Αγαπητοί αναγνώστες,
Φαντάζομαι πως η φράση «Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός», δεν σας προκαλεί απορία ή δέος, αλλά ούτε και κάποια έκπληξη.
Βέβαια, όταν κάποιος καταφεύγει σε αυτή τη ρήση προκειμένου να χαρακτηρίσει μια από τις θεωρούμενες και ως safe bet εφαρμογές λογισμικού, τότε κάτι συμβαίνει. Πόσο, μάλλον, από τη στιγμή κατά την οποία αυτοί που επισημαίνουν συγκεκριμένες αδυναμίες στο όλο μοντέλο λειτουργίας και συνεργασίας, όχι μόνο διάκεινται από έντονα φιλικά συναισθήματα προς αυτό, αλλά το έχουν επιλέξει και πληρώσει ως πελάτες. Πείθοντας προϊσταμένους, διοικητικά συμβούλια, ακόμη και πανίσχυρους οικονομικά ιδιοκτήτες περί της χρηστικότητάς τους. Κι αυτό, καθώς την οδήγησε να θεωρήσει πως μπορεί να αποτραβηχτεί από το πεδίο, αναθέτοντας το εξόχως σημαντικό ρόλο του πρώτου σημείου επαφής σε μεταπωλητές-χονδρεμπόρους. Παρόλα αυτά… εσκεμμένα αμέλησε να τους δώσει και το απαιτούμενο πλαίσιο με τα ανάλογα εργαλεία, προκειμένου κι αυτοί με τη σειρά τους να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις απόλυτα εξειδικευμένες όσο και άκρως επιτακτικές ανάγκες επιχειρήσεων πρώτης γραμμής με πολλαπλό μέγεθος και αξία.
Αποτέλεσμα; Στην πρώτη… στραβή να αποδειχτεί το μάταιο της συνολικότερης προσέγγισης, που ανάγκασε τους πλέον συνειδητοποιημένους μεταπωλητές-χονδρεμπόρους να τρέχουν και να μην φτάνουν…
«ΠΑΝΙΑ» ΓΙΑ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ, και κάθε άλλο παρά μεταφορικώς, δείχνει να ετοιμάζει ο «Super Κουπιάς», ο οποίος μπορεί να δηλώνει χαρούμενος, όσο και «γεμάτος» με την πολυετή παρουσία του στο μαγαζί. Αλήθεια είναι πως ο «Super Κουπιάς» με ελάχιστους πόρους (ανθρώπινους, μα και οικονομικούς) έχει καταφέρει να κάνει -πραγματικά- θαύματα, τα οποία ειρρήσθω εν παρόδω μνημονεύονται από ανταγωνιστές του με υπερπολλαπλάσια μέσα. Σε σημείο, μάλιστα, να τους έχουν αναδείξει ως σημείο αναφοράς σε μια σειρά από ψηφιακές δράσεις, σχεδιασμούς και υπηρεσίες νέας πνοής. Τις οποίες έχουν εδώ και χρόνια υλοποιήσει στο μαγαζί, δίχως το απαιτούμενο… ταρατατζούμ! Όπως, συνήθως, συμβαίνει για υποπολλαπλάσιας σημασίας έργα από σαφώς πιο “glamorous” ανταγωνιστές.
Ο «Super Κουπιάς» δείχνει κουρασμένος, όχι τόσο σωματικώς, αλλά πνευματικώς καθώς έπειτα από τόσα χρόνια με αποδεδειγμένο success track, έχει βαρεθεί να πρέπει να εξηγεί την αξία των όσων προτείνει.
Οπότε, θα δοκιμάσει την δίκοπό του σε λιμάνι αντί για λίμνη…
Μπορεί η κοινή λογική να επιτάσσει οικονομικό «μάζεμα» σε επίπεδο εξόδων εν μέσω πανδημικής κρίσης, ωστόσο η πράξη αναδεικνύει μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Μάλιστα, στους μεγάλους κερδισμένους του τελευταίου έτους, εντάσσεται ο τομέας της πληροφορικής.
Τα δε στελέχη του έχουν μετατραπεί σε… πωλών τοις μετρητοίς, λαμβάνοντας μια άτυπη όσο και γλυκιά ρεβάνς ετών. Τότε, που θεωρούνταν ως «αυτοί που… τρώνε τα λεφτά της επιχείρησης», «που όλο ζητάνε δίχως να προσφέρουν κάτι που να φαίνεται», «που μιλάνε μια ακαταλαβίστικη γλώσσα», «που αδυνατούν να κατανοήσουν και να αποδώσουν σε business όρους την πραγματικότητα που βιώνουν ή προτείνουν» κ.ο.κ.
Βέβαια, έπρεπε να έρθουν τα… πάνω-κάτω προκειμένου να αναγνωριστεί η σημασία και αξία της συμμετοχής και παρέμβασής τους στην καθημερινότητα των ίδιων των επιχειρήσεων.
Όπως ισχυρίζονται αρκετά στελέχη του κλάδου, πλέον οι ιδιοκτήτες τους έχουν προσφέρει ζωτικής σημασίας χώρο προκειμένου να «τρέξουν» τους σχεδιασμούς τους όπως θεωρούν πιο αποδοτικά οι ίδιοι, «προικίζοντάς» τους παράλληλα με τα ποσά που τους ζητούνται.
«Νιώθουμε σαν να γεννηθήκαμε εκ νέου σε μια άλλη οικογένεια», σύμφωνα με τα λεγόμενά τους.