Αγαπητοί αναγνώστες, φίλες και φίλοι,
“Τα ‘φτιαξε ο Μηνάς με την Ανέτα
Που τα ‘χε με το Δήμο τον τρελό
Χώρισε ο Χρηστάκης με την Τέτα
Και τα ‘φτιαξε ξανά με την Ζωζώ
Και τα’ φτιαξε η Μάρι με τον Άρη και τον Χάρη
Που τα είχε με την Ρένα και μετά με την Νανά
Κι ο Μιχάλης με την Άννυ που τα είχε με το Γιάννη
Μπερδεύτηκαν και τα φτιάξανε ξανά…”.
Και πάει λέγοντας το γνωστό άσμα. Τι σχέση έχουν οι στίχοι του τραγουδιού του Λουκιανού Κηλαηδόνη με την ΙΤ πραγματικότητα;
Περισσότερη απ’ όσο νομίζετε ή πιστεύετε. Πόσο, μάλλον, όταν αφορά σε έναν τομέα της με… χρήμα. Κατά κυριολεξία και ουχί καθ’ υπερβολή. Βλέπετε, με (και σε) κάθε δοθείσα ευκαιρία βγαίνουν μαχαίρια, δείγμα του πόσο λυμένο ζωνάρι για καυγά έχουν τα στελέχη που κινούν τα σχετικά νήματα. Κάτι που αποδεικνύεται και από την εμφανή κινητικότητα που καταγράφεται με μετακινήσεις κορυφαίων στελεχών.
Το ακόμη πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι πως οι αφορμές για το σχετικό… ξεκατίνιασμα δεν χρειάζεται -απαραιτήτως- να είναι σοβαρές. Αρκεί η συνύπαρξη δύο εξ’ αυτών στον ίδιο χώρο. Για να μην κάνουμε λόγο για την σειρά στη μαρκίζα…
“Ψύλλοι στ’ αυτιa μου μπhκανε…” τραγουδάνε ολοένα και περισσότεροι συνεργάτες της “Διχασμένης” εταιρείας καθώς διαπιστώνουν αργά και σταθερά να απογυμνώνεται από σημαντικά assets επάνω στα οποία έχουν βασίσει σημαντικό μέρος των πωλήσεών τους.
Νιώθουν πως το ενδιαφέρον της εταιρείας βρίσκεται περισσότερο στα λογιστικά βιβλία και στην… τσέπη των μετόχων, παρά στην φροντίδα των άμεσων συνεργατών και του καναλιού των πωλήσεων.
Μάλιστα, τελευταία ο φόβος τους έχει αρχίσει να επεκτείνεται και να συμπεριλαμβάνει στη σχετική εξίσωση ακόμη και την συνέχιση της παρουσίας της εντός των συνόρων. Παρά τους παραδοσιακούς ισχυρούς δεσμούς της με την ελληνική αγορά, αλλά και τα όσα (πλουσιοπάροχα) έχει απολαύσει από την τελευταία.
Όπως χαρακτηριστικά μας είπε στέλεχος-συνεργάτης της: “Θυμίζει ένα ανέκδοτο-παρωδία που κυκλοφορεί και κάνει λόγο για έναν κρατούμενο σε φυλακές ο οποίος αποφάσισε να αποδράσει και κόβει τμηματικά τα μέλη του ώστε να τα επανασυνδέσει όταν έχει βγει από το κελί στο οποίο και κρατείται…”.
Καιρό είχαμε να συναντήσουμε… large περίπτωση-προσέγγιση εκ μέρους ΙΤ επιχείρησης. Βλέπετε, κάτι η κρίση, κάτι ο φόβος και η επιφύλαξη απέναντι στις δυσκολίες που υπάρχουν στην αγορά εν γένει, κάτι η διατήρηση χαμηλού προφίλ έχουν οδηγήσει τους περισσότερους “παίκτες” να είναι -περίπου- εξαφανισμένοι.
Τους περισσότερους είπαμε, όχι όλους.
Γιατί υπάρχουν και ορισμένοι που μπήκαν τελευταία στον χώρο, δίχως να έχουν βιώσει τα μεγαλεία του παρελθόντος. Αυτό, όμως, δεν τους εμπόδισε να έχουν ακούσει για τη λάμψη και το σχετικό glamour που επικρατούσε εκείνες τις εποχές. Και ζήλεψαν!
Οπότε, αποφάσισαν να πάρουν μια… γεύση. Ο κίνδυνος κρύβεται στο να τους αρέσει τόσο πολύ και να αποφασίσουν να το μετατρέψουν σε στάση ζωής (και επιχειρείν).
Παραφράζοντας τη γνωστή ρήση: “Χαίρε 2000 – Κι άλλοι ενδιαφερόμενοι σε χαιρετούν…”.
Μιας και ξεκινήσαμε, συνεχίζουμε σε μουσικούς τόνους: “Θα ήθελα να είχα κι ένα και δυο και τρία και τέσσερα παιδιά…”. Όχι, δεν αναφερόμαστε σε κάποιο στέλεχος που επιθυμεί να γίνει… πολύτεκνος, αλλά στις προθέσεις της θυγατρικής κορυφαίας πολυεθνικής του κλάδου να συγκεντρώσει κατά το δυνατόν περισσότερες συμμετοχές ώστε να υλοποιήσει -σε πιλοτικό επίπεδο- ένα καινοτόμο project.
Τουλάχιστον σε ότι προκύπτει βάσει των σχεδιασμών επί χάρτου, η πειραματική εφαρμογή του project θα αποτελέσει σημαντικό πρόκριμα για την φουλ… επίθεση στην συγκεκριμένη αγορά. Η ταχύτητα, η αξιοπιστία και η πληρότητα αποτελούν καίριους παράγοντες για την επιτυχή έκβαση του project και κατ’ επέκταση το “αμπαλάρισμά” του προς εμπορική χρήση και διάθεση.
Ίδωμεν.