Η πανδημία -το ζούμε, δεν χωράει αμφιβολία- μας ταλαιπώρησε, μας ταλαιπωρεί και θα συνεχίσει να το κάνει, ποιος ξέρει για πόσον καιρό ακόμα… Εμβολιαζόμαστε, προσέχουμε, ετοιμάζουμε μια το ένα project και μια το άλλο για τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, όμως, όταν εμείς σχεδιάζουμε, ο Θεός γελάει… Μετά την υγειονομική και την κοινωνική κρίση, πολλές άλλες έπονται, με πρώτη και σημαντικότερη την οικονομική. Παρά τα δισεκατομμύρια και τα τρισεκατομμύρια ευρώ και δολάρια που έχουν αρχίσει σταδιακά να μοιράζονται σε Ευρώπη και Αμερική, με τα προγράμματα ανάκαμψης, η αγορά εξακολουθεί να κατατρύχεται από πολλά, που δεν την αφήνουν να ορθοποδήσει.
Ο «παλιός» βλέπει ας πούμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την παγκοσμιοποίηση, που τόσοι την επαινούσαν, ως πρόσφατα. Ο κορωνοϊός μας τη γύρισε μπούμερανγκ – η εξάρτηση από τους φτηνούς Ασιάτες (κυρίως τους Κινέζους, αλλά όχι μόνο), αφενός θέριεψε εκείνους (που πλέον απειλούν καθαρά τους ως τώρα παραγγελιοδόχους τους), αφετέρου έσπασε την (μεταξωτή ή όχι) αλυσίδα τροφοδοσίας. Και να οι ελλείψεις σε τσιπάκια, να τα προβλήματα σε κάθε τι ψηφιακό (στην καθημερινότητά μας την ίδια, δηλαδή), να η ακρίβεια που παίζει ντόμινο περνώντας από τον ένα κλάδο στον άλλο, πρόσφατα κόπιασε κι ο πληθωρισμός. Χωρίς αυτούς, όμως, τι;
Back to the roots – επιστροφή στις ρίζες, για τα εργοστάσια και τις υποδομές. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί ξαναπαίρνουν την κατασκευή και τον έλεγχο των ημιαγωγών, των «πρώτων υλών» για το ψηφιακό μας μέλλον, τρέχουν να προλάβουν το πισωγύρισμα, παλεύουν να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες, έστω κι έπειτα από δυο-τρία χρόνια. Ο CEO της Intel, Πατ Γκέλσινγκερ, δήλωσε πριν από λίγες ημέρες, ότι η αξία των τσιπ που τοποθετούνται στα ακριβά αυτοκίνητα θα ξεπεράσει το 20% της τελικής τιμής τους ως το 2030, ενώ ήταν μόλις 4%, το 2019. Κι επειδή ελπίζει αυτά τα τσιπ να είναι της εταιρίας του, ξεκίνησε να κτίζει τεράστιες εγκαταστάσεις στην Αμερική!
Ναι, είμαστε σε μεταβατικό στάδιο! Ναι, υπάρχει πολύ μεγάλη ζήτηση! Όμως, πρέπει να λάβουμε υπόψη και την κλιματική κρίση, για να ζήσουν τα παιδιά μας! Ας κάνουμε λίγο κράτει, βρε αδελφέ! Ας προσαρμοστούμε στις συνθήκες, που είναι δύσκολες. Ο Δαρβίνος -τον βλέπω!- γελάει κάτω από τη μακριά γενειάδα του.