Αγαπητοί αναγνώστες,
Σε θέση… μάχης βρίσκεται εδώ και μερικές εβδομάδες (φανερά, καθώς το παρασκήνιο που είχε προηγηθεί είναι πολύμηνο όσο και εξόχως αποκαλυπτικό προθέσεων, μα και (λυκο)φιλιών) ένα ιδιαίτερα μεγάλο τμήμα της εγχώριας τεχνολογικής αγοράς. Το «έπαθλο» γνωστό.
Όλοι δηλώνουν αισιόδοξοι, ενδόμυχα οι περισσότεροι θεωρούν πως έχουν το απόλυτο «πακέτο» που τους δίνει αυτομάτως το προβάδισμα, ουδείς -σχεδόν- προβληματίζεται σχετικά με την τεχνολογική πρόταση ή τη συμμαχία και ακόμη περισσότερο με το γεγονός ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Σελίδα, λογική, διαδικασία.
Βέβαια, ορισμένοι επιλέγουν να εθελοτυφλούν, κάποιοι να αναζητούν όσα περισσότερα… εξωαγωνιστικά στηρίγματα μπορούν και φυσικά οι πονηροί επιβεβαιώνουν την παντοτινή ύπαρξη των «θυμάτων» και εκμεταλλεύονται την κατάσταση προς όφελός τους. Μέχρις ώρας, δύο είναι αυτοί που δείχνουν να ξεχωρίζουν, ενώ ένας ακόμη «πουσάρεται» από τη συνολικότερη ομιλική δυναμική, δίχως ωστόσο να θεωρείται εφάμιλλη η λύση του με το προαναφερθέν ντουέτο.
Ακόμη, όμως, τα στελέχη του εν λόγω «μαγαζιού» να κατανοήσουν πως τόσο η πολιτική, όσο και οι πολιτικοί, εν προκειμένω, δύσκολα θα τους ωφελήσουν. Βλέπετε, κάθε τομέας δραστηριοποίησης είναι εντελώς διαφορετικός, ενώ το ίδιο ισχύει και για το χρονικό πλαίσιο στο οποίο και λαμβάνουν χώρα. Οι συγκεκριμένες πρακτικές ξεπερασμένες, σε σημείο να υποθέτει κάποιος εάν αυτός που τις εξυφαίνει έχει εγκαταλείψει την λογική…
Στιγμη δεν εγκατέλειψε την πόλη, το γραφείο και την υπηρεσία του. Βέβαια, δεν χρειαζόταν να φτάσει η καλοκαιρινή περίοδος προκειμένου να διαπιστώσουμε τον βαθμό της εργατικότητας και της δέσμευσής του απέναντι στον μέγιστο σκοπό που έχει αναλάβει να υλοποιήσει, επηρεάζοντας την καθημερινότητα επιχειρήσεων και πολιτών.
«Μα καλά, ούτε μια εβδομάδα, ένα Σαββατοκύριακο ή μια αργία δεν βρήκε να πραγματοποιήσει μια απόδραση με την οικογένειά του;», αναρωτήθηκαν πολλοί. Άλλοι φανερά και άλλοι ενδόμυχα. Η πλειονότητα εξ’ αυτών ικανοποιήθηκε με την αυτονόητη απάντηση περί του αδιαμφισβήτητου βαθμού work ethic που επιδεικνύει σταθερά. Οι πιο… ψαγμένοι, ωστόσο, έχουν παρατηρήσει ορισμένες μικρές μεν, μα πρόδηλες των προθέσεών του λεπτομέρειες. Ο professor επέλεξε, πλέον, να σαλπάρει προς άλλο, πιο «γυαλιστερό» κτίριο. Μάλιστα, έχει θέσει σε εφαρμογή ένα διττό σχέδιο προκειμένου να αποφύγει την πιθανότητα να βρεθεί εκτεθειμένος στην περίπτωση κατά την οποία η μια υπόθεση στραβώσει είτε η άλλη ναυαγήσει…
Μπορεί το «μαγαζί» να μην είναι τόσο «γυαλιστερό» (ή για την ακρίβεια, ελαφρώς διαφορετικό ελέω της κουλτούρας που έχει αναπτύξει και εμφυσήσει στα στελέχη και ευρύτερα εντός των κόλπων του), ωστόσο το νέο αφεντικό έχει καταφέρει εν μέσω της πανδημίας να ελιχθεί δημιουργικά σε τέτοιο βαθμό, ώστε αφενός μεν να βρίσκεται κοντά, σύμμαχος μα και υποστηρικτής σειράς τομέων της εγχώριας αγοράς που αναμένεται να παίξουν σημαντικό ρόλο στην επιχείρηση “restart” στην μετά-Covid-19 εποχή, οποτεδήποτε κι εάν αυτή προκύψει και αφετέρου δε να στηρίξει την «μεγαλύτερη εικόνα». Ποιας; Αυτής, που θα διαμορφώσει τα δεδομένα και θα θέσει τα θεμέλια για το άλμα προς το μέλλον. Εξυπακούεται πως στην περίπτωση που ένα τέτοιο ενδεχόμενο λάβει σάρκα και οστά, τότε αυτομάτως ο ρόλος της εταιρείας θα γιγαντωθεί, τα πεδία της δραστηριοποίησής της θα διευρυνθούν σημαντικά και ο άνθρωπος που έχει στα χέρια του τα ηνία της, θα πιστωθεί με το ανάλογο credit.
Βέβαια, στην περίπτωση του εν λόγω στελέχους, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν παράταιρο, καθώς «τρέφεται» -εν πολλοίς- από αντίστοιχες εξελίξεις. Σε πλείστες περιπτώσεις και με μια μεταγραφή…