Tις τελευταίες ημέρες ο οικοδεσπότης τούτης της στήλης (που με χαρά σας ξαναβρίσκει στη μετά–διακοπές-εποχή) έχει δεχτεί κάμποσα ερωτήματα από φίλους και γνωστούς (δεν μπορεί, εσύ, ως παλιός, κάτι περισσότερο θα ξέρεις…) σχετικά με τα «προικιά» που απαιτούνται ώστε να τα βγάλουν πέρα στη νέα εποχή. Μια με ρώτησε για τον τεχνολογικό εξοπλισμό που χρειάζεται προκειμένου να συνεχίσει online, πλέον, τη δουλειά της ως personal coach. Δεύτερη, συνάδελφος δημοσιογράφος, ζήτησε τη γνώμη μου για το τι χρώμα να βάψει τον τοίχο, πίσω από το γραφείο της, ώστε να «γράφει» καλύτερα στην κάμερα, στις τηλεδιασκέψεις που έχει καθημερινά. Ένας άλλος -αυτός δάσκαλος μουσικής- για τα πρόσθετα φώτα, ηχεία και μεγαλύτερη οθόνη που θα χρειαστεί, για τον ίδιο λόγο.
Με δεδομένο ότι θεραπεία και εμβόλιο για την COVID-19 μάλλον αργούν ακόμα, για μένα όλα αυτά δείχνουν πως σιγά-σιγά το παίρνουμε πλέον απόφαση, ότι για αρκετούς μήνες θα παραμείνουμε οίκαδε για τον φόβο του ιού και θα πορευτούμε εργασιακά (όπου αυτό είναι εφικτό) remotely. Η πανδημία υποχρεώνει τους εργαζόμενους να μετασχηματισθούν άλλη μια φορά από mobile (τότε, μας είχαν «απελευθερώσει» οι νέες δυνατότητες των δικτύων) σε stationary workers, αλλαγή που μπορεί να επαναληφθεί αντίστροφα σε ένα-δυο χρόνια, όταν αρχίσουμε να αξιοποιούμε τις δυνατότητες του 5G κι έχουμε (κάπως) ξεθαρρέψει, από πλευράς αντιμετώπισης της πανδημίας. Το Bloomberg έγραψε πρόσφατα πως τα desktop PC γνωρίζουν και πάλι δόξες, κάτι που ακούγεται λογικό, αφού με πολύ πιο χαμηλές τιμές οι χρήστες μπορούν να βρουν ποιοτικότερα «εργαλεία», ενώ σημαντική αύξηση -έπειτα από χρόνια πτωτικής πορείας- σημείωσαν και οι πωλήσεις tablet.
Αρκούν, όμως, ο καλύτερος εξοπλισμός και μια ταχύτερη σύνδεση για τη μετάβαση στη νέα εποχή; Για ξεκίνημα καλά είναι, όμως η εξ αποστάσεως εργασία έχει τις δικές της «επιβαρύνσεις»: μοναξιά και απομόνωση, ανησυχία για το μέλλον και αυξημένο στρες, από την ανάγκη να συνδυαστούν αποτελεσματικά σπίτι και δουλειά «σε συσκευασία ενός». Χρειάζεται προσοχή, ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και τόλμη στην αναζήτηση βοήθειας, αν χρειαστεί. Όσα ξέραμε, πρέπει να τα ξεχάσουμε – η προσαρμογή στις νέες συνθήκες, είναι ουσιαστικά μονόδρομος. Πάμε γι’ άλλα, λοιπόν!