Τόσο η πρακτική του server virtualisation όσο και οι δυνατότητες του cloud ανοίγουν νέους δρόμους και αναιρούν τις προφάσεις για αναβολή του θέματος του disaster recovery για αργότερα.
Η σημασία που δίνουν οι επιχειρήσεις στο disaster recovery αυξάνεται τόσο δραματικά χρόνο με το χρόνο, που αν γυρίσουμε μόλις πέντε χρόνια πίσω, θα νομίζουμε ότι βρεθήκαμε στο Μεσαίωνα. Τότε, ήταν πολυάριθμες οι επιχειρήσεις που δεν διέθεταν πλάνο ή σχέδια για disaster. Ακόμα κι αν αποδεχθούμε ότι αυτό συνεχίζει να ισχύει και σήμερα, οι εναλλακτικές που έχουν πλέον στη διάθεσή τους οι επιχειρήσεις είναι τέτοιες που δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
Νέα δεδομένα στο χώρο του DR
Το disaster recovery (DR) μπορεί να επιβάλλεται από κάποιους λόγους, όπως είναι οι νομικές και κανονιστικές απαιτήσεις ή η προστασία της εταιρικής φήμης, αλλά επίσης διευκολύνεται από κάποιες τεχνολογικές εξελίξεις. Η σημαντικότερη από αυτές είναι το server virtualisation. Κάποτε, μια αποτελεσματική στρατηγική disaster recovery προϋπέθετε την ανάπτυξη ενός δευτερεύοντος site ολόιδιου με το βασικό. Κι αυτό επειδή οι εφαρμογές -λειτουργικά συστήματα, ενημερώσεις, patches κ.λπ.- ήταν «δεμένα» με ένα φυσικό server.
Ωστόσο, το server virtualisation κατάργησε τη δέσμευση αυτή. Κι ενώ είναι αλήθεια ότι ακόμα και στις μεγάλες επιχειρήσεις δεν είναι όλοι οι servers virtual, η διαδικασία του disaster recovery έχει γίνει ευκολότερη με τον περιορισμό των φυσικών servers. Παράλληλα όμως, οι μικρότερες επιχειρήσεις μπορούν να προχωρήσουν σε virtualisation ολόκληρης της υποδομής τους και να καταστήσουν το disaster recovery ανεξάρτητο των φυσικών μηχανημάτων.
Το cloud computing πηγαίνει τη συζήτηση σχετικά με το disaster recovery ένα βήμα παραπέρα. Το cloud παρέχει απομακρυσμένους πόρους για το replication των δεδομένων και επιτρέπει σε μια επιχείρηση να συνεχίσει τη λειτουργία της μέσω cloud σε περίπτωση που αντιμετωπίσει κάποια πτώση των κανονικών της συστημάτων. Κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν θα έχουν λυθεί όλα τα θέματα της ασφάλειας και του bandwidth, αυτό μπορεί να εξελιχθεί στον «συμβατικό» τρόπο εργασίας.
Επιστρέφοντας στο σήμερα, ένας τομέας του disaster recovery που δεν έχει αλλάξει είναι αυτός του σχεδιασμού. Ανεξάρτητα από τις τεχνολογικές εξελίξεις, η ανάγκη για σωστή ανάλυση του κινδύνου, για ανάπτυξη λεπτομερών πλάνων, για συνεχείς δοκιμές και εκπαίδευση των χρηστών παραμένουν σταθερές και πρωταρχικές.
Η «οικονομία» του virtualisation
Τα αρχικά κίνητρα που οδήγησαν προς την κατεύθυνση του virtualisation ήταν η βελτίωση της χρήσης των πόρων και ή μείωση του κόστους. Σταδιακά όμως, έγινε αντιληπτό ότι προκύπτουν σημαντικά οφέλη και σε επίπεδο διαθεσιμότητας. Η πρακτική του server virtualisation αποσυνδέει τα λειτουργικά συστήματα, τις εφαρμογές και τα δεδομένα από συγκεκριμένα φυσικά πάγια και καταργεί τα οικονομικά και λειτουργικά ζητήματα που δημιουργούν τα σιλό στην υποδομή. Κι αυτό είναι ένα από τα κρίσιμα συστατικά για «οικονομικό» disaster recovery.
Το storage virtualisation παίρνει τα ίδια αυτά οφέλη και τα διευρύνει από τον τομέα των servers σε εκείνο του storage. Αξιοποιώντας τα οφέλη του virtualisation τόσο σε επίπεδο server όσο και storage, η Διεύθυνση Πληροφορικής μπορεί να γίνει πολύ πιο ευέλικτη όσον αφορά το disaster recovery.
Τι προσφέρει το virtualisation στο DR
Το virtualisation λειτουργεί σαν καταλύτης αλλαγών σε περιβάλλον x86 επειδή παρέχει νέες ευκαιρίες για οικονομικότερο DR. Ερευνα της ESG καταγράφει ότι η χρήση του virtual machine replication για τη διευκόλυνση του disaster recovery αποτελεί το δεύτερο βασικότερο λόγο για υιοθέτηση του virtualisation, αμέσως μετά το consolidation περισσότερων φυσικών servers σε πλατφόρμες virtualisation platforms.
Επειδή το server virtualisation αποδεσμεύει από το φυσικό hardware, καταργεί την ανάγκη για ολόιδιο configuration στο βασικό και στο δευτερεύον site. Παράλληλα, το virtualisation παρέχει ευελιξία και στις δοκιμές του DR. Η πλήρης δοκιμή ενός πλάνου disaster recovery απαιτεί την απενεργοποίηση του βασικού site και την προσπάθεια για μετάπτωση στο δευτερεύον.
Το virtualisation της υποδομής κάνει τις δοκιμές αυτές πολύ ευκολότερες και πιο ανώδυνες ώστε να μπορέσει το ΙΤ να διασφαλίσει ότι η διαδικασία του DR είναι η σωστή και ότι το προσωπικό είναι αρκετά εξοικειωμένο ώστε να την εκτελεί σωστά και με συνέπεια, ακόμα και στις ώρες αιχμής.
Το virtualisation σε επίπεδο server επιτρέπει μεγαλύτερη ευελιξία στο DR και η δυνατότητα του ΙΤ να αντιδράσει σε διακοπές υπηρεσίας είναι βελτιωμένη. Η επαναφορά επιτυγχάνεται γρηγορότερα και οι δεξιότητες που θα πρέπει να διαθέτει το προσωπικό για να virtualised εφαρμογές είναι λιγότερο εξεζητημένες.
Καθώς μια εταιρεία εξοικειώνεται με κάποια από τις διαφορετικές εκδοχές του virtualisation, μπορεί ευκολότερα να το εφαρμόσει ως πρακτική και σε άλλους τομείς του data centre. Συχνά, οι εταιρείες που προχωρούν σε ριζική αναθεώρηση του data centre τους αντιμετωπίζουν το virtualisation σαν κρίσιμο συστατικό της εξέλιξης και προσπαθούν να το αξιοποιήσουν σε όλα τα επίπεδα.
Cloud: Η «ουρανοκατέβατη» λύση για DR
Το cloud ως έννοια ρίχνει τη σκιά του πάνω από κάθε τομέα της Πληροφορικής και το disaster recovery δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Τα προϊόντα και οι υπηρεσίες disaster recovery με βάση το cloud βρίσκονται ακόμα σε πρώιμο στάδιο.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες εταιρείες -κυρίως μικρές- που αξιοποιούν το cloud για να αντλήσουν υπηρεσίες DR. Το μοντέλο της χρέωσης βάσει της χρήσης ταιριάζει με το cloud και τους οικονομικούς περιορισμούς που αντιμετωπίζουν οι μικρές επιχειρήσεις όσον αφορά τη δημιουργία δευτερεύουσας υποδομής. Η τοποθέτηση των DR sites στο cloud μειώνει τις απαιτήσεις για χώρους data centre, καθώς και για υποδομή και πόρους IT.
Το cloud μετατοπίζει τη συζήτηση από την υποδομή και το hardware στο σχεδιασμό της χωρητικότητας. Δε λύνει, ωστόσο, όλα τα προβλήματα.
Τα ερωτήματα που τίθενται ξεκινούν από εκείνο της ασφάλειας:
• Είναι ασφαλής η μεταφορά και αποθήκευση των δεδομένων στο cloud;
• Πώς ταυτοποιούνται οι χρήστες;
• Ο πάροχος της υπηρεσίας ανταποκρίνεται στις κανονιστικές απαιτήσεις;
Το bandwidth και η διασφάλιση της διαθεσιμότητας των δεδομένων σε περίπτωση καταστροφής αποτελεί άλλο ένα βασικό θέμα:
• Διαθέτετε το απαραίτητο bandwidth και χωρητικότητα δικτύου για να επανακατευθύνετε όλους σας τους χρήστες στο cloud;
• Εάν σχεδιάζετε μετάπτωση από το cloud στην on-premises υποδομή σας, πόσος χρόνος θα χρειαστεί για αυτό;
Νέοι δρόμοι, κλασικοί τρόποι
Οπως και με το παραδοσιακό DR, έτσι και με αυτό που βασίζεται στο cloud, δεν υπάρχει μία «συνταγή» που να ταιριάζει στις ανάγκες όλων των επιχειρήσεων. Η βασική αρχή που καθοδηγεί την ανάπτυξη ενός σχεδίου disaster recover σε κάθε περίπτωση είναι αυτή της ιεράρχησης των εφαρμογών, υπηρεσιών και δεδομένων και του προσδιορισμού του downtime που είναι αποδεκτό για κάθε ένα από τα παραπάνω, ανάλογα με τον επιχειρησιακό του αντίκτυπο. Η προτεραιότητα και οι στόχοι σχετικά με τον απαιτούμενο χρόνο ανάκτησης (recovery time objectives – RTOs) προσδιορίζουν την προσέγγιση που θα πρέπει να υιοθετήσει η κάθε επιχείρηση.
Η καταγραφή των κρίσιμων πόρων και των μεθόδων ανάκτησής τους είναι η πιο κρίσιμη δραστηριότητα στο στάδιο αυτό. Στην ίδια λογική, και προκειμένου να περιοριστεί το κόστος και να διασφαλιστεί η γρήγορη και εστιασμένη ανάκτηση δεδομένων, θα πρέπει να σιγουρευτείτε ότι δεν συμπεριλαμβάνετε εφαρμογές και δεδομένα που είναι άσχετα ή περιττά. Οσο πιο εστιασμένο είναι ένα πλάνο DR, τόσο ευκολότερο θα είναι να το δοκιμάζετε περιοδικά και να το εκτελείτε στο πλαίσιο των προκαθορισμένων στόχων.
Το επόμενο βήμα είναι ο προσδιορισμός των καλύτερων και πιο οικονομικών μεθόδων για να πετύχετε τα RTOs που θέσατε. Αυτό θα πρέπει να γίνει ανά εφαρμογή και υπηρεσία. Είναι πολύ σπάνιο να αρκεί μία μέθοδος DR για όλες τις εφαρμογές και τα δεδομένα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, χρειάζονται πολλαπλές μέθοδοι που προστατεύουν ομάδες εφαρμογών και δεδομένων με παρόμοια RTOs.
Διαλέγοντας…σύννεφο
Οι βασικές επιλογές που διαμορφώνονται όσον αφορά το disaster recovery στο cloud είναι:
Managed applications & managed DR: Μια ολοένα και πιο δημοφιλής επιλογή είναι αυτή της τοποθέτησης τόσο του βασικού όσο και του βοηθητικού site στο cloud και της διαχείρισης και των δύο από έναν MSP.
Το σχήμα αυτό, στο οποίο όλα γίνονται στο cloud, προτιμάται κυρίως για τη διαχείριση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και για εφαρμογές τύπου CRM.
Back up στο cloud και ανάκτηση δεδομένων από το cloud: Οι εφαρμογές και τα δεδομένα παραμένουν, το backup των δεδομένων γίνεται στο cloud και η ανάκτηση, σε περίπτωση καταστροφής, σε on-premises hardware.
Το backup του cloud αντικαθιστά, με τον τρόπο αυτό, τα off-site backups σε ταινία.
Back up στο cloud και ανάκτηση δεδομένων στο cloud: Βάσει της προσέγγισης αυτής, τα δεδομένα δεν ανακτώνται στην on-premises υποδομή, αλλά σε virtual machines στο cloud. Αυτό προϋποθέτει τόσο αποθηκευτικούς, όσο και υπολογιστικούς πόρους στο cloud.
Replication σε virtual μηχανήματα στο cloud: Για εφαρμογές οι οποίες απαιτούν επιθετικά RTOs, το replication αποτελεί την προτιμητέα επιλογή όσον αφορά την κίνηση των δεδομένων.
Το replication σε virtual μηχανήματα στο cloud μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προστασία τόσο του βασικού, όσο και του βοηθητικού site.
Το cloud προσφέρει πολλές νέες εναλλακτικές για disaster recovery, συντελεί σε σημαντική εξοικονόμηση κόστους και επιτρέπει στις μικρές επιχειρήσεις να αποκτήσουν δυνατότητες DR που στο παρελθόν ήταν υλοποιήσιμες μόνο από μεγάλες εταιρίες.
Αυτό, βέβαια, δεν αλλάζει τις βασικές αρχές του DR και την ανάγκη για ένα καλομελετημένο πλάνο disaster recovery, τις δοκιμές ετοιμότητας σε τακτική βάση και τη σωστή εκπαίδευση των χρηστών.