Βέβαια, η συσχέτιση των μαθηματικών με την στατιστική μπορεί να είναι άμεσα αλληλο-τροφοδοτούμενη, εντούτοις όμως τα συμπεράσματα που προκύπτουν από κάθε ένα ξεχωριστά είναι διαφορετικά και χρήζουν αντίστοιχης, προσωποποιημένης αντιμετώπισης.Κάτι που ισχύει με το “1, 10, 1”, το οποίο σε περίπτωση που αποφασίσουν κάποιοι να κάνουν το επόμενο -καίριας σημασίας- βήμα, τότε είναι απολύτως βέβαιο πως ουκ ολίγοι θα χάσουν τον ύπνο τους.
Ου μην και τον ξύπνιο τους… Τώρα, εάν θα είναι σε εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια, σε ευρώ ή ψήφους, μένει να αποδειχτεί!
Ίδωμεν.
Δυνάμεις δείχνει να “μαζεύει” τελευταία ο “πεζοναύτης”, ο οποίος και επιχειρεί να δώσει… σάρκα και οστά στους προχωρημένους σχεδιασμούς του που έχουν ως τελικό παρανομαστή την περαιτέρω ενδυνάμωση του τοπικού γραφείου. Κινούμενος πάντοτε με βάση ένα καλά επεξεργασμένο αναλυτικό σχέδιο και συγκεκριμένα βήματα (και άλματα να τα ονομάσετε, δεν θα βρίσκεστε εκτός θέματος…), προσπαθεί να κάνει το “κόλπο-γκρόσο” και να αναλάβει τις τύχες του μαγαζιού σε ένα ιδιαίτερα διευρυμένο γεωγραφικό επίπεδο που ξεπερνά κατά πολύ την συνήθη όσο και περιορισμένη Βαλκανική διασυνοριακή γεωγραφία.
Οι (εσωτερικοί) ανταγωνιστές είναι κάτι παραπάνω από ισχυροί, τόσο σε επίπεδο μεγέθους όσο και ισχύος, ωστόσο ο “πεζοναύτης” θα επιχειρήσει το -περίπου- αδύνατο. “Hail Mary”, όπως λένε και στις πέραν του Ατλαντικού ακτές για το -εκεί- αγαπημένο τους Αμερικάνικο football, όταν ολοκληρώνεται ένας αγώνας ο quarterback επιχειρεί μια μακρινή πάσα-απελπισίας προς τους receivers μήπως και καταφέρουν να πετύχουν το πολυπόθητο touch down. Όχι τίποτε άλλο, αλλά πρέπει να καταλαβαίνουν και όσοι θα κληθούν να λάβουν την τελική απόφαση…
Το φαινόμενο του carousel δείχνει να βιώνει καθυστερημένα ο “Ιθακήσιος”, καθώς περνά εκ νέου σταθμό-σταθμό την πολυετή καριέρα του. Σαν άλλη… τιμωρία προκειμένου να αποδείξει εάν έμαθε τα απαιτούμενα μαθήματα και φυσικά εάν μπορεί να εξελίξει την επιχείρηση, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Μπορεί να διαθέτει τις απαιτούμενες άκρες εκεί στους decision makers, ωστόσο οι τελευταίοι αναφέρουν δεξιά και αριστερά πως δεν είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν την… απλοχεριά τους προς χάριν των παλαιότερων -ευτυχισμένων- εποχών. Οπότε, ο “Ιθακήσιος” θα πρέπει να θυμάται τον τίτλο μιας δημοφιλούς ταινίας του Γούντι Άλεν. “Τελευταία έξοδος Ρίτα Χέϊγουορθ”. Απλά, μια επισήμανση: Η έμφαση πρέπει να δοθεί στον τίτλο και όχι στο περιεχόμενο…
Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει την -τετριμμένη- φράση: “Ο ανταγωνισμός ωριμάζει την αγορά, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί έμπρακτο δείγμα πως αυτή έχει ενδιαφέρον και παράλληλα μεγαλώνει. Οπότε, είναι ευπρόσδεκτος”; Εάν κλείσετε τα μάτια σας, δεν υπάρχει στέλεχος που να μην έχει καταφύγει στην χρήση της και δη περισσότερης της μιας φοράς. Βέβαια, όταν τεθεί κάποια παράμετρος η οποία είτε δεν φαντάζει διαχειρίσιμη ή εμπεριέχει έντονη δυναμική, τέτοια που ξεφεύγει από τα στενά ΙΤ πλαίσια, τότε η αντίδρασή τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Σε αυτή την περίπτωση, βγάζουν… νύχια, επιχειρούν πλήρη υποβάθμιση, πετούν λάσπη και ενίοτε καταφεύγουν σε χτυπήματα κάτω από την μέση. Ανωτερότητα…
Στο μπάσκετ όταν ένας παίκτης επιχειρεί επίθεση και η μπάλα ξεφύγει από τον έλεγχό του και επιστρέψει στο ήμισυ της ομάδας του, τότε οι διαιτητές καταλογίζουν παράβαση “μπρός-πίσω”. Όταν ένα στέλεχος έχει φύγει από ένα “μαγαζί”, και πριν καλά-καλά ζεστάνει την -εκεί- καρέκλα του και συνηθίσει το δρόμο για το (καινούριο) γραφείο του, κάνει μια στροφή 180 μοιρών επιστρέφοντας στο προηγούμενο εργασιακό του καθεστώς, τι σφυρίζουν οι διαιτητές; Μήπως θέτουν σε λειτουργία το χρονόμετρο της αντίστροφης μέτρησης;
