Τους δύο τελευταίους μήνες τίποτα, ή μάλλον, σχεδόν τίποτα, δεν φαίνεται να λειτουργεί με το συνήθη τρόπο, τον τρόπο που γνωρίζαμε έως και τον Φεβρουάριο του 2020.
Το εργασιακό περιβάλλον και οι διαδικασίες έχουν αλλάξει άρδην, καθώς η εργασία εξ αποστάσεως έγινε ο κανόνας εν μια νυκτί. Μια σειρά από ζητήματα τέθηκαν με βάναυσο τρόπο στο τραπέζι πιάνοντας στον ύπνο όσους δεν είχαν ασχοληθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή με όρους… που αφορούσαν μόνο τους άλλους και αυτούς δεν τους άγγιζαν.
Άξαφνα, το Business Continuity έγινε όρος ιδιαίτερα δημοφιλής σε όσους τον σνόμπαραν, την ώρα που άλλοι συνδέονταν για πρώτη φορά μέσω VPN από το laptop τους. Έχοντας ξεκινήσει να εργάζομαι από τις αρχές Μαρτίου πάνω στο θέμα του Workspace, το οποίο φιλοξενείται στο εξώφυλλο του τεύχους, με τους συνεργάτες μου στο marketing του περιοδικού και, φυσικά, με τη Citrix, είχα γνωρίσει πολύ καλά τα πλεονεκτήματα που προσέφερε ένα ολοκληρωμένο, επεκτάσιμο, ασφαλές και συνάμα εύχρηστο virtual περιβάλλον εργασίας.
Η προσπάθεια μου είχε επικεντρωθεί στο πώς θα επικοινωνήσω τη χρησιμότητα ενός τέτοιου συστήματος -ξεκινώντας από τα βασικά- μέσα σε ένα κλίμα κανονικότητας. Γιατί ένα τέτοιο σύστημα υπό “κανονικές συνθήκες” κάνει την εργασία πιο αποδοτική και πώς μπορεί να συνεισφέρει, εν συνεχεία, σε έκτακτες συνθήκες; Αυτά ήταν τα δύο βασικά ερωτήματα που έπρεπε να απαντηθούν και να τεκμηριωθούν από τους ανθρώπους της εταιρείας.
Και τότε “έσκασε” η πανδημία COVID-19. Μερικά πράγματα είναι θέμα τύχης και καλύτερο timing για τη Citrix δεν θα μπορούσε να υπάρξει. To συμπέρασμα είναι το ίδιο, αυτό που πάντα μέσα από τις σελίδες του Netweek τονίζουμε. Τα σωστά εργαλεία, σε συνδυασμό με τη σωστή εταιρική κουλτούρα, κάνουν δυνατή την απρόσκοπτη συνέχιση της εργασίας ακόμη και σε ακραίες και απρόβλεπτες συνθήκες.