Ποια είναι τα συνηθέστερα προβλήματα (ή πρακτικές) στις σύγχρονες επιχειρήσεις, που με τις συμβουλές σας, τα σεμινάρια, τις ομιλίες και τα βιβλία σας προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε;
Βλέπω δυο ειδών προκλήσεις, εκ των οποίων τη μεν πρώτη το Agile κίνημα την κατανοεί σε μεγάλο βαθμό, ενώ τη δεύτερη όχι και τόσο… Αυτή που κατανοεί είναι η κλασική οργανωτική πρόκληση να συνδυάσεις τη δουλειά πολλών ανθρώπων.
Συχνά οι επιχειρήσεις το κάνουν αυτό τόσο άσχημα, που το τελικό αποτέλεσμα είναι μια σκέτη φρίκη! Άνθρωποι και ομάδες εργάζονται τόσο πολύ πέρα από τις πραγματικές δυνατότητές τους κι έτσι έχουν πολύ μικρή πιθανότητα να πετύχουν κάτι καλό… Λιγότερο κατανοητή στους κύκλους του Agile οικοσυστήματος είναι η ανάγκη για ενσωμάτωση της στρατηγικής, της ανάπτυξης αλλά και του (επιδιωκόμενου) αποτελέσματος, κάτι που οι διαδικασίες από μόνες τους δεν το κάνουν. Αυτό επιτυγχάνεται με τη συμμετοχικότητα κι αν το οικοσύστημα μάθει να βγαίνει έξω από τα όρια των ομάδων, θα δει πως η δέσμευση για συνεργασία θα φέρει πολύ καλά αποτελέσματα.
Μιλάτε για αποτυχίες σε θέματα ροής και συνεργασίας. Ποιοι είναι οι λόγοι γι’ αυτές τις αποτυχίες (έλλειψη δεξιοτήτων, πόρων ή θέλησης;) και ποιο είναι το περισσότερο συνηθισμένο «γιατρικό»;
Θα έλεγα πως είναι περισσότερο η έλλειψη συναίσθησης και πρόληψης. Είναι πολύ εύκολο να κατεβάζεις το κεφάλι και να κοιτάς μονάχα τη δουλειά σου, ξεχνώντας πως -για να υπάρχει ομαλή ροή της εργασίας, χωρίς καθυστερήσεις- θα πρέπει να συζητούνται κάποια βασικά θέματα. Τα Agile πλαίσια βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, ενσωματώνοντας συχνά ευκαιρίες για συζήτηση, όμως θα ήταν πολύ εγωιστικό να αρκεστείς μονάχα σ’ αυτά…
Τι είδους ηγεσία απαιτείται προκειμένου να πετύχουν στον ψηφιακό μετασχηματισμό τους και πού θα έπρεπε κυρίως να εστιάσουν οργανισμοί και επιχειρήσεις;
Για μένα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η συνεργασία με ηγετικά στελέχη που διαθέτουν τόσο διαφορετικές δεξιότητες και ευθύνες – οι καλύτεροι ανάμεσά τους αντιλαμβάνονται ότι χρειάζονται ομάδες διαφορετικών ανθρώπων, προκειμένου να δημιουργήσουν πραγματικά σημαντικά προϊόντα και υπηρεσίες. Η συνεργασία μεταξύ του υπεύθυνου προϊόντων και του υπεύθυνου τεχνολογίας είναι βεβαίως καίριας σημασίας στον ψηφιακό κόσμο, αλλά προφανώς δεν είναι η μόνη.
Ποιες είναι οι προκλήσεις και οι ευκαιρίες για εκείνους που τολμούν και ποιο είναι το καλύτερο σημείο για να ξεκινήσεις;
Πολύ καλή ερώτηση! Όπου κι αν εστιάσεις στους οργανισμούς, υπάρχει πάντα ένα μεγαλύτερο και ευρύτερο πρόβλημα! Η πρόκληση κι η ευκαιρία έρχονται αν επιλέξεις εκείνη την πλευρά στην οποία εσύ μπορείς να κάνεις τη μεγαλύτερη διαφορά, αποδεχόμενος ότι αυτό μπορεί βεβαίως να αλλάξει, με το πέρασμα του χρόνου.
Για την Agile κοινότητα -που δείχνει να βρίσκεται σε σημείο καμπής αυτόν τον καιρό- αυτό δεν είναι άλλο από τη σταθερή επιμονή στις αξίες του Agile και την επινόηση τρόπων για να το εξηγήσεις και να το παρουσιάσεις με τον πιο κατάλληλο τρόπο. Η επιβολή με το ζόρι όχι μόνο πρέπει να αμφισβητηθεί, αλλά και να απαντηθεί με πρακτικές εναλλακτικές λύσεις. Έχω δεσμευτεί δημόσια πως θα κάνω ακριβώς αυτό κι είναι ένας πραγματικά συναρπαστικός χώρος δουλειάς.
Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε με απλά λόγια τι σημαίνουν Lean, Agile, Scrum και Kanban; Σε ποια σημεία διαφέρουν ή αλληλο-συμπληρώνονται;
Στο βιβλίο μου Right to Left, περιγράφω το Lean ως «τη στρατηγική επιδίωξη της ροής» και το Agile ως τη «συνεργασία των ανθρώπων με αξιοποίηση της ραγδαίας ανάπτυξης του λογισμικού, που έχει ήδη αρχίσει να καλύπτει τις ανάγκες στην εργασία τους». Με δεδομένο ότι στις εργασίες σχετικές με γνώση οι αποτυχίες στη ροή συχνά έχουν τις ρίζες τους σε αποτυχίες όσον αφορά στη συνεργασία, είναι φυσικό να τα συνδυάσουμε αυτά τα δυο, μιλώντας για Lean-Agile.
Στο ίδιο βιβλίο, περιγράφω το Scrum με δυο διαφορετικούς τρόπους: Προτιμώ αυτόν που το ορίζει ως «επαναλαμβανόμενη αυτό-οργάνωση γύρω από τους στόχους», από εκείνον που θέλει τις Scrum ομάδες να «επιδιώκουν τον ένα στόχο μετά τον άλλον». Το Kanban, πάλι, προσφέρει διαφάνεια και ροή τόσο εντός, όσο και εκτός του Sprint και είναι, ίσως, το πιο άμεσο αντίδοτο στο «παραφόρτωμα» που όλοι γνωρίζουμε.
Στο πιο πρόσφατο βιβλίο σας, αναφέρετε πως υπάρχουν δυο ειδών Agile. Θα μας πείτε περισσότερα γι’ αυτό;
Είναι πολύ γνωστό, αλλά και απογοητευτικό εκείνο το είδος του Agile με το χαμηλό επίπεδο feedback, που θέλει τις ομάδες να τσαλαβουτάνε σε σωρούς καθυστερημένων απαιτήσεων, παράγοντας τελικά μέτρια προϊόντα. Πολύ πιο συναρπαστικό είναι όταν οι ομάδες εστιάζουν απόλυτα στο πόσο καλά ανταποκρίνονται στις ανάγκες και θέτουν τις διαδικασίες, τις πρακτικές, τα εργαλεία κλπ. στην υπηρεσία αυτού του σκοπού.
Βλέπουμε, στο ίδιο βιβλίο, ότι αντιστρέφετε τον τρόπο με τον οποίο κοιτάμε τα πράγματα, ζητώντας να πάμε από τα Δεξιά προς τα Αριστερά, αντί του παραδοσιακού από τα Αριστερά προς τα Δεξιά. Ποια είναι η σημασία αυτής της αλλαγής;
Κοιτώντας από τα Δεξιά προς τα Αριστερά, μπορούμε να δουλέψουμε αντίστροφα από το σημείο που γνωρίζουμε ότι η ανάγκη κάποιου καλύφθηκε. Όλα (η ροή, η συνεργασία, η οργάνωση, η στρατηγική κλπ.) θωρούνται απ’ αυτή την οπτική γωνία και μ’ αυτό τον τρόπο περισσότερο ολοκληρώνω παρά διαχωρίζω τα στοιχεία, τα πλαίσια, που διαμορφώνουν το Lean-Agile τοπίο.
Μπορείτε να μας δώσετε περισσότερες πληροφορίες για το διήμερο workshop σας στην Αθήνα, το οποίο θα διεξαχθεί ακριβώς πριν από το Agile Summit;
Το Agendashift αποτελεί σημαντικό τμήμα της δέσμευσής μου για βελτίωση των τρόπων με τους οποίους παρουσιάζουμε το Agile. Πρόκειται για μια συμμετοχική και συνεχή προσέγγιση στην αλλαγή και τον μετασχηματισμό, που κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Το workshop προσφέρει στους συμμετέχοντες μια σπουδαία ευκαιρία αφενός να μάθουν τη χρήση κάποιων πολύ δυνατών εργαλείων και τεχνικών coaching, αφετέρου να κατανοήσουν τη φιλοσοφία που βασίζεται στην κάλυψη των αναγκών και την επιδίωξη αποτελεσμάτων, διέποντας ολόκληρη τη δουλειά μου.
