Η προσμονή της αλλαγής λειτουργεί σε πλείστες περιπτώσεις ως το αναγκαίο… διεγερτικό, ώστε ομάδες στελεχών να έρθουν πιο κοντά, να ανταλλάξουν εμπειρίες, γνώση και πρακτικές και να προσπαθήσουν να θέσουν τις αναγκαίες βάσεις για την επόμενη ημέρα.

Πρόσφατη μελέτη της Oxford Economics με τίτλο “Leaders 2020” κατέδειξε πως σήμερα, περισσότερο από ποτέ οι σύγχρονες επιχειρήσεις έχουν ανάγκη από Ψηφιακούς ηγέτες. Παρεμπιπτόντως, ορισμένες φορές έχω την αίσθηση πως το ΙΤ πέφτει… θύμα της πλούσιας όσο και γεμάτης νοήματα ελληνικής γλώσσας, καθώς άντε να εξηγήσεις στους άμεσα ενδιαφερόμενους πως δεν θα αντικαταστήσουν κάποιο υψηλόβαθμο στέλεχος με μια μηχανή.

Επιστροφή στην κανονικότητα: Ως ψηφιακοί ηγέτες λογίζονται όσοι υιοθετούν την ψηφιακή νοοτροπία. Με βάση τα αποτελέσματα της ίδιας έρευνας, αυτή τη στιγμή μόλις 1 στα 5 στελέχη διαθέτει τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά του Ψηφιακού ηγέτη. Μάλιστα, εάν αναλογιστείτε πως οι millenials σύντομα θα αποτελούν το 50% του εργατικού δυναμικού, τότε είναι σίγουρο πως θα έχουν… ισχυρή φωνή στην αλλαγή της εταιρικής κουλτούρας!

Είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο πως χρειάζεται ένα νέο είδος ηγεσίας προκειμένου μια επιχείρηση να ακολουθήσει πετυχημένη πορεία στην ψηφιακή οικονομία. Ηγεσία, που θα διακρίνεται από συγκεκριμένα στοιχεία όπως να είναι “ανοικτή”, κοινωνική, μειωμένη ιεραρχία και υποστήριξη της διαφορετικότητας. Την ίδια στιγμή, η διαρκής εξέλιξη της τεχνολογίας και δη της επεξεργασίας και ανάλυσης των δεδομένων διασφαλίζει τη δυνατότητα πρόσβασης σε πληθώρα πληροφοριών που θεωρούνται απαραίτητες για την ταχύτατη λήψη αποφάσεων.

Όπως γίνεται αντιληπτό, τα προαναφερθέντα ευρήματα θα πρέπει να ηχήσουν ως… καμπανάκι (καμπαναριό, καλύτερα!) για την αφύπνιση των σημερινών ηγετών των επιχειρήσεων. Η σημαντικότητα του εκσυγχρονισμού και της αναβάθμισης των ικανοτήτων ηγεσίας στην ψηφιακή εποχή όχι μόνο δεν αμφισβητείται, αλλά μπορεί να καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της ίδιας της επιχείρησης.