλου μιας εκ των σημαντικότερων βρετανικών εφημερίδων, εξέφρασε τον προβληματισμό του σχετικά με το κατά πόσο έχει αξία μία βέλτιστη πρακτική μιας εταιρείας για μία άλλη, αφού οι συνθήκες και το ευρύτερο πλαίσιο δεν μπορεί ποτέ να είναι τα ίδια. Και μπορεί ο εκδοτικός κλάδος να μην έχει με μια πρώτη ανάγνωση μεγάλη συνάφεια με τo IT, δεν παύει όμως να μιλάμε και στις δυο περιπτώσεις για εταιρική στρατηγική και επιχειρηματικές αποφάσεις.
Μέχρι πιο σημείο λοιπόν μπορούν να αξιοποιηθούν και να φανούν χρήσιμες οι βέλτιστες πρακτικές; Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως «λυσάρι» ή τελικά πρέπει να περιορίζονται στο ρόλο ενός, πρακτικού μεν απλού δε εγχειριδίου;
Περιμένουμε τις απόψεις σας στο [email protected]. Πόσο καλές είναι οι βέλτιστες πρακτικές;
Καλή ανάγνωση!