Αγαπητοί αναγνώστες,
Ιδιαίτερα δραστήρια στην αγορά δείχνουν να κινούνται οι «Ιλουμινάτι», τσεκάροντας και ψωνίζοντας ταυτόχρονα μια σειρά από… καλούδια.
Βλέπετε, οι ανάγκες του ίδιου του οργανισμού είναι ήδη πολύ μεγάλες, το υπάρχων απόθεμα σε επίπεδο soft εξοπλισμού από καιρό ξεπερασμένο, ο ανταγωνισμός κάτι παραπάνω από οξύς, ίσως και τραχύς, ενώ παράλληλα τα πρόσφατα ενοποιημένα αποκτήματα ανάγουν ως επιτακτική την ανάγκη ανανέωσης και εκσυγχρονισμού.
Γιατί, καλή η μυστικοπάθεια την οποία εφαρμόζουν σε κάθε πτυχή της λειτουργίας τους, ωστόσο αυτό δεν αρκεί για να ανταγωνιστείς επί ίσοις όροις φτασμένους επί του θέματος και με επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ!
Κάτι σαν το… σφεντόνες Vs λέϊζερ και πυρηνικά προσομοιάζει ή αλλιώς με… πορδές δεν βάφονται αυγά!
Βέβαια, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως καταλυτικό ρόλο στην δραστική όσο και άκρως εντυπωσιακή αλλαγή ρότας έπαιξε ή μάλλον παίζει, επί το ορθότερο όσο και ρεαλιστικότερο, η παρουσία μιας “φρέσκιας” πνοής στους «Ιλουμινάτι». Μάλιστα, έχει ξεκάθαρα αποδεδειγμένα track record, καθώς το όνομα έχει συνδεθεί με την υλοποίηση σειράς πολύπλοκων, καίριας σημασίας, όσο και ευμεγέθους project. Παρόλα αυτά, τα τωρινά καθήκοντα σε συνδυασμό με τις… παραξενιές του εν λόγω μαγαζιού και το low profile σε επίπεδο εντελώς mute που επιβάλλεται εκεί, αποτελούν από μόνα τους tasks για ταλαντούχους ζογκλέρ! Ωστόσο, κατάφερε ήδη να συντάξει ένα πρωτόλειο πλάνο ψηφιακού μετασχηματισμού, περιγράφοντας τα αναγκαία βήματα που πρέπει να λάβουν χώρα. Καθώς, μάλιστα, είχε σχετικές αμφιβολίες σχετικά με την προσήλωση, τον βαθμό πίστης, την αποφασιστικότητα και την υποστήριξη της διοίκησης απέναντι στα αρκούντως φιλόδοξα σχέδια, αποφάσισε να κάνει… ρουά-ματ από την αρχή της σχέσης-παρτίδας.
Υπάρχει μία ιδιομορφία στην συγκεκριμένη υπόθεση, καθώς οι «Ιλουμινάτι» βρέθηκαν σε ένα δίστρατο, όπου το πώς θα… μετρούσαν την κατάσταση θα προσδιόριζε και τις επόμενες κινήσεις τους.
Για την ακρίβεια, καθώς το μαγαζί αγνοούσε την έννοια της ψηφιακής οργάνωσης και δη με βάση σύγχρονους, σημερινούς όρους. Σε αυτό το πλαίσιο, έπεσε στο τραπέζι η ιδέα να ξεκινήσουν από το… τέλος, προκειμένου να βρεθούν ταχύτερα (όσο και ασφαλέστερα, ενδεχομένως) στην αρχή!
Ένα από τα πλέον αποδοτικά “οχήματα” που θα μπορούσε να οδηγήσει εκεί, θα ήταν και η λύση που επελέγη.
Βέβαια, αυτή προϋποθέτει μια σειρά από δεσμεύσεις, λειτουργίες και προεργασίες που απαιτούν οργάνωση και συνέπεια, ενώ θα εντασσόταν σε μια διευρυμένη λογική ψηφιακού μετασχηματισμού.
Σε αυτό το σημείο, συνήθως, είναι που κρίνεται το παιχνίδι!
Οι «Ιλουμινάτι» στάθηκαν ως ένα σημείο τυχεροί ως προς το εν λόγω σκέλος, καθώς ελέω της έλλειψης του εύρους και της ποιότητας του σχετικού ΙΤ εξοπλισμού και δη σε επίπεδο εξειδικευμένων εφαρμογών, αναγκαστικά (περίπου) διατηρούσαν δεδομένα και στοιχεία σε λεπτομέρεια… παρεξηγήσεως.
Προφανώς και η συγκεκριμένη πληροφορία δεν ήταν επεξεργασμένη, ούτε καν δομημένη, πόσο μάλλον σε ψηφιακή μορφή, ωστόσο ήταν σε θέση να καταδείξει την οδό που έπρεπε να ακολουθηθεί.
Στην πορεία, έκανε την εμφάνισή της και η… συνήθης απροθυμία μέρους της παλαιολiθικής λογικής και προσέγγισης υπάλληλοι, οι οποίοι “διείδαν” πως θα έφερνε αναταράξεις και “διαταραχές” στην ομαλή λειτουργία. Άσχετα εάν με τα μέχρι τότε ισχύοντα, δεν μπορούσαν καν να κάνουν την παραμικρή -περίπου- κίνηση στο πεδίο του ψηφιακού περιβάλλοντος.
Ξέρετε, οι αποκαλούμενοι και ως “ναιμεναλλάκηδες”! Ωστόσο, φαίνεται πως σε πρώτο βαθμό η «νέα πνοή» δείχνει να έχει στο πλευρό της τη διοίκηση, η οποία -θέλοντας και μη- έχει επιλέξει να υποστηρίξει την αδρά πληρωμένη επιλογή της.
Κάτι μας λέει, όμως, πως η παρουσία της “φρέσκιας” πνοής διασφαλίζει την επιτυχή κατάληξη ενός άκρως δελεαστικού εγχειρήματος.
Ίδωμεν…