Η ευκολία διαχείρισης συστημάτων ως παράγοντας της ανταποδοτικότητας του ΙΤ

Πρόσφατες τάσεις που εφαρμόζονται με επιτυχία, όπως η ομογενοποίηση των υποδομών ή οι τεχνολογίες virtualization,  επιτρέπουν τη συγκέντρωση και ενοποίηση των servers. Ωστόσο, ενώ περιορίζουν τον αριθμό των φυσικών servers, διατηρούν ή/και πολλαπλασιάζουν τον αριθμό των virtual.

Ευτυχώς, η νεότερη τεχνολογία των servers φρόντισε να αντιμετωπίσει τα ζητήματα διαχείρισης που προκύπτουν ως αποτέλεσμα της παραπάνω πολυπλοκότητας, αυτοματοποιώντας τις κυριότερες διαδικασίες διαχείρισης με χρήση ενσωματωμένων εργαλείων. Με τον τρόπο αυτό, προστίθεται ένα επίπεδο ευφυΐας στους servers, και διευκολύνονται διαδικασίες που αφορούν στην εγκατάσταση, την εποπτεία, την αναβάθμιση και τη συντήρηση.

Η αυτοματοποίηση των διαδικασιών αυτών προσφέρει τα εξής πλεονεκτήματα:
• Ευκολία στη διαχείριση για εικονικά και φυσικά περιβάλλοντα σε τοπικό επίπεδο αλλά και σε απομακρυσμένες εγκαταστάσεις.
• Χαρακτηριστικά τόσο in-band όσο και οut-of-band διαχείρισης hardware με και χωρίς χρήση software agents, με στόχο τη διαχειρισιμότητα των servers,
ανεξάρτητα από τη λειτουργική τους κατάσταση.
• Δυνατότητα διαχείρισης ανεξάρτητα από το λειτουργικό σύστημα ή την εκάστοτε virtual διαμόρφωση.
• Ενοποίηση με ευρύτερα εργαλεία διαχείρισης υποδομών τρίτων κατασκευαστών.

Τα ενσωματωμένα χαρακτηριστικά διαχείρισης αποκτούν ένα σημαντικό ρόλο και αναδεικνύονται σε καθοριστικό παράγοντα επιλογής μιας νέας πλατφόρμας servers, καθώς επιδρούν σε όλο τον κύκλο ζωής των server στο data center. Ο ρόλος τους συμβάλλει σημαντικά στην εξοικονόμηση χρόνου από τους διαχειριστές συστημάτων, περιορίζοντας την ανάγκη για εκτέλεση μη αυτοματοποιημένων διαδικασιών και για επισκέψεις εντός του data center.

H συνδρομή των ενσωματωμένων συστημάτων διαχείρισης, ειδικότερα, μπορεί να αναλυθεί σε τέσσερα επίπεδα:
• Εγκατάσταση: Τα εργαλεία διαχείρισης του server, τα οποία οφείλουν να είναι ενσωματωμένα στον server, απλοποιούν την εγκατάσταση λειτουργικού συστήματος και των απαραίτητων drivers, εξαλείφοντας την ανάγκη για χρήση εξωτερικών μέσων. Επίσης, πραγματοποιούν αυτοματοποιημένη αναγνώριση του hardware.

• Αναβάθμιση: Είτε πρόκειται για αναβάθμιση των drivers είτε για κάποιο firmware ή BIOS update, τα ενσωματωμένα εργαλεία διαχείρισης διευκολύνουν την αναβάθμιση χωρίς να απαιτούν χειροκίνητες διαδικασίες.

• Εποπτεία συστήματος: Η ενσωμάτωση εξελιγμένων εργαλείων διαχείρισης στον server, προσφέρει δυνατότητα καλύτερου ελέγχου και εποπτείας του φυσικού και του virtual περιβάλλοντος, χωρίς να απαιτείται η εγκατάσταση ειδικού λογισμικού (agents). Ο διαχειριστής έχει στη διάθεσή του τις παραμέτρους ενεργειακής κατανάλωσης, δείκτες επιδόσεων και πόρων του συστήματος αλλά και ενημερώσεις για την ομαλή λειτουργία, χωρίς ανάγκη προσθήκης άλλων εργαλείων λογισμικού. Η εξάλειψη της ανάγκης τέτοιων προσθηκών στο περιβάλλον λογισμικού αυξάνει την ασφάλεια.

• Συντήρηση: Τα ενσωματωμένα στον server εργαλεία υποστηρίζουν τη διαχείριση και αναβάθμιση πόρων σε μία πιθανή αλλαγή στο configuration του server, αλλά και δυνατότητες μετάπτωσης σε παλιότερη διαμόρφωση του συστήματος (roll back).

Επίσης, προσφέρουν αναφορές σφαλμάτων λειτουργίας οι οποίες διευκολύνουν τον έλεγχο των αναβαθμίσεων και τη συντήρηση των συστημάτων. Σημαντικό στοιχείο επίσης είναι η ολοκληρωμένη παρακολούθηση της κατανάλωσης των servers μέσω ειδικού λογισμικού, το οποίο πρέπει να παρέχει πληροφορίες σε επίπεδο συστήματος server, rack, row και datacenter. Εξαιρετικής σπουδαιότητας  είναι η δυνατότητα δημιουργίας πολιτικών και ενεργειών για έλεγχο της κατανάλωσης (fast power capping) – σε επίπεδο millisecond.

Τέλος, για λόγους αποδοτικότητας, τα λογισμικά διαχείρισης επιβάλλεται να ολοκληρώνονται και να ενσωματώνονται στις κονσόλες διαχείρισης των virtualized πλατφορμών στο μέγιστο της λειτουργικότητάς τους, προσφέροντας μεγαλύτερη αποδοτικότητα. Η αποδοτικότητα αυτή καθορίζει σε σημαντικό βαθμό και την ανταποδοτικότητα του τμήματος ΙΤ προς την επιχείρηση, αναδεικνύοντας την τεχνολογία σε ουσιαστικό παράγοντα για την επίτευξη των εταιρικών στόχων, την καινοτομία και την ανταγωνιστικότητα.

Ο μεγάλος τεχνολογικός πόλεμος του 2012

Από το Fast Company, Απόδοση: Ισαβέλλα Ζαμπετάκη / [email protected]

Οι τέσσερις αμερικάνικες εταιρείες που έχουν ορίσει το τι σημαίνει τεχνολογία της πληροφορίας και διασκέδασης στον 21ο αιώνα βρίσκονται στα πρόθυρα πολέμου. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, οι Amazon, Apple, Facebook και Google θα συγκρούονται ολοένα και εντονότερα στις αγορές των κινητών τηλεφώνων και των tablets, των mobile apps, του social networking και άλλων.

Μέχρι πρότινος, μπορούσαμε να περιγράψουμε το τι κάνει η κάθε μία από τις παραπάνω εταιρείες σχετικά εύκολα: η Apple κατασκεύαζε ηλεκτρονικές συσκευές για καταναλωτές, το Google αποτελούσε μηχανή αναζήτησης, το Amazon ήταν κατάστημα διαδικτυακών αγορών και το Facebook ήταν ένα κοινωνικό δίκτυο.  Η περιγραφή αυτή δεν μοιάζει όμως να ισχύει πλέον.

Οι Amazon, Apple, Facebook και Google δεν γνωρίζουν πλέον σύνορα ούτε διστάζουν να ρίξουν τα τείχη της τεχνολογίας για να επεκταθούν στο χώρο του retail, της διαφήμισης, των εκδόσεων, του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, των επικοινωνιών -ακόμη και των χρηματοοικονομικών. Οι τέσσερις αυτές εταιρείες ορίζουν την ατζέντα για ολοένα και περισσότερους τομείς οικονομικής δραστηριότητας.

Αν και καμία από τις τέσσερις αυτές «τρομερές» εταιρείες (Fab Four) δεν αποκαλύπτει τα σχέδιά της για το μέλλον, το όραμά τους είναι κοινό: θέλουν να επιφέρουν επανάσταση σε κάθε τομέα της ζωής μας και να πάρουν ένα κομμάτι από κάθε συναλλαγή που προκύπτει από το νέο μας τρόπο «λειτουργίας». Το όραμα αυτό βασίζεται σε τρεις αλληλένδετες ιδέες.

Η ζωή στη μετά PC εποχή
Πρώτον, και οι τέσσερις εταιρείες έχουν ασπαστεί την έννοια του «post-PC world» την οποία πρωτοεισήγαγε ο Steve Jobs. Πρόκειται για ένα όραμα που βλέπει την καθημερινή μας ζωή να υποστηρίζεται από smartphones, tablets και άλλες μικρές, φορητές και εύκολες στη χρήση ηλεκτρονικές συσκευές. Οι Fab Four έχουν ήδη επωφεληθεί αρκετά της άνθισης της φορητής τεχνολογίας.

Η δεύτερη ιδέα απορρέει από το γεγονός ότι αυτές οι «μετά PC» συσκευές ενθαρρύνουν και διευκολύνουν την κατανάλωση, σε κάθε της μορφή. Ετσι, κάθε ένας από τους τέσσερις γίγαντες θα ενισχύσει τις προσπάθειές του να εξυπηρετήσει μέσο και περιεχόμενα (βιβλία, μουσική, ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές, παιχνίδια κ.λπ.).

Παράλληλα, «κοινωνικοποιούν» όλα τα παραπάνω, ώστε να μπορούμε να τα μοιραζόμαστε με τους φίλους μας, ή να γνωρίζουμε νέους φίλους μέσω αυτών. Δεν σταματάνε, ωστόσο, στα ψηφιακά μέσα: διευκολύνουν την κατανάλωση κάθε είδους αγαθών. Το νέο Kindle των 79 δολαρίων, για παράδειγμα, δεν είναι απλά μια καλύτερη συσκευή ανάγνωσης: ενσωματώνει και τη λύση που προωθεί τις τοπικές προσφορές του Amazon. Το Fire από την άλλη θα συνοδεύεται από επανασχεδιασμό του Amazon.com με τρόπο φιλικό προς τα tablets και θα διευκολύνει την αγορά των φυσικών αγαθών που διαθέτει η εταιρεία. Οπου και όποτε είστε συνδεδεμένοι με το Internet, θα θέλει να σας «βοηθήσει» με τις συναλλαγές σας.

Από την άλλη, η δραστηριότητα που καταγράφουν οι συσκευές αυτές, δημιουργεί έναν πλούτο δεδομένων, ο οποίος και οδηγεί στην τρίτη ιδέα του οράματος. Τα δεδομένα, όχι μόνο στηρίζουν νέα και καλύτερα συστήματα διαφήμισης (από τα οποία εξαρτώνται οι Google και Facebook) αλλά και βελτιώνουν τις προβλέψεις σχετικά με τις μελλοντικές αγορές του καταναλωτή (τις οποίες και θέλουν να γνωρίζουν οι Amazon και Apple). Τα δεδομένα ανοίγουν το δρόμο και για νέες ανακαλύψεις. Το σύστημα αναγνώρισης φωνής της Google, οι χάρτες της κίνησης στους δρόμους και ο ορθογραφικός έλεγχος βασίζονται σε μεγάλης κλίμακας, ανώνυμη παρακολούθηση πελατών.

Οι τρεις παραπάνω ιδέες ανατροφοδοτούνται μεταξύ τους σε ένα κλειστό κύκλωμα. Οι «μετά PC» συσκευές είναι στενά συνδεδεμένες με τους μεμονωμένους χρήστες. Σκεφτείτε το ως εξής: Εχετε, πιθανότατα, ένα desktop που χρησιμοποιεί όλη η οικογένεια, αλλά όχι κι ένα οικογενειακό Kindle. Τα e-books συνδέονται με έναν συγκεκριμένο λογαριασμό Amazon και μπορούν να διαβαστούν από έναν χρήστη τη φορά.

Το ίδιο ισχύει για τα τηλέφωνα και για τα apps. Αυτό βολεύει τις Fab Four, αφού σημαίνει ότι όλα όσα κάνετε στο τηλέφωνο, το tablet ή το e-reader σας, μπορεί εύκολα να συσχετιστεί με εσάς. Ολα όσα σας αρέσουν και όλα όσα δεν σας αρέσουν, συνυπολογίζονται για την ανάπτυξη νέων προϊόντων και νέων τρόπων προώθησής τους σε εσάς. Συνολικά, οι Fab Four έχουν στα χέρια τους τα στοιχεία πιστωτικών καρτών ενός μεγάλου ποσοστού των Αμερικανών. Οχι μόνο συλλέγουν πληρωμές, αλλά και προωθούν τις δικές τους ειδικές προσφορές.

Θα ήταν λάθος να αντιμετωπίσουμε την φιλοδοξία τους σαν μια απλή επέκταση σε νέες περιοχές. Οι Fab Four πιστεύουν ακράδαντα ότι έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν, και όχι απλά να αντικαταστήσουν, τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που αγοράζουμε σήμερα. Θέλουν να αξιοποιήσουν τη δύναμη των server και τον κώδικα λογισμικού για να κάνουν κάθε συναλλαγή πιο εύκολη για εμάς και πιο επικερδή για εκείνες.


Hardware, μέσα και δεδομένα: ο αναπόφευκτος πόλεμος
Δεδομένου ότι το όραμα κάθε μίας από τις Fab Four βασίζεται στις τρεις κεντρικές ιδέες που αναλύθηκαν παραπάνω, η αντιπαράθεση σε κάθε στρατηγική κίνηση δείχνει αναπόφευκτη. Η Amazon, για παράδειγμα, χρειάζεται ένα καλύτερο tablet για να οδηγήσει περισσότερους πελάτες στα Kindle και MP3 app stores της. Tο Kindle Fire θεωρείται, από την ίδια, σαν μια πρόταση μεταξύ του iPhone και του iPad.

Οταν η Google παρουσίασε το νέο κοινωνικό δίκτυο Google+, αυτό αντιμετωπίστηκε σαν πρόκληση του Facebook. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, το Google+, μαζί με το  +1, αποτελεί ένα προϊόν που θα δημιουργήσει περισσότερα δεδομένα σχετικά με το τι αρέσει στους χρήστες. Τα δεδομένα αυτά βελτιώνουν τους αλγόριθμους αναζήτησης και μπορεί να οδηγήσει και στην ανάπτυξη νέων προϊόντων. Ετσι, η διερεύνηση τρόπων αυτοβελτίωσης είναι εκείνη που έφερε την Google σε ευθύ ανταγωνισμό με το Facebook.

Ο κατακλυσμός των ειδήσεων και των φημολογιών που περιτριγυρίζει αυτές τις εταιρείες είναι ήδη τεράστιος. Αναμένεται, ωστόσο, να γίνει ακόμη εντονότερος. Η εξέταση των κινήσεών τους μέσα από το πρίσμα του hardware, των μέσων και των δεδομένων αποτελεί το πρώτο βήμα για την κατανόηση της στρατηγικής τους. Τι θα μπορούσε, όμως,να εκτροχιάσει τα φιλόδοξα σχέδια των Fab Four;

Η πραγματική απειλή
Ας ξεκινήσουμε με τους δικηγόρους. Τον περασμένο χρόνο, ο χώρος της τεχνολογίας έχει μετατραπεί σε ένα «άσχημο» μέρος, με τις Apple, Google, Microsoft, Amazon και σχεδόν κάθε κατασκευαστή συσκευών κινητής να επιδίδεται σε διεκδικήσεις πατέντας. Οι μηνύσεις εξαπολύονται προς κάθε πιθανή κατεύθυνση με τελικό τους θύμα την ίδια την καινοτομία.

Οι περισσότερες νέες συσκευές είναι τόσο περίπλοκες και σχετίζονται με τόσες εξειδικευμένες περιοχές -από το σχεδιασμό των επεξεργαστών, μέχρι την αντικατάσταση της μπαταρίας και τη δυναμική του touch-screen- που είναι πρακτικά αδύνατο για τη συσκευή οποιασδήποτε εταιρείας να είναι απόλυτα αυθεντική.

Οι εταιρείες τεχνολογίας άφηναν στο παρελθόν κάποιες από τις μικρότερες παραβιάσεις θεμάτων πατέντας να περάσουν ατιμώρητες, αλλά αυτό δεν ισχύει πλέον. Η σημερινή κοινή πρακτική είναι αυτή των μηνύσεων.

Ωστόσο, όταν μια εταιρεία τεχνολογίας δαπανά τόσο χρόνο σε μηνύσεις και υπερασπίσεις, αρχίζει και χάνει τον ρυθμό των τεχνολογικών εξελίξεων. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος του πολέμου της πατέντας: όσο περισσότερο χρόνο δαπανά ο Larry Page της Google για την υπεράσπιση του Android, τόσο λιγότερη προσπάθεια καταβάλει για την ανακάλυψη νέων πραγμάτων.

Οι εταιρείες τεχνολογίας είναι εφήμερες επιχειρήσεις και τείνουν να έχουν ημερομηνία λήξης, όπως και τα προϊόντα που παράγουν. Οι καλύτερες εξ αυτών παραμένουν στην κορυφή μόλις για μια δεκαετία. Οι Amazon, Apple, Facebook και Google μπορούν να αποτελέσουν εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα. Οι CEOs τους έχουν κίνητρο, πειθαρχία και είναι σχετικά νέοι σε ηλικία. Ολοι τους, πλην του Tim Cook της Apple, είναι ιδρυτές των εταιρειών τους και οι προσωπικότητές τους είναι τέτοιες που μάλλον δεν θα «βαρεθούν» την επιχείρηση και τα επιχειρήματά τους. Τα ισχυρά τους έσοδα θα πρέπει να τους επιτρέψουν να εξουδετερώσουν τους εν δυνάμει αντιπάλους τους, πριν εκείνοι προλάβουν να αποτελέσουν απειλή.

Ως σύγχρονη ολιγαρχία, και ως μεμονωμένες εταιρείες, οι Amazon, Apple, Facebook και Google δεν θα κρατήσουν για πάντα. Ωστόσο, και παρά το συνεχιζόμενο πόλεμο της πατέντας μεταξύ τους, η αναπόφευκτη πτώση τους πιθανότατα δεν θα προκληθεί από τους σημερινούς τους αντιπάλους. Οπως πάντα, το πραγματικό μέλλον της τεχνολογίας ανήκει σε κάποιο έξυπνο πιτσιρίκι που «εργάζεται» στο γκαράζ του σπιτιού του.

Ενας νέος, δυναμικός ρόλος για το IT – Mέρος 2ο

Ερευνα της McKinsey, Απόδοση: Ισαβέλλα Ζαμπετάκη / [email protected]

Οι προσδοκίες που έχουν οι σύγχρονες επιχειρήσεις από την Πληροφορική, ποτέ δεν έχουν υπάρξει υψηλότερες. Το ΙΤ καλείται να υποστηρίξει τις επιχειρηματικές διαδικασίες όσο καλύτερα μπορεί, αλλά και να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στο ανταγωνιστικό περιβάλλον που δημιουργούν οι τεχνολογικές εξελίξεις.

Περισσότερα δεδομένα για τη στήριξη των αποφάσεων
Τα διοικητικά στελέχη δηλώνουν ότι εξακολουθούν να βασίζονται σε ένα συνδυασμό εμπειρίας και δεδομένων προκειμένου να λάβουν μία απόφαση, αν και στρέφονται όλο και περισσότερο σε εργαλεία analytics. Οι Διευθύνσεις οι οποίες πρωτοστατούν όσον αφορά τη στροφή προς τα δεδομένα (σε ποσοστό 60%) είναι αυτές του Marketing και των Πωλήσεων. Οι περισσότεροι ερωτηθέντες δηλώνουν ότι η διοίκηση είναι εκείνη που θέτει τους κανόνες όσον αφορά τη χρήση δεδομένων και analytics για τη λήψη αποφάσεων.

Παρά την υπόσχεση των Big Data για αναδιαμόρφωση της στρατηγικής και της λήψης αποφάσεων, περισσότεροι από το 75% των ερωτηθέντων αναφέρουν ως σημαντικότερα οφέλη από τη χρήση των δεδομένων τις έγκαιρες και ξεκάθαρες αναφορές σχετικά με τα οικονομικά στοιχεία και την απόδοση. Μόνο το 50% δηλώνει ότι βλέπει την αξιοποίηση των δεδομένων σαν μέσο ανάπτυξης νέων προϊόντων και υπηρεσιών ή νέας γνώσης σχετικά με το business.

Οσον αφορά τα εμπόδια της αξιοποίησης των δεδομένων, οι ερωτηθέντες αναφέρουν ότι επικρατεί η συνήθεια της προτίμησης της εμπειρίας έναντι των δεδομένων, ότι υπάρχει έλλειψη δεξιοτήτων σύνθεσης και μετάφρασης των δεδομένων αλλά και προβληματισμός σχετικά με την ποιότητά τους.

Νέες πλατφόρμες
Τόσο τα στελέχη του Business, όσο και εκείνα του ΙΤ δηλώνουν ότι οι εταιρείες τους αρχίζουν να αξιοποιούν τις νέες πλατφόρμες με στόχο την προώθηση της καινοτομίας. Στη λίστα αυτή των νέων τεχνολογιών συμπεριλαμβάνονται τα data και τα analytics, το «κοινωνικό» Internet (ή, αλλιώς, Web 2.0), τα social media (όπως Facebook και Twitter), το embedded computing και το cloud computing.

Οι πλατφόρμες αυτές μπορούν να αξιοποιηθούν για μια σειρά από διαφορετικούς σκοπούς, συμπεριλαμβανομένης της στενότερης επαφής με πελάτες και προμηθευτές αλλά και της δημιουργίας νέων προϊόντων και υπηρεσιών. Αν και οι περισσότεροι ερωτηθέντες δηλώνουν ότι οι σχετικές υλοποιήσεις είναι μικρής κλίμακας, είναι αρκετές οι επιχειρήσεις που δηλώνουν ότι τις αξιοποιούν συστηματικά σε επιλεγμένες περιοχές. Οι mobile τεχνολογίες-όπως, για παράδειγμα, τα smartphones, τα tablets και οι σένσορες- αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία.

Οι ερωτηθέντες δηλώνουν ότι οι εταιρείες τους χρησιμοποιούν τις mobile τεχνολογίες τόσο εσωτερικά (σαν εργαλείο συνεργασίας), όσο και εξωτερικά (για την ισχυροποίηση των σχέσεών τους με πελάτες και συνεργάτες). Η Ευρώπη προηγείται των υπόλοιπων περιοχών όσον αφορά την κλίμακα των εγκαταστάσεων mobile τεχνολογιών, αλλά η Ασία διακρίνεται για την πιο στοχευμένη και επιλεκτική εφαρμογή των εν λόγω τεχνολογιών.

Το IT στο Διοικητικό Συμβούλιο
Καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται σε έναν ολοένα σημαντικότερο παράγοντα αναδιαμόρφωσης των επιχειρήσεων όλων των κλάδων, οι ερωτηθέντες δηλώνουν την πεποίθηση ότι η διοίκηση θα πρέπει να διαδραματίζει πιο ενεργό ρόλο όσον αφορά τις αποφάσεις ένταξης της τεχνολογίας στη συνολική στρατηγική της επιχείρησης. Οι ερωτηθέντες δηλώνουν ότι οι σημαντικότερες συζητήσεις της διοίκησης σχετικά με την τεχνολογία αφορούν την έγκριση ή αναθεώρηση πολύ μεγάλων έργων ΙΤ.

Ιδανικά, οι συζητήσεις θα έπρεπε να θίγουν και το θέμα της αξιολόγησης τεχνολογικών τάσεων που ενδέχεται να έχουν σημασία για την επιχείρηση. Στο ερώτημα σχετικά με το κατά πόσο βοηθά τις συζητήσεις της διοίκησης η παρουσία ενός στελέχους που έχει γνώση των θεμάτων του ΙΤ, οι ερωτηθέντες απάντησαν ότι κάτι τέτοιο ανεβάζει το επίπεδο των συζητήσεων, αλλά επίσης ότι δεν είναι σίγουροι κατά πόσο αυτό επιφέρει απτά αποτελέσματα.

Εποχή αλλαγών

Η τεχνολογική καινοτομία εξυπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων παρέχοντας λύσεις με τρόπο που σέβεται το περιβάλλον και συμβάλει στην αειφόρο ανάπτυξη. Στην Ελλάδα, πιστεύουμε πως το κράτος φέρει την ευθύνη να προάγει την καινοτομία μέσω του συστήματος των επιδοτήσεων σε διάφορους τομείς. Παράλληλα, οι οικονομικοί πόροι που είναι, κατά καιρούς, διαθέσιμοι για την καινοτομία της επιχείρησης μέσω της Πληροφορικής δεν έχουν χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά.

Δεν είναι όμως μόνο δουλειά του κράτους η καινοτομία, είναι κυρίως δουλειά των επιχειρήσεων, σαν μοναδικός αξιόπιστος τρόπος ανάπτυξης των εργασιών και του εύρους των δραστηριοτήτων τους στη Διεθνή Αγορά. Για το management των ελληνικών επιχειρήσεων, η καινοτομία στον τεχνολογικό τομέα θα πρέπει να έχει την ίδια ακριβώς σημασία όπως η διαχείριση των οικονομικών.

Στην πράξη, δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει
Διαπιστώνουμε μία αδυναμία στο να δημιουργήσουμε και να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που πηγάζουν από την τεχνολογική πρόοδο στην Πληροφορική. Αυτό δεν είναι θέμα επιστημονικής επάρκειας ή οικονομικών πόρων, μόνο, αλλά και θέμα έλλειψης προσοχής εκ μέρους του Top Management και έλλειψης επιχειρησιακών διαδικασιών που να εμπλέκουν την Πληροφορική σε όλους τους τομείς δραστηριότητας, με στόχο την ανίχνευση των ευκαιριών εφαρμογής της σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο εύρος δραστηριοτήτων της επιχείρησης. Δεν είναι υπερβολή να θεωρήσουμε πως η επιτυχής οικονομική πορεία μιας επιχείρησης στην Ενωμένη Ευρώπη θα είναι συνάρτηση της ποιότητας της τεχνολογίας και της καινοτομίας που θα έχει εμπλέξει στις δραστηριότητές της.

Ωστόσο, η ενσωμάτωση αυτών των ιδεών στην σκέψη της Γενικής Διεύθυνσης και του διοικητικού συμβουλίου μιας ελληνικής εταιρείας, στην εποχή της κρίσης, έχει ακόμη δρόμο. Θα πρέπει να κτισθεί στο πλαίσιο εκείνο που θα βάλει την Πληροφορική, και την τεχνολογία γενικότερα, σαν βασική διάσταση όλης της εταιρείας.

Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε λίγο πιο συγκεκριμένοι:

Η συμβολή της Πληροφορικής στην προώθηση της καινοτομίας
Ο ρόλος της Πληροφορικής στις ελληνικές επιχειρήσεις, και η συμβολή της στην στρατηγική και στην καινοτομία, δεν είναι πάντα ευδιάκριτος. Διαφέρει σημαντικά από κλάδο σε κλάδο οικονομικής δραστηριότητας. Στην πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων, τα τμήματα Πληροφορικής έχουν σαν αποστολή να διατηρούν την επιχείρηση λειτουργική (keep the business running) και να συντηρούν τις υποδομές Πληροφορικής (keep the lights on).

Η συζήτηση γύρω από το πώς μπορεί να συμβάλει η Πληροφορική στην καινοτομία και στην επιχειρησιακή στρατηγική είναι παλιά. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να αλλάξει η κουλτούρα της ελληνικής επιχείρησης με το να αποδεχθεί το Τμήμα Πληροφορικής σαν παράγοντα αλλαγής  στις επιχειρηματικές διαδικασίες (IT Centered Change). Σε μια επόμενη και μελλοντική στιγμή, ακόμη και τον μετασχηματισμό της εταιρείας (business transformation). Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, που τα οικονομικά μεγέθη ήταν ανθηρά, δεν προέκυψε μια τέτοια επένδυση εμπιστοσύνης στην ελληνική επιχείρηση, τουλάχιστον σε ευρεία κλίμακα.

Συνήθως οι μονάδες Πληροφορικής υλοποιούσαν τις απαιτήσεις του Business με τον τρόπο που αυτό προδιέγραφε.

Αυτή η προσέγγιση δεν εκμεταλλευόταν τις τεχνολογικές εξελίξεις που οδηγούν στην αλλαγή των επιχειρησιακών πρακτικών και στην καινοτομία με συνέπεια στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Η Πληροφορική θα πρέπει να μεταφράζει τις τεχνολογικές εξελίξεις σε επιχειρησιακούς όρους κατανοητούε από τα υπόλοιπα διευθυντικά στελέχη.

Η μετάφραση αυτή θα έχει σαν στόχο την εισαγωγή αλλαγών που θα επιφέρουν μετρήσιμη βελτίωση στην καθημερινή πρακτική του επιχειρείν του συγκεκριμένου κλάδου.


Πληροφορική και εξοικονόμηση κόστους
Ο Διευθυντής Πληροφορικής θα συμβάλει έτσι ώστε η Πληροφορική να οδηγήσει σε μείωση κόστους και βελτίωση των υφιστάμενων επιχειρηματικών διαδικασιών.

Για παράδειγμα, η Πληροφορική μπορεί να συμβάλει στην εξοικονόμηση πόρων με τους παρακάτω τρόπους:
• Υιοθέτηση νέων τεχνολογιών στο Data Center που:
 – εξοικονομούν ενέργεια
 – αυξάνουν την διαθεσιμότητα των συστημάτων μειώνοντας παράλληλα τους ανθρώπινους πόρους που απαιτούνται για την συντήρηση των (που σε πολλές επιχειρήσεις δεν υπάρχουν)
 – αυξάνουν την παραγωγικότητα σε νέες υλοποιήσεις και απαιτήσεις σε υποδομές.

• Προώθηση αλλαγών στις εφαρμογές που υλοποιούν διαφοροποιημένες επιχειρηματικές διαδικασίες, προσαρμοσμένες στους σύγχρονούς καιρούς. Μιλάμε για διαδικασίες που μειώνουν την εσωτερική γραφειοκρατία της εταιρείας και απελευθερώνουν ανθρώπινους πόρους από τις άλλες μονάδες της εταιρείας, βελτιώνουν τα υπάρχοντα προϊόντα και τον τρόπο διάθεσης αυτών.

Οι παραπάνω ενέργειες θα πρέπει να επικοινωνηθούν κατάλληλα έτσι ώστε να πεισθούν τα υπόλοιπα στελέχη για την συνεισφορά της Πληροφορικής στην επιχείρηση. Θα πρέπει η Πληροφορική να αξιοποιήσει την πλούσια γνώση που έχει για την επιχείρηση και να παρέμβει βελτιωτικά στην αλλαγή του επιχειρείν.

Τεχνολογικές επενδύσεις
Η ελληνική επιχείρηση θα πρέπει να επενδύσει στον εκσυγχρονισμό των data centers μέσω της αντικατάστασης των ενεργοβόρων μηχανών και της χρήσης νέων μηχανών χαμηλής κατανάλωσης, ικανών να υποστηρίξουν μαζικό virtualization και για τους servers και για τα desktops. Ο αριθμός των φυσικών μηχανών θα πρέπει να ελαχιστοποιηθεί και για λόγους ασφάλειας δεδομένων. O φυσικός προσωπικός υπολογιστής στην πλειοψηφία των χρηστών μπορεί να αντικατασταθεί με ένα virtual PC που πρακτικά δεν χαλάει ποτέ, μειώνοντας τα κόστη συντήρησης και διατηρώντας τα δεδομένα ασφαλή σε μια περιοχή του Storage.

Επίσης θα πρέπει να επενδύσει στον εκσυγχρονισμό των εργαλείων διαχείρισης της Πληροφορικής, έτσι ώστε αυτή να είναι σε θέση να προσφέρει περισσότερες και ταχύτερες υπηρεσίες συντήρησης των υποδομών και παροχής νέων, με την χρήση αυτοματισμών. Θα πρέπει να αναθεωρήσει το σύνολο των εταιρικών εφαρμογών και να εκπονήσει σχέδιο εκσυγχρονισμού των.

Η συντήρηση παλαιών τεχνολογικά εφαρμογών είναι εξαιρετικά δαπανηρή και δεν διαθέτει εκείνα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου  λογισμικού ως προς την λειτουργικότητα, επεκτασιμότητα και παραμετροποίηση ώστε να υποστηρίζει ένα περιβάλλον συνεχών αλλαγών στις επιχειρηματικές διαδικασίες με στόχο το πειραματισμό και την καινοτομία. Η δική μου εταιρεία έχει κατανοήσει την ανάγκη εκσυγχρονισμού και έχει προβεί στα πρώτα βήματα ως προς τον εκσυγχρονισμό του data center, με τον εκσυγχρονισμό των εφαρμογών στα νέα εταιρικά δεδομένα να έπεται.


Ο ρόλος του Διευθυντή Πληροφορικής σήμερα
Ο ρόλος του Διευθυντή Πληροφορικής έχει σημαντική διαφοροποίηση στο πέρασμα του χρόνου. Σαν αφετηρία του έχει τον Υπεύθυνο Μηχανογράφησης του παρελθόντος. Ο ρόλος έχει εξελιχθεί δραματικά λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων, την μετεξέλιξη των επιχειρήσεων και την ολοένα και αυξανόμενη εξάρτηση αυτών από την τεχνολογία της Πληροφορικής.

Ο σύγχρονος Διευθυντής Πληροφορικής θα πρέπει να παρακολουθεί στενά τις τεχνολογικές εξελίξεις, θα πρέπει να επικοινωνεί αποτελεσματικά με τους υφιστάμενούς του, τους προμηθευτές, τους εξωτερικούς συνεργάτες και τα άλλα διευθυντικά στελέχη της επιχείρησης, έτσι ώστε να χτίζει διαρκώς την επιχειρησιακή αντίληψη που θα του επιτρέψει να ηγηθεί της καινοτομίας μέσω της κατανόησης των διαρκώς μεταλλασσόμενων επιχειρησιακών  καταστάσεων που χρίζουν αντιμετώπισης από την Διεύθυνσή του. Με τον τρόπο αυτό, θα είναι συγχρονισμένος ο ρόλος του με τις προσδοκίες του οργανισμού που υπηρετεί.

Θα πρέπει, ακόμα, να διαθέτει ικανότητες στον τομέα της ψυχολογίας, να είναι παράγοντας μόνιμης αλλαγής, να χτίζει επιχειρησιακές σχέσεις εντός και εκτός των ορίων του οργανισμού, να σκέπτεται και να δρα σαν επιχειρηματίας και να μπορεί να μεταφράζει την αξία της τεχνολογίας σε όρους αντιληπτούς από του επιχειρηματικούς ηγέτες του οργανισμού.

Οι προβληματισμοί του σήμερα
Ο ισχυρότερος προβληματισμός πηγάζει από το εύρος και το βάθος της οικονομικής κρίσης, που πανικοβάλει τις εταιρείες και αναστέλλει πολλές από  τις δαπάνες που είναι απαραίτητες για να συνεχιστεί η ομαλή λειτουργία των υποδομών και των Τμημάτων Πληροφορικής.

Συγκεκριμένα, οι περικοπές στο λειτουργικό κόστος και στις επενδύσεις στον τομέα της Πληροφορικής,  θα παγώσουν τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων και θα κάνουν βήματα πίσω στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Σήμερα, ο CIO κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς προϋπολογισμό, χωρίς προσωπικό και με την υποχρέωση να συνεχίζει να υποστηρίζει τους εσωτερικούς πελάτες, οι οποίοι  θα αναμένουν το ίδιο υψηλό επίπεδο υπηρεσιών όπως πριν την κρίση. Καθώς η ύφεση θα επιμένει, η ίδια η θέση του CIO θα τίθεται σε κίνδυνο κατάργησης.

Για να επιβιώσει στο ρόλο του, θα πρέπει να δημιουργήσει νέες αρχιτεκτονικές υπηρεσιών που θα ξεφεύγουν από το κλασικό μοντέλο που επιβάλει όλες οι υπηρεσίες να προέρχονται/παράγονται από το Data Center της εταιρείας. Θα δώσει υπηρεσίες και λύσεις που θα προέρχονται  από εξωτερικές πηγές υπηρεσιών, θα προτείνει τεχνολογικές λύσεις που δεν θα προϋποθέτουν την πρόσληψη νέων διαχειριστών και προγραμματιστών για την υποστήριξη των λειτουργιών του ΙΤ και θα διαδώσει στο σύνολο της εταιρείας όλα τα σημαντικά επιτεύγματα που έχει πετύχει η Πληροφορική χτίζοντας το μοντέλο λειτουργίας της εταιρείας. Οι νέες εφαρμογές των τεχνολογικών εξελίξεων είναι ανεξάντλητες.

Άπτεται της προσωπικής ικανότητας του Διευθυντή Πληροφορικής να κατανοήσει, να πείσει και να εφαρμόσει εκείνη τη μεθοδολογία υλοποίησης και λήψης υπηρεσιών Πληροφορικής που θα βελτιώσουν την κατάσταση της επιχείρησης και θα τον καταστήσουν πάρα πολύ σημαντικό στρατηγικό εταίρο. Η θέση μας, σαν Διευθυντές Πληροφορικής, θα πρέπει να είναι παρόμοια σε πάθος με αυτή των ιεραποστόλων, έτσι ώστε να γίνουμε παράγοντες αλλαγής και προόδου μέσω της τεχνολογικής καινοτομίας και να συμβάλουμε δραματικά στην πρόοδο των οργανισμών που μας απασχολούν, ανεξαρτήτως μεγέθους.

Αν δεν προσπαθήσουμε εμείς, τότε δεν θα υπάρξει σύντομα άλλος διευθυντικός ρόλος που να επιφέρει ριζικές αλλαγές μέσω του μεγαλύτερου όπλου του ανθρώπου: τη γνώση και την εφαρμογή της στην τεχνολογική καινοτομία.

Αναζητώντας Intelligence στα δεδομένα

netweek: Ποιες είναι οι βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις σήμερα;

Peter Meyers: Η βασικότερη τάση που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι η έκρηξη των δεδομένων και ταυτόχρονα η διαχείριση αυτού του όγκου δεδομένων. Μιλάμε στην ουσία για δυο ανταγωνιστικές δυνάμεις, που οδηγούν την ανάγκη για δημιουργία λύσεων που είναι πιο ασφαλείς, με δυνατότητες κλιμάκωσης και απόδοσης.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι να μπορέσουμε να βγάλουμε κάποιο νόημα από τα δεδομένα και από δεδομένα μάλιστα, τα οποία είναι σε τελείως διαφορετικά formats και σε μη συσχετιζόμενα συστήματα.

Αυτό που ισχύει κατά βάση στο Business Intelligence, είναι όταν μιλάμε θεωρητικά, ότι οι εν λόγω λύσεις χρησιμοποιούνται για να δώσουν γνώση και πληροφορίες στα top στελέχη μιας επιχείρησης, κάτι που σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι αλήθεια. Η Microsoft έχει ακολουθήσει μια αρκετά διαφορετική πορεία καθιστώντας σαφές ότι το Business Intelligence είναι για όλους ανεξαρτήτως της θέσης τους στην ιεραρχία.

Η απαίτηση που υπάρχει από όλους είναι να έρχονται καλύτερα αποτελέσματα και ενίοτε με λιγότερους πόρους, κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να μπορείς να φέρεις κοντά τα δεδομένα και να μπορεί να βγει κάποιο νόημα από αυτά και γρήγορα.

Αυτή είναι η βασική πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις σήμερα και μεταφράζεται στην ανάγκη δημιουργίας ενός data warehouse. Το ερώτημα που δημιουργείται σε πολλούς είναι πλέον με ποιο τρόπο παρέχονται αυτά τα δεδομένα στους τελικούς χρήστες, από τη στιγμή που θα συγκεντρωθούν, έχοντας μάλιστα υπόψη μας, ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν διαθέτουν κάποιο τεχνικό background. Σε αυτό έρχεται να δώσει απάντηση το initiative της Microsoft με την ονομασία Self-Service Business Intelligence. Με αυτό τον τρόπο οι χρήστες, οι οποίοι θέλουν να ασχοληθούν με τα δεδομένα, μπορούν να τα εκμεταλλευτούν προς όφελός τους.

netweek: Ενα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζεται συχνά είναι οι πολλαπλές εικόνες της αλήθειας, που οδηγούν σε αδιέξοδο τα ενδοεταιρικά meetings. Μπορούμε να φτάσουμε σε μια ενιαία εικόνας της αλήθειας μέσω του ΒΙ;

Peter Meyers: Αν μιλήσουμε θεωρητικά για το Business Intelligence, είναι δεδομένο ότι θα αναφερθούμε στην ύπαρξη μιας ενιαίας εικόνας της αλήθειας. Στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο είναι μη ρεαλιστικό. Αυτό που προσωπικά, πιστεύω είναι ότι προσπαθούμε να οδηγηθούμε προς μια όσο το δυνατόν κοινή εικόνα της αλήθειας.

Αυτό συμβαίνει γιατί οι λύσεις BI δεν ενσωματώνονται σε μια επιχείρηση εξ αρχής. Οταν μάλιστα μπαίνουν στην επιχείρηση, τα περισσότερα συστήματα βρίσκονται εκεί για χρόνια και έχουν μαζέψει κυριολεκτικά απίστευτους όγκους δεδομένων και το BI καλείται να μπορέσει να βγάλει κάποιο χρήσιμο αποτέλεσμα από αυτά τα δεδομένα.

netweek: Πως θα αλλάξει το cloud computing το BI;

Peter Meyers: Αν και οφείλω να ομολογήσω ότι δεν έχω ιδιαίτερη εμπειρία στο συγκεκριμένο χώρο, θα πρέπει να σημειώσω όμως ότι αποτελεί το μέλλον για μια σειρά από τεχνολογίες. Δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν κάποια στιγμή όλα τα δεδομένα αποθηκεύονται στο cloud.

Από τη στιγμή που όλα τα δεδομένα βρίσκονται στο cloud, για ποιο λόγο να πρέπει να κατέβουν και να περάσουν από τη λύση BI σε τοπικό επίπεδο; Είναι θέμα χρόνου όλο το stack της επεξεργασίας να βρεθεί και αυτό στο cloud.

«Management by Projects»

Η διαφθορά οργιάζει στην Ελλάδα!
Τo 2007 η Ελλάδα είχε την 56η θέση σύμφωνα με το παγκόσμιο Βαρόμετρο Διαφθοράς που δημοσίευσε η μη κυβερνητική οργάνωση Διεθνής Διαφάνεια (Transparency International).

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το 2011 η Ελλάδα μοιράζεται την 80η θέση μαζί με την Κολομβία και το Ελ Σαλβαδόρ… Σε πέντε χρόνια δηλαδή πέσαμε 24 θέσεις πιο κάτω με την Ελλάδα να έχει βαθμολογία 3,4 και την Νέα Ζηλανδία που φιγουράρει ως η πιο αδιάφθορη χώρα στον κόσμο, να έχει βαθμολογία 9,5 με άριστα το 10. Δεν μείναμε απλώς μετεξεταστέοι, αλλά πατώσαμε πλήρως…

Πολλοί ξένοι επενδυτές θεωρούν ότι αυτή η μεγάλη διαφθορά στην Ελλάδα δεν ευνοεί τις επενδύσεις τους και δεν θέλουν να βλέπουν τη χώρα μας ούτε σαν την τελευταία επιλογή τους για να κάνουν επενδύσεις! Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι το ύψος των άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα είναι απογοητευτικό…

Επίσης τα δημόσια έργα είναι άλλος ένας μεγάλος ασθενής. Με χαμηλή ποιότητα, με υπερβάσεις κόστους (μεγάλο CAPEX) με λιγότερα χαρακτηριστικά, με υψηλό κόστος συντήρησης (OPEX).

Τι κάνουν στην Ινδία;
O Dr. Kamal, 11ος πρόεδρος της Ινδίας, ένας από τους καλύτερους senior program managers στη χώρα του, ερωτηθείς για το πόσο σημαντικό είναι το Project Management για την κυβέρνηση δήλωσε: «Τα επιτυχημένα έργα είναι σκοπός όλων των Project Managers. Έχω προτείνει όλα τα κυβερνητικά έργα να αντιμετωπίζονται ως mission mode projects! Σκοπός μου είναι να μεταμορφώσω την ΙΝΔΙΑ σε ανεπτυγμένη χώρα μέχρι το 2020!». Η Ινδία δηλαδή, αντιμετωπίζει όλα τα κυβερνητικά έργα με τις σύγχρονες αρχές του Project Management.

Επίσης το 2007 η Ινδία ανακοίνωσε ότι όλα τα έγγραφα προκήρυξης των δημοσίων έργων θα βρίσκονται στο Διαδίκτυο και ότι θα γίνεται audit το 100% των projects κάθε χρόνο.

Στην Ελλάδα τι κάνουμε όμως; Γιατί υπάρχει τόση αδιαφάνεια και διαφθορά στις σχέσεις του πολίτη με τις δημόσιες υπηρεσίες; Το Διαύγεια είναι πολύ καλή προσπάθεια αλλά θέλει βελτίωση.

Management by objectives!
Πολλοί οργανισμοί στον ιδιωτικό τομέα έχουν αρχίσει να ξεφεύγουν από τη στερεότυπη δομή και τρόπους management. Αρχίζει πλέον να εφαρμόζεται το «Management by Objectives – MBO» (Peter Drucker, The Practice of Management, 1954) ή «Management by Projects» όπως αναφέρεται στη βιβλιογραφία. Πάρα πολλές εταιρείες, μεταφέρουν στην πράξη το MBO και το εφαρμόζουν θεωρώντας οτιδήποτε γίνεται στην εταιρεία τους σαν Project – Management by Projects. Βέβαια τα management silos που υπάρχουν στις εταιρείες, δεν συνηγορούν εύκολα σε τέτοιες αλλαγές.

Managing by Projects στο ελληνικό δημόσιο
Για να μπορέσει το MBO να λειτουργήσει στα έργα του δημοσίου, θα πρέπει όλες οι υπηρεσίες του Δημοσίου να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα του Project Management ώστε να το αγκαλιάσουν. «To Project Management πρέπει να είναι η εξασφάλιση του Management ότι το project θα παραδοθεί on time, on budget και με χρήση δομών και αρχών που σέβονται τη δαπάνη που γίνεται» δηλώνει ο Shabbir Merchant, Director, Charles Schwab & Co, San Francisco.

Βέβαια, το πόσο εύκολα αγκαλιάζεται το Project Management σε έναν οργανισμό του δημοσίου εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τη βούληση της κεντρικής κυβέρνησης. Σύμφωνα με τον Dr. Harold Kerzner, παγκόσμια αυθεντία στο Project Management, για να μπορέσει ένας οργανισμός να υιοθετήσει το Project Management ως στρατηγικό εργαλείο ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, θα πρέπει να κάνει επενδύσεις σε αυτό.

Ο Dr. Kerzner τόνισε ότι, ένας οργανισμός χρειάζεται 2 χρόνια για να αποκτήσει Project Management Maturity ώστε να αρχίσει να παραδίδει περισσότερα επιτυχημένα έργα από τα αποτυχημένα και επιπλέον χρειάζονται άλλα 5 χρόνια για να φτάσει στο Project Management Excellence.

Ολες οι έρευνες επιβεβαιώνουν ότι το Project Management βοηθά αποτελεσματικά, μαζί με άλλους παράγοντες, τους οργανισμούς, ιδιωτικούς ή δημόσιους να λάβουν τα επιθυμητά αποτελέσματα και να αυξήσουν τη διαφάνεια με ταυτόχρονη καταπολέμηση της διαφθοράς στην υλοποίηση επιτυχημένων έργων. Φαίνεται όμως ότι η Ελληνική Κυβέρνηση έχει ακόμη μεγάλο δρόμο να διανύσει! Ας υποθέσουμε ότι το μνημόνιο θα αλλάξει και τον τρόπο παραγωγής έργων στην Ελλάδα.

Θεοφάνης Γιώτης, PMP®, MSc, Ph.D. C., [email protected]. Ο Θεοφάνης Γιώτης είναι ιδρυτής  και Managing Partner της 12 PM Consulting, συνιδρυτής και Πρόεδρος του PMI GREECE καθώς και CEO της ITEC-CONSULTING. Εχει 22+ έτη εμπειρίας στη σχεδίαση, υλοποίηση και διαχείριση έργων Πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών.

SCM: Η μοντελοποίηση της εφοδιαστικής αλυσίδας

Το ενδιαφέρον για «ανοικτές» ασκήσεις, οι οποίες προσομοιώνουν την συμπεριφορά ενός συστήματος, αυξάνεται και έχει σαν στόχο του την άντληση μιας συγκεκριμένης απάντησης. Η λογική της προσομοίωσης έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς στο σχεδιασμό βιομηχανικών διαδικασιών και κερδίζει έδαφος σε νέες περιοχές, όπως τα μοντέλα αποτίμησης κινδύνου, η διαχείριση αποθεμάτων και ο σχεδιασμός μεταφορών.

Ο όρος Supply Chain Design (σχεδιασμός της εφοδιαστικής αλυσίδας) αναφέρεται στην απεικόνιση των διαφόρων στοιχείων μιας εφοδιαστικής αλυσίδας, συμπεριλαμβανομένων των προϊόντων, των σημείων, του κόστους και των πελατών. Ο στόχος του σχεδιασμού της εφοδιαστικής αλυσίδας είναι η ανάλυση του πώς τα επιμέρους στοιχεία της αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και η πλήρης κατανόηση της συνάρτησης μεταξύ κόστους και επιπέδου υπηρεσίας.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα έργα αυτά περιστρέφονται γύρω από τη βελτιστοποίηση της φυσικής δομής της εφοδιαστικής αλυσίδας -δηλαδή, την πελατειακή ζήτηση, τα σταθερά και μεταβλητά της κόστη και τα ιδανικά γεωγραφικά σημεία για εργοστάσια και κέντρα διανομής. Οι επιχειρήσεις μπορούν, ωστόσο, να χρησιμοποιήσουν το σχεδιασμό της εφοδιαστικής αλυσίδας για να δημιουργήσουν ένα μοντέλο και να αξιολογήσουν μια πληθώρα εναλλακτικών που ποικίλουν από την κατανομή των πελατών σε ομάδες μέχρι τη βελτίωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος της εταιρείας.

Ο σχεδιασμός της εφοδιαστικής αλυσίδας επιτρέπει σε μια εταιρεία να απεικονίζει όλες τις σύνθετες σχέσεις που χαρακτηρίζουν την εφοδιαστική της αλυσίδα. Ιστορικά, η πιο δημοφιλής σχεδιαστική προσέγγιση ήταν αυτή της βελτιστοποίησης, της ανάπτυξης ενός μοντέλου που να αποτυπώνει πραγματικά προβλήματα που προκύπτουν στην εφοδιαστική αλυσίδα, και η αναζήτηση μιας λύσης η οποία να ανταποκρίνεται σε έναν συγκεκριμένο στόχο: τη μείωση του κόστους, τη μεγιστοποίηση του κέρδους, τη μετρίαση των κινδύνων και άλλους.

Παρατηρείται, ωστόσο, αύξηση του ενδιαφέροντος για μια πιο «ανοικτή» άσκηση η οποία να προσομοιώνει τη συμπεριφορά ενός συστήματος, χωρίς να επιζητεί μια συγκεκριμένη απάντηση. Ο συνδυασμός της λογικής της βελτιστοποίησης με εκείνη της προσομοίωσης μπορεί να επιφέρει σημαντικά αποτελέσματα όσον αφορά την επίλυση προβλημάτων της εφοδιαστικής αλυσίδας.


Απαντήσεις σε πολλαπλά στρατηγικά ερωτήματα
Με την έκρηξη των χαρτοφυλακίων των προϊόντων, τη μειωμένη προβλεψιμότητα σχετικά με τη ζήτηση και την αυξανόμενη πολυπλοκότητα και τον πολλαπλασιασμό των κινδύνων, τα στρατηγικά ερωτήματα σχετικά με τις επενδύσεις στην εφοδιαστική αλυσίδα, τα συνολικά κόστη και το επίπεδο υπηρεσιών δεν μπορούν πλέον να απαντηθούν μέσα από τη βιαστική κατανόηση του δικτύου.

Αντιθέτως, οι επιχειρήσεις θα πρέπει να υιοθετήσουν προσεγγίσεις μοντελοποίησης της εφοδιαστικής αλυσίδας οι οποίες υποβοηθούνται από την τεχνολογία και αποτυπώνουν όλα τα ανταγωνιστικά στοιχεία της εφοδιαστικής αλυσίδας ώστε να γίνονται αντιληπτές οι πραγματικές σχέσεις μεταξύ αυτών.

Τα παρακάτω στρατηγικά προβλήματα μπορούν να λυθούν μέσω του supply chain design:
• Network design: Πρόκειται για την πλέον παραδοσιακή περιοχή εφαρμογής του supply chain design. Ο τυπικός στόχος είναι το να μπορέσει μια εταιρεία να αποφασίσει πού θα δημιουργήσει τις εγκαταστάσεις της ώστε να ελαχιστοποιήσει το συνολικό κόστος αλλά και να ανταποκριθεί καλύτερα στη ζήτηση εκ μέρους των πελατών. Οι εταιρείες στρέφονται στο σχεδιασμό του δικτύου σε διάφορες περιπτώσεις όπως, για παράδειγμα, όταν αναλογίζονται μια νέα κεφαλαιακή επένδυση ή όταν εκλογικεύουν τα σημεία του δικτύου τους μετά από μια συγχώνευση. Ο σχεδιασμός του δικτύου επιτρέπει ακόμα τη λήψη αποφάσεων τύπου «να φτιάξω ή να αγοράσω» και τις στρατηγικές του sourcing.

• Supply chain segmentation: Ως segmentation η Gartner ορίζει το σχεδιασμό και τη λειτουργία εντελώς ξεχωριστών μεταξύ τους ολοκληρωμένων αλυσίδων αξίας (από τους πελάτες μέχρι τους προμηθευτές). Οι αλυσίδες αυτές βελτιστοποιούνται από έναν συνδυασμό μοναδικής αξίας για τον πελάτη, χαρακτηριστικών του προϊόντος, δυνατοτήτων παραγωγής και προσφοράς και προβληματισμών σχετικά με την επιχειρηματική αξία. Η λογική του Supply chain design μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να απεικονίσει μοναδικές εφοδιαστικές αλυσίδες και να εντοπίσει την ιδανική στρατηγική για κάθε μία από αυτές, ανάλογα με τους επιθυμητούς στόχους και μεταξύ διαφορετικών πιθανών χαρακτηριστικών -όπως η συνάρτηση κόστους-αποτελεσματικότητας, η ταχύτητα και η ευελιξία.

• Cost to serve: Ο όρος Cost to serve αποτελεί έναν αριθμητικό προσδιορισμό όλων των δραστηριοτήτων και εξόδων που προκύπτουν προκειμένου να ικανοποιηθεί η πελατειακή ζήτηση για προϊόντα μέσω της εφοδιαστικής αλυσίδας. Το Supply chain design μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποτυπώσει σε μοντέλο όλες τις δραστηριότητες στο δίκτυο, να κατανείμει τα σταθερά και τα κυμαινόμενα κόστη και να υπολογίσει με ακρίβεια το αληθινό κόστος της εξυπηρέτησης του πελάτη ώστε οι αποφάσεις σχετικά με το σχεδιασμό της αλυσίδας να μπορούν να λαμβάνονται με κριτήριο το εάν κάνουν τελικά καλό στον πελάτη και την επιχείρηση.

• Inventory management: Το ενδιαφέρον των επιχειρήσεων να έχουν τον «σωστό» όγκο αποθεμάτων αυξάνεται διαρκώς. Το ζητούμενο είναι να προσδιορίσουν το ελάχιστο ποσοστό αποθεμάτων που καλύπτει τις απαιτήσεις των πελατών και ελαχιστοποιεί τα κόστη, συνυπολογίζοντας τις διακυμάνσεις σε επίπεδο προσφοράς και ζήτησης.

Το Supply chain modeling χρησιμοποιείται για να προσδιοριστούν οι βέλτιστες πολιτικές σχετικά με τα αποθέματα -από εκείνη της αναβολής, μέχρι το μοντέλο των κόμβων και ακτίνων (hub & spoke) και εκείνο της άμεσης ανταπόκρισης στα αιτήματα του πελάτη- μέσα στη δομή του κάθε δικτύου.

• Distribution planning: Το Supply chain modeling μπορεί να καθοδηγήσει πολλές αποφάσεις σχετικά με τις μεταφορές, συμπεριλαμβανομένης της επιλογής μεταξύ των εναλλακτικών τρόπων, το ποιες θα είναι οι βασικές διαδρομές, τον αριθμό των ιδιόκτητων (έναντι μισθωμένων) παγίων και τις στρατηγικές ανάπτυξης φορτίων. Με τη ζήτηση για ανταπόκριση στην πελατειακή ζήτηση, για βελτίωση της χρήσης των παγίων και τη μείωση του κόστους και του ενεργειακού αποτυπώματος, μια εταιρεία μπορεί να μοντελοποιήσει το δίκτυο των μεταφορών της και να αξιολογήσει τον αντίκτυπο διαφορετικών σεναρίων.

Η μοντελοποίηση χρησιμοποιείται επίσης για την πρόβλεψη της ζήτησης για μεταφορές και μπορεί να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με μεταφορείς.

• Risk management: Μέσω της μοντελοποίησης της εφοδιαστικής αλυσίδας, μια εταιρεία μπορεί να αποτυπώσει τη δυναμική της αλυσίδας της και να αποκαλύψει δυνητικούς κινδύνους. Μπορεί ακόμη να τεστάρει τον αντίκτυπο που θα είχαν δυνητικά αποδιοργανωτικά συμβάντα και να αποτιμήσει την «αντοχή» της αλυσίδας σε αυτά. Η εξέταση παρόμοιων σεναρίων επιτρέπει την καλύτερη αξιολόγηση της συνάρτησης μεταξύ επιπρόσθετων δυνατοτήτων και βελτιωμένης αντοχής της εφοδιαστικής αλυσίδας.


Το μέλλον της μοντελοποίησης  της εφοδιαστικής αλυσίδας
Η Gartner θεωρεί ως προαπαιτούμενο για τη μοντελοποίηση της εφοδιαστικής αλυσίδας την υιοθέτηση ενός μοντέλου αναλυτικής σκέψης σε όλες τις Διευθύνσεις. Η μοντελοποίηση αποτελεί το μοναδικό τρόπο για την κατανόηση των διαφορετικών σεναρίων της εφοδιαστικής αλυσίδας, του κόστους αυτών και του είδους υπηρεσιών με τις οποίες συνδέονται, πριν από τη λήψη ενημερωμένων αποφάσεων.

Η Gartner εκτιμά ότι η μοντελοποίηση της εφοδιαστικής αλυσίδας θα ενταχθεί τελικά στο πακέτο των business analytics, καλύπτοντας τις τεχνικές και μαθηματικές προσεγγίσεις που μπορούν να καταναλώσουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων -ιστορικών και πραγματικού χρόνου, δομημένων και αδόμητων- για να βοηθήσουν στην κατανόηση της απόδοσης του δικτύου και να κάνουν τις κατάλληλες συστάσεις.

Μέχρι σήμερα, η μοντελοποίηση της εφοδιαστικής αλυσίδας έχει υποστηρίξει τη λήψη στρατηγικών αποφάσεων των μεγάλων, κυρίως, επιχειρήσεων σε τομείς όπως ο σχεδιασμός των δικτύων και των μεταφορών. Η επόμενη περιοχή στην οποία θα δημιουργηθούν ευκαιρίες είναι αυτή της πρόσβασης των μικρότερων επιχειρήσεων σε πόρους και εργαλεία μοντελοποίησης. Επιπλέον, η μοντελοποίηση και τα analytics θα υποστηρίξουν τη λήψη και των βραχυπρόθεσμων -και όχι μόνο των στρατηγικών- αποφάσεων των επιχειρήσεων.

Cloud computing conference: 7 προβλέψεις για το Cloud Computing

1. H κυριαρχία του PaaS: Μακροπρόθεσμα, το Infrastructure as a Service δεν έχει νόημα παρά σε κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις. Ολοι οι πάροχοι IaaS θέλουν να γίνουν PaaS (Platform as a Service) όταν «μεγαλώσουν».

2. Το Public θα υπερισχύσει του Private: Μακροπρόθεσμα, τα private clouds θα λιγοστέψουν. Η οικονομία κλίμακας, η εξειδίκευση και τα οφέλη του outsourcing θα υπερισχύσουν των ιδιόκτητων data centers. Σαφώς και απαιτούνται μέτρα ασφάλειας και απομόνωσης, αλλά η πλειοψηφία των cloud θα ανήκουν σε κάποιους βασικούς παρόχους και θα υπόκεινται στη δική τους διαχείριση.

3. Εξειδικευμένα Clouds: Κάθε εφαρμογή έχει πολλαπλές διαστάσεις: τη δομή του workload της, τις κανονιστικές ρυθμίσεις που πρέπει να σέβεται, το θέμα της γεωγραφικής πρόσβασης, τη γλώσσα προγραμματισμού και το πλαίσιο που υποστηρίζει, το επίπεδο ασφάλειας και απόδοσης που προϋποθέτει και άλλες, πιο εξειδικευμένες απαιτήσεις. Κάθε άλλο παρά οne-size-fits-all, δηλαδή. Τουλάχιστον, όχι πάντα. Θα υπάρξουν μεγάλα και generic clouds, αλλά θα υπάρξουν επίσης και πολλά εξειδικευμένα clouds.

4. Ρύθμιση: Οι μεγαλύτεροι πάροχοι cloud θα αποτελέσουν υποδομή εθνικής στρατηγικής σημασίας (όπως έχουν υπάρξει οι εταιρείες ενέργειας, χρηματοοικονομικών, τηλεπικοινωνιών και ναυτιλιακών στο παρελθόν). Οι πάροχοι του cloud θα αποτελέσουν κρίσιμο συστατικό της εθνικής οικονομίας των χωρών όπου δραστηριοποιούνται.

Οποιαδήποτε αλλαγή στις τιμολογιακές τους πολιτικές θα έχει βαθύ αντίκτυπο στην οικονομία. Θα δημιουργηθεί επίσης και ο κίνδυνος της απότομης, αλλά απρόβλεπτης, αύξησης της ζήτησης για υπηρεσίες cloud. Για να μην αναφερθούμε στο γεγονός ότι θα διατηρούν τα ευαίσθητα δεδομένα καταναλωτών, εταιρειών και κυβερνητικών φορέων. Απ’ όποια πλευρά κι αν κοιτάξει κανείς το θέμα, αυτό «φωνάζει» για ρύθμιση. Αν όμως κάτι μας διδάσκει η ιστορία, αυτό είναι ότι η ρύθμιση θα έρθει μετά από τη «Μεγάλη Καταστροφή του Cloud» (χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας για να σκεφτείτε τι θα είναι αυτή).

5. «Ομοσπονδιακό» Cloud – Αν και τα Amazon Web Services σημειώνουν σημαντική επιτυχία διεθνώς, σε έναν κλάδο που βασίζεται στην εμπιστοσύνη -όπως αυτός του ΙΤ, τίποτα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ένα τοπικό brand. Το κοινό θα προτιμήσει το cloud του παρόχου τηλεπικοινωνιών ή ΙΤ που ήδη γνωρίζει και εμπιστεύεται. Ταυτόχρονα, όμως, κάποιες επιχειρήσεις θα θελήσουν να ανοιχτούν στο διεθνές κοινό και θα χρειαστούν servers ανά την υφήλιο. Σαν αποτέλεσμα, θα δημιουργηθούν «συμμαχίες» παρόχων cloud, παρόμοιες με εκείνες των αεροπορικών εταιρειών.

6. Ο πόλεμος των οικοσυστημάτων: Η επιτυχία στην ανάπτυξη ενός οικοσυστήματος θα αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα του ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει τη μάχη του cloud. Δεν πρόκειται μόνο για το μέγεθος και το εύρος του οικοσυστήματος, αλλά και για το πόσο καλά λειτουργεί συνολικά.

7. Πρότυπα: Οι συζητήσεις μαίνονται κατά καιρούς σχετικά με την ανάγκη για πρότυπα στο cloud. Είναι όμως ακόμα νωρίς. Είναι επίσης αναπόφευκτο. Θα προκύψουν, ωστόσο, πολλαπλά ανταγωνιστικά πρότυπα. Τουλάχιστον ένα πρότυπο από έναν επίσημο φορέα και πολλαπλά πρότυπα διαφορών προμηθευτών υπηρεσιών cloud.

Hands-on Cloud: Cloud transition in practice
Tρίτη 24 Απριλίου 2012, Αθήνα

Γνωρίστε τον Geva Perry από κοντά και βρείτε απαντήσεις σε όλα τα κρίσιμα, πρακτικά ερωτήματα που αφορούν τη διαμόρφωση του δικού σας cloud, στο φετινό Cloud Computing Conference.

Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το συνέδριο και τον Geva Perry στο www.cloudforum.gr.

Το έργο μετάβασης υπηρεσιών ως εργαλείο ικανοποίησης πελατών

Οι ίδιες οι υπηρεσίες παρέχονται από τμήματα ανάπτυξης λύσεων είτε εντός, είτε εκτός του οργανισμού μας και αναπτύσσονται σύμφωνα με συγκεκριμένες προδιαγραφές. Νέες τεχνολογίες και εργαλεία επιτρέπουν την ανάπτυξη ευέλικτων λύσεων που μπορούν να διαμορφωθούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις πελατών.

Οι λύσεις που διαθέτουμε σήμερα στο επιχειρηματικό μας χαρτοφυλάκιο, ή εμπορικό κατάλογο, είναι διαθέσιμες έπειτα από την εκπλήρωση κάποιων κριτηρίων που πληρούνται βάση κάποιων αποτυπωμένων προδιαγραφών.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναρωτηθείτε πόσο εφικτό είναι να εκτελείτε παράλληλα την ανάπτυξη της υπηρεσίας και την παραγωγή service validation tests. Η άποψη μου κλίνει στο ότι το service validation & testing δεν συνθέτει το τελικό στάδιο που πρέπει να εκτελεστεί για να διασφαλιστεί η ποιότητα μιας υπηρεσίας όταν πια αυτή είναι στο τελικό στάδιο υλοποίησης και διάθεσης στην αγορά. Είναι μια διαδικασία που μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες πρόληψης συμβάντων που ενδέχεται να επηρεάσουν το χρονοδιάγραμμα παράδοσης της υπηρεσίας, όταν εφαρμόζεται από το στάδιο σχεδιασμού της υπηρεσίας. Με άλλα λόγια, η λίστα προδιαγραφών σχεδιασμού και ανάπτυξης μιας λύσης οφείλει να συνοδεύεται και από μια λίστα αντίστοιχων service validation tests.

Η διοίκηση έργων επιστρώνει τη δίοδο που οδηγεί επιχειρησιακές λύσεις από ένα κεντρικό σημείο διάθεσης λύσεων (release management library) προς την αγορά και διαχειρίζεται όλες τις υφιστάμενες αλλαγές που θα επιφέρουν οι λύσεις αυτές. Μέσα στο πλαίσιο του change management,  ένας αναγνώστης της στήλης ανέφερε ότι κάθε project manager είναι ουσιαστικά και ένας change manager. Οι αλλαγές που θα βιώσει ένας οργανισμός μέσα από τις πολλαπλές μεταβάσεις υπηρεσιών προς την αγορά, θα δημιουργήσουν ισχυρά κέντρα γνώσεων γύρω από κάθε έκδοση της εκάστοτε υπηρεσίας. Αυτή η γνώση καθίσταται πολύτιμη στο early-life support υπηρεσιών με την μετάπτωση υπηρεσιών σε παραγωγικό περιβάλλον.

Διαμορφώστε ένα πλαίσιο όπου οι λύσεις σας διατηρούν την ικανοποίηση πελατών σε υψηλά επίπεδα, υποστηριζόμενα από διαδικασίες service validation & testing, παρέχοντας την άκρως απαραίτητη εκπαίδευση καθόλη τη διάρκεια της ζωής της υπηρεσίας και επιτυγχάνοντας διείσδυση υπηρεσιών στην αγορά μέσα σε ένα πλαίσιο διοίκησης έργων.