Oι CIOs γνωρίζουν αφενός ότι οι επιχειρήσεις τους πρέπει να διατηρήσουν τη συνέπειά τους με τις εξελίξεις της τεχνολογίας, αφετέρου δε θα πρέπει να καθοδηγήσουν την επιχείρησή τους στην ανακάλυψη νέων στρατηγικών χρήσεων της Πληροφορικής. Ωστόσο, με την πίεση της καθημερινότητας, πολλοί ανακαλύπτουν ότι δεν υπάρχει αρκετός χρόνος και χρήματα για την καινοτομία.

Τι συμβαίνει λοιπόν, με τα έργα καινοτομίας; Οι πελάτες /χρήστες χρειάζονται όλο και περισσότερα σε σχέση με τους πόρους που διαθέτει η Πληροφορική να παραδώσει. Έτσι, το προσωπικό περικόπτει χρόνο από την εκπαίδευση και την έρευνα, ώστε να μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες των εσωτερικών πελατών.

Παράλληλα, το προσωπικό Πληροφορικής σπάνια βρίσκει χρόνο να συνεργαστεί με τους χρήστες ώστε να ανακαλύψει καινοτόμες, στρατηγικές χρήσεις της Πληροφορικής. Το τελευταίο που θέλει το προσωπικό Πληροφορικής είναι περισσότερη δουλειά, τη στιγμή που δεν έχει ούτε το χρόνο να ικανοποιήσει τις σημερινές ανάγκες του business.

Δυστυχώς, οι σημερινές απαιτήσεις είναι σπάνια καινοτόμες. Συνήθως πρόκειται για έργα που στόχο έχουν να διατηρήσουν την συνέχεια των δραστηριοτήτων με τη βελτιστοποίηση των τρόπων που αυτό επιτυγχάνεται. Δεν αφορούν τη χρήση της Πληροφορικής με τέτοιο τρόπο που να δίνει ώθηση στην επιτυχή υλοποίηση της επιχειρησιακής στρατηγικής. Και πάλι οι βραχυπρόθεσμες απαιτήσεις αντικαθιστούν την καινοτομία.

Όπως και με το χρόνο, και τα χρήματα είναι περιορισμένα. Οι Διευθύνσεις Πληροφορικής πρέπει να επενδύσουν σε υποδομές έτσι ώστε να τοποθετηθούν στο μέλλον. Για τα λίγα κρίσιμα και μεγάλα έργα υποδομής, σαφώς και οι CIO μπορούν να ζητήσουν χρήματα προς επένδυση. Αλλά πόσα είναι αυτά και πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η προσπάθεια για να πεισθεί το management να προχωρήσει σε τέτοιες επενδύσεις; Για μικρότερα έργα υποδομής όμως, η Πληροφορική θα μπορούσε να στραφεί προς τους χρήστες για εύρεση χρηματοδότησης. Ωστόσο οι χρήστες προτιμούν συνήθως να πληρώνουν για έργα που παραδίδουν βραχυπρόθεσμα και απτά αποτελέσματα και όχι να δαπανούν χρήματα που τοποθετούν στρατηγικά τη Διεύθυνση Πληροφορικής στο μέλλον.

Όταν τα χρήματα προς επένδυση είναι περιορισμένα, μια από τις πρώτες δραστηριότητες που περικόπτονται είναι η εκπαίδευση. Έτσι πολλές Διευθύνσεις ΙΤ είναι αναγκασμένες να εξαρτώνται σε εξωτερικές συνεργασίες και υπεργολάβους ώστε να φέρουν τις δεξιότητες και γνώσεις στο εσωτερικό της επιχείρησης, αποκλείοντας το προσωπικό από τις εξελίξεις.

Φυσικά, η έλλειψη καινοτομίας στην Πληροφορική ενός οργανισμού δεν προκαλείται από την έλλειψη ενδιαφέροντος από την πλευρά των CIOs.

Οι δύο κυρίαρχοι παράγοντες περιορισμού της καινοτομίας είναι η έλλειψη χρόνου και χρημάτων. Η απάντηση στο πρόβλημα του σχεδιασμού και της εκτέλεσης της καινοτομίας, θα μπορούσε να εντοπιστεί στο πως η Διεύθυνση Πληροφορικής ορίζει την καινοτομία, πως την χρηματοδοτεί στη συνέχεια και εν τέλει πως διαχειρίζεται και ηγείται των διαδικασιών που την αφορούν. Και σε αυτή την περίπτωση, οι CIOs θα πρέπει να σκεφτούν «έξω από το κουτί» των τετριμμένων ώστε να βρουν την οδό που θα οδηγήσει στην καινοτομία.