Όποιος έχει καταλάβει τι συμβαίνει σήμερα στο χώρο των big tech, ας έρθει να το πει και στον «παλιό» που -όντας αυτό που λέει ο «τίτλος» του- θυμήθηκε καταστάσεις παλιές, προ 20ετίας και βάλε, όταν ζούσαμε τις φοβερές ημέρες του dotcom bubble, της «φούσκας» των τεχνολογικών εταιρειών, με την οποία τελείωσαν πολλά, όμως ξεκίνησαν κι άλλα τόσα…
Έπειτα από πολλά-πολλά χρόνια διαρκούς ανάπτυξης, τον τελευταίο καιρό τα μεγάλα ονόματα στην τεχνολογία (όλες αμερικανικές εταιρείες, βεβαίως) πάνε για πρώτη φορά από το κακό στο χειρότερο – ειδικά τον τελευταίο χρόνο οι Alphabet / Google, Amazon, Apple, Meta / Facebook και Microsoft έχουν χάσει αθροιστικά πάνω από 2 τρις $ σ’ ό,τι αφορά στην κεφαλαιοποίησή τους και, βέβαια, έχουν ήδη αρχίσει τα «όργανα»: μόλις πριν από λίγες ημέρες ο Μαρκ (ένας είναι ο Μαρκ) ανακοίνωσε γύρω στις 11.000 απολύσεις (το 13% του εργατικού δυναμικού της Meta, που ελέγχει, εκτός του Facebook, Instagram και WhatsApp – βαρύς ο πέλεκυς), ενώ άλλους 3500 διώχνει και ο Musk από το Twitter, στο πλαίσιο της «εξυγίανσης» (και του «ξεχαρβαλώματος», ας μου επιτραπεί το σχόλιο) υπό τη νέα ιδιοκτησία. Κι άλλες απολύσεις, στον ευρύτερο κλάδο, λέγεται (και γράφεται) ότι θα έρθουν σύντομα, καθώς τα έσοδα μειώνονται. Μεγάλα καράβια – μεγάλες φουρτούνες…
Ποιο είναι το ένα κακό, του οποίου μύρια έπονται; Μήπως η εφοδιαστική αλυσίδα που αποσυντονίστηκε με την πανδημία και δεν λειτούργησε έκτοτε σωστά; Ο πόλεμος, που ήρθε να επιδεινώσει την κατάσταση; Η τεράστια ανατροπή στα εργασιακά μοντέλα, που έφερε τη «Μεγάλη Παραίτηση» και τάραξε τα νερά; Μήπως, πάλι, η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού με τις αναγκαίες δεξιότητες; Ο πληθωρισμός και οι τιμές της ενέργειας που διαρκώς αυξάνουν, με μοιραίες για την αγορά επιπτώσεις; Ή μήπως είναι οι υπεραισιόδοξοι σχεδιασμοί και στρατηγικές των «δεινοσαύρων» που συνέχισαν να επενδύουν σε φαραωνικά σχέδια (Meta, Meta είσαι εδώ;) παρότι είχαν ξεφύγει προ πολλού από τα όρια του «παπλώματός» τους; Μάλλον τα κακά είναι πολλά, τελικά, και η συνδυασμένη δράση τους δεν προοιωνίζεται κάτι καλό για το εγγύς μέλλον. Λέτε να αντιληφθούμε στο τέλος, για άλλη μια φορά, πως «η ιστορία επαναλαμβάνεται»; Ως τι, όμως; Ως φάρσα, Τραγωδία; Κάτι διαφορετικό; Θα δείξει…