Αγαπητοί αναγνώστες,
Καλώς σας βρίσκουμε και πάλι! Ελπίζουμε τα σχέδιά σας να έχουν μπει σε μια πορεία υλοποίησης, το ενδιαφέρον για συνεργασίες να εμφανίζεται αυξημένο και η αισιοδοξία να οδηγεί τις σκέψεις, τα όνειρα και την καθημερινή σας πρακτική!
Η αγορά δείχνει να βρίσκεται… on its heals, όπως λένε και στις ΗΠΑ, καθώς αντιλαμβάνεται πως σύντομα αναμένεται να υπάρξουν μια σειρά από καλέσματα από την πλευρά της κεντρικής διοίκησης προκειμένου να ξεκινήσει η υλοποίηση των ευρύτερων σχεδιασμών για την υιοθέτηση μιας περισσότερο e-πραγματικότητας αναφορικά με το επιχειρείν και την σχέση των μεμονωμένων πολιτών με κάθε έκφανση του Κράτους στη χώρα μας. Οι προκλήσεις θα είναι πολλές, τα project ακόμη περισσότερα, τα ζητούμενα δύσκολα θα αποκλείουν κάποιους, ενώ με βάση όσα ψιθυρίζονται δεξιά και αριστερά, σημαντική αναμένεται να είναι και η παρουσία… εναλλακτικών παικτών και προτάσεων.
Φαίνεται… έπιασε την καλή, ή έτσι διαφημίζει, τουλάχιστον, γνωστός φεσατζής. Καλή η διαφήμιση, αλλά εμπεριέχει και κινδύνους, όπως, ας πούμε, να ζητάνε χρωστούμενα οι (μονίμως) ριγμένοι συνεργάτες. Η πιάτσα λέει ότι, (επειδή ο φεσατζής… είναι και καταφερτζής), θα συνεχίσει να φεσώνει μοιράζοντας υποσχέσεις και παραπέμποντας στις καλένδες. Για αυτόν, η πορεία είναι μάλλον προδιαγεγραμμένη. Το πρόβλημα φαίνεται να περνά στους (παλαιούς και νέους) συνεργάτες (σε εκείνους που φεσώνονται, δηλαδή), οι οποίοι… «ψώνισαν» από το νέο «πακέτο»… υποσχετικών, με τη δοκιμασμένη μέθοδο του «τραβάτε με κι ας κλαίω». Τη στιγμή, μάλιστα, που δεν δείχνουν ικανοί να κρατήσουν… δύο καρπούζια σε μια μασχάλη. Καλά ξεμπερδέματα.
Από το πολλά υποσχόμενο φλερτ, ο “Οινοποιός” μαζί με το “Συνταγματικό Λιμάνι” δείχνουν να έχουν προχωρήσει στο επόμενο βήμα, περνώντας βέρες. Σε μόνιμη βάση, στέρεος γάμος με υποχρεώσεις και προνόμια.
Ένα εξ’ αυτών είναι και η συνταύτιση σε ό,τι αφορά την στρατηγική πορεία που πρέπει να ακολουθηθεί και δη στα πλαίσια της νέας, πλήρως ψηφιακής εποχής η οποία αναμένεται να σηματοδοτήσει τόσο την πορεία που θα ακολουθήσει το “Συνταγματικό Λιμάνι” όσο και ολόκληρος ο κλάδος στον οποίο και δραστηριοποιείται.
Όπως συμβαίνει συχνά-πυκνά σε ένα γάμο, δεν λείπουν και όσοι τον εποφθαλμιούν. Κι αυτό, καθώς είτε νιώθουν παραγκωνισμένοι και άρα οι πιθανότητες να χωρέσουν σε ένα κοινό σπίτι είναι μηδενικές ή επιθυμούν να γευτούν για λογαριασμό τους ένα κομμάτι από την ευτυχισμένη συμβίωση. Για την ακρίβεια, να προωθήσουν δικές τους λύσεις και συστήματα.
Οι προσπάθειες αποσταθεροποίησης πολλές, ορισμένες μάλιστα έχουν επιφέρει κάποια (επιφανειακά, όπως ισχυρίζεται το… ζευγάρι) τραύματα, καμία όμως δεν έχει καταφέρει κάτι το αξιόλογο, που να αποτιμάται σε ένα ικανοποιητικό ποσό ή ακόμη και να αφήνει μια ευεπίφορη υπόσχεση για το μέλλον.
Μάλιστα, πολλοί ισχυρίζονται πως το «μυστικό» για τα ισχυρά θεμέλια του… γάμου δεν κρύβεται στα συστήματα μα στην σχέση που έχουν αναπτύξει δυο κομβικά μα και υψηλόβαθμα στελέχη.
Τέτοια, που ξεπερνά τα συνήθη όσο και λογικά όρια του χρόνου και της προσωπικής δέσμευσης.
Κάτι σαν… συγγενικός δεσμός -ενδεχομένως καλά καλυμμένος- πρώτου βαθμού!
«Μα γίνεται;», ενδεχομένως να αναρωτηθείτε. «Ασφαλώς» είναι η απάντηση και η πραγματικότητα αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα!
Κάπως έτσι χάσαμε τα… ταγιέρ, παρότι οι υποθέσεις τους κινούνται σε αντιδιαμετρική τροχιά.
Πόσο, μάλλον, όταν στην μια περίπτωση την «έφυγαν», ενώ στην άλλη την… μετέφεραν.
Προσεχώς περισσότερα και αποκαλυπτικότερα!