Η εφοδιαστική αλυσίδα δέχεται σοβαρά πλήγματα από την οικονομική τρικυμία που επικρατεί στα διεθνή ύδατα. Οι υπεύθυνοι της διαχείρισής της καλούνται να αποδείξουν πόσο καλοί «καπετάνιοι» είναι.

Oι αυξανόμενες δαπάνες της εφοδιαστικής αλυσίδας οδήγησαν τις παγκόσμιες εταιρείες καταναλωτικών προϊόντων σε απώλειες ύψους 6 δισ. δολαρίων Η.Π.Α. κατά τα τελευταία τρία έτη, σύμφωνα με έκθεση της Ernst & Young. Δεδομένου ότι, κατά μέσο όρο, το 55-70% των εξόδων και το 45-60% των κεφαλαίων κίνησης των εταιρειών είναι δεσμευμένο στην εφοδιαστική αλυσίδα, το μέγεθος της επιβράβευσης για τις εταιρείες καταναλωτικών προϊόντων που θα καταφέρουν να βελτιώσουν με βιώσιμο τρόπο την αποδοτικότητα της εφοδιαστικής αλυσίδας, θα είναι μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά. Ποιοι είναι, όμως, οι «κρίκοι» που θα πρέπει να συνδέσει κανείς προκειμένου να μεγιστοποιήσει την παραγωγικότητα της αλυσίδας;

Το DNA της αλυσίδας
Δεν υπάρχει μία ενδεδειγμένη συνταγή για ανάπτυξη DDSN που θα ταιριάξει σε κάθε εταιρεία. Ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές της, η κάθε επιχείρηση θα πρέπει να εντοπίσει την τεχνολογία και τη στρατηγική που ανταποκρίνονται καλύτερα στην ανάγκη της να αφουγκράζεται τη ζήτηση. Επιπλέον, η λύση που θα επιλέξει η κάθε εταιρεία θα πρέπει να ανταποκρίνεται τόσο στις ανάγκες της ίδιας, όσο και των πελατών της.

Αν και η μετάβαση προς το DDSC δεν αποτελεί αυστηρά θέμα τεχνολογίας, υπάρχουν εργαλεία λογισμικού που μπορούν να τη διευκολύνουν.  Ενα από αυτά είναι το RFID, το οποίο και φέρνει τον παλμό της ζήτησης πιο κοντά στην παραγωγή. Μία άλλη τεχνολογία που εξυπηρετεί τις ανάγκες του DDSC είναι το λογισμικό ERP, το οποίο και προσφέρει αξιόλογες δυνατότητες όσον αφορά τη διεκπεραίωση των συναλλαγών και την υποστήριξη της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των συνεργαζόμενων εταιρειών.

Οποια τεχνολογία κι αν επιλέξει κανείς, θα πρέπει να επιδιώκει την ευελιξία της, και την ικανότητά της να ανταποκριθεί στις ανάγκες του αύριο. Η αρχιτεκτονική θα πρέπει να είναι ανοικτή και να βασίζεται σε standards, επιτρέποντας στην εταιρεία να προσθέτει ή να αφαιρεί στοιχεία ανάλογα με τις αλλαγές που παρουσιάζονται στις ανάγκες της. Στα σχετικά projects καλό είναι να ακούγεται ο λόγος και των πελατών, αφού είναι κρίσιμο η λύση που θα αναπτυχθεί να τους είναι προσιτή και εύκολη στη χρήση.

Συνδέοντας τους κρίκους
Το γεγονός ότι η αποτελεσματική διαχείριση της εφοδιαστικής αλυσίδας απαιτεί το συγχρονισμό των στρατηγικών τεχνολογίας με τους επιχειρηματικούς στόχους υπογραμμίζει και η Gartner. Εντοπίζει, μάλιστα, πέντε τομείς στους οποίους το IT θα πρέπει να συντονίζεται με το business προκειμένου να διασφαλίζεται η αμφίδρομη ροή της πληροφορίας που απαιτείται για την επιτυχή διαχείριση του SCM.

Οι τομείς τεχνολογίας στους οποίους θα πρέπει να εστιάζουν οι επιχειρήσεις είναι οι ακόλουθοι πέντε: 1. ευελιξία των επιχειρησιακών διαδικασιών, 2. διαχείριση δεδομένων, 3. analytics και διαχείριση της απόδοσης, 4. collaboration και 5. δίκτυα αισθητήρων της ζήτησης. Συνολικότερα, οι σύγχρονες στρατηγικές μετατοπίζουν το κέντρο βάρους του SCM από το κόστος και την αποτελεσματικότητα προς την εξυπηρέτηση του πελάτη, την επιχειρησιακή ευελιξία και την υποστήριξη επιχειρησιακών πρωτοβουλιών.

Προκειμένου να βελτιώσουν τις δυνατότητες της εφοδιαστικής τους αλυσίδας, οι εταιρείες θα πρέπει να ευθυγραμμίζουν της τεχνολογίες του SCM με τις επιχειρησιακές διαδικασίες και στρατηγικές. Ερευνες της Gartner από το 2001 και μετά αναδεικνύουν σε κυριότερο στόχο των επιχειρήσεων τη μείωση του λειτουργικού κόστους. Αυτό, ωστόσο, αρχίζει και αλλάζει καθώς αυξάνεται η σημασία που δίνεται στην πελατειακή εξυπηρέτηση, το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και την καινοτομία.

Καθώς οι εταιρείες βαδίζουν στην κατεύθυνση της επέκτασης στο εξωτερικό και της διαφοροποίησης των στρατηγικών τους (παρέχοντας, για παράδειγμα, υπηρεσίες και προϊόντα σε αναπτυσσόμενες οικονομίες), οι ανάγκες τους από το SCM διευρύνονται. Πολλές στρατηγικές εστιάζουν στην εφαρμογή των βέλτιστων πρακτικών σε συγκεκριμένους τομείς, όπως το demand planning ή το warehouse management. Πέρα από τους καθιερωμένους τομείς, ωστόσο, οι εταιρείες θα πρέπει πλέον να εκμεταλλεύονται και διαφορετικά είδη τεχνολογιών, επιλεκτικά.

1. Ευελιξία των επιχειρησιακών διαδικασιών
Η πίεση για απόκτηση ευέλικτων διαδικασιών και ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος θα γίνονται ολοένα και εντονότερες. Ωστόσο, οι εφαρμογές εστιάζουν κατά παράδοση σε λειτουργίες και όχι σε διαδικασίες. Επιπλέον, το υψηλό κόστος της αλλαγής των εσωτερικών workflows και η ενοποίηση διαφορετικών επιμέρους εφαρμογών δεν επιτρέπουν σε πολλές εταιρείες να αποκτήσουν τις δυνατότητες εκείνες που απαιτούνται για τη στήριξη του business καθώς αυτό προσπαθεί να επεκταθεί σε ανταγωνιστικότερες και πιο ασταθείς διεθνείς αγορές.

Συνήθως, οι αλλαγές στις διαδικασίες έπρεπε να γίνουν έξω από την εφαρμογή και μείωναν τη συνολική αποτελεσματικότητα της λειτουργίας. Η δυνατότητα συναρμολόγησης και αποσυναρμολόγησης στοιχείων λειτουργικότητας, η ενσωμάτωση workflows και η ενοποίησή τους με κρίσιμα δεδομένα θα γίνει κρίσιμη στον τομέα του SCM. Κρίσιμο για τη νέα πλατφόρμα επιχειρησιακών διαδικασιών είναι και το να μπορεί να υποστηρίζει σωστά το περιβάλλον ERP των εταιρειών που συνεργάζονται με την επιχείρηση.

2. Διαχείριση δεδομένων
Καθώς οι διαδικασίες της εφοδιαστικής αλυσίδας επεκτείνονται στην περιοχή διαφόρων εφαρμογών, προκύπτει η ανάγκη για ένα κοινό υπόβαθρο δεδομένων. Η Gartner θεωρεί την ανάπτυξη της εταιρικής στρατηγικής διαχείρισης της πληροφορίας ως κρίσιμο στοιχείο για την υποστήριξη των διαδικασιών του SCM. Η Διεύθυνση Πληροφορικής θα πρέπει να συνεργαστεί με τους Υπεύθυνους του SCM ώστε να γίνει κατανοητό το πώς τα δεδομένα σε διαφορετικές εφαρμογές -για παράδειγμα, στα συστήματα CRM, ERP, και WMS- θα πρέπει να αξιοποιούνται ώστε να υποστηρίζουν σωστά τις νέες διαδικασίες της εφοδιαστικής αλυσίδας.

Η εταιρεία θα πρέπει να στραφεί πρώτα στη δική της, εσωτερική εφοδιαστική αλυσίδα και να αποκτήσει μία κοινή άποψη όλων των πεδίων που φέρουν κρίσιμα δεδομένα. Η εταιρεία εκείνη που θα κοιτάξει και έξω από τα δικά της σύνορα, επιδιώκοντας αποτελεσματικότερη συνεργασία με το δίκτυο προμηθευτών και πελατών της, θα έρθει αντιμέτωπη με μεγαλύτερες απαιτήσεις στον τομέα αυτό. Η Διεύθυνση Πληροφορικής θα πρέπει να αποδείξει στο business το πώς μια στρατηγική διαχείρισης των δεδομένων μπορεί να στηρίξει την εξέλιξη των νέων επιχειρησιακών διαδικασιών, αλλά και να επιταχύνει το χρόνο που απαιτείται για την ολοκλήρωσή τους.

Τα δεδομένα που είναι χαμηλής ποιότητας, ή ελλιπή, αποτελούν έναν από τους κυριότερους υπαίτιους για καθυστερήσεις στην εξέλιξη του SCM. Ανοίγοντας τον παραπάνω διάλογο, το ΙΤ μπορεί να μετατοπίσει την προσοχή από την παραδοσιακή και στατική ενοποίηση εφαρμογών σε μια πιο δυναμική δυνατότητα η οποία εστιάζει στις διαδικασίες και συντείνει άμεσα στη δημιουργία νέας αξίας.

3. Αnalytics και διαχείριση της απόδοσης
Η διαχείριση της απόδοσης (Performance management) διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στο SCM. Η κατανόηση της συμπεριφοράς και της απόδοσης της εφοδιαστικής αλυσίδας αποτελεί στρατηγική απαίτηση. Οι εταιρείες θα αναζητούν πλέον ένα συνδυασμό business application analytics (πώς λειτουργούν οι υφιστάμενες διαδικασίες) και business intelligence (BI) analytics (ποια είναι τα βαθύτερα αίτια των συμπτωμάτων που εκδηλώνονται στην εφοδιαστική αλυσίδα) ώστε να κατανοήσουν τη δυναμική της λειτουργίας τους.

Αν, για παράδειγμα, επιδιώκεται η μείωση του κόστους, τότε θα πρέπει να εντοπιστούν τα βαθύτερα αίτια που προκαλούν το υψηλό κόστος. Εάν επιθυμείται η απόκτηση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, τότε θα πρέπει να γίνει κατανοητό το τι επηρεάζει την απόδοση της αλυσίδας. Η σύγκλιση των analytics και των επιχειρησιακών διαδικασιών του SCM παρουσιάστηκε πρώτα σε συστήματα σχεδιασμού της ζήτησης (demand-planning) αλλά γνωρίζει μία νέα άνθιση στα πλαίσια στρατηγικών βελτιστοποίησης της διαχείρισης της εφοδιαστικής αλυσίδας.

Στα πλαίσια αυτά, η επιχείρηση θα πρέπει σαφώς να συμφιλιώσει τα analytics της επιχειρησιακής εφαρμογής και των προμηθευτών λύσεων BI με τις διαδικασίες του business. Προκειμένου να διαμορφωθεί η προσέγγιση εκείνη που ανταποκρίνεται καλύτερα στις ανάγκες της επιχείρησης θα πρέπει να καθοριστεί ο βαθμός των analytics που είναι επιθυμητά για τις λειτουργικές διαδικασίες και για τις λειτουργίες ανάπτυξης της εφοδιαστικής αλυσίδας.

4. Supply Chain Collaboration
Το SCM έχει προχωρήσει πέρα από την ενοποίηση και τη διαχείριση εσωτερικών λειτουργιών στη σχετική ενοποίηση με τις λειτουργίες των κρίσιμων εξωτερικών συνεργατών -πελατών και προμηθευτών. Η έννοια της συνεργασίας (collaboration) στην εφοδιαστική αλυσίδα έχει εξελιχθεί στο επίπεδο της ανάπτυξης και διαχείρισης των επιχειρησιακών διαδικασιών πολλαπλών εταιρειών. Οι εταιρείες εκείνες που συνεργάζονται (για παράδειγμα, έχουν ορατότητα από κοινού στις παραγγελίες αγορών, στις προβλέψεις ή σε παραγγελίες ανεφοδιασμού) θα πρέπει να εξετάζουν το πώς μπορούν να εκμεταλλευτούν την ορατότητα αυτή για να αποκτήσουν κάποιο σχετικό πλεονέκτημα.

Η αξία των δεδομένων έγκειται στο πώς αυτά αξιοποιούνται στα πλαίσια των επιχειρησιακών διαδικασιών των διαφόρων συνεργαζόμενων εταιρειών. Οι εφαρμογές SCM που προσκολλώνται υπερβολικά στην ίδια την επιχείρηση καθιστούν την πρόκληση της συνεργασίας μεταξύ διαφορετικών εταιρειών σχεδόν ακατόρθωτη, επειδή εστιάζουν στους κύκλους ζωής των συναλλαγών (οι οποίοι και είναι δύσκολο να υποστούν σε ταυτόχρονη διαχείριση σε όλες τις διαφορετικές εταιρείες) και όχι στη λήψη αποφάσεων και την παρακολούθηση των διαδικασιών, ούτε σε αρχές εκτέλεσης που βασίζονται σε γεγονότα, και που είναι απαραίτητες για την ολοκληρωμένη διαχείριση των διαδικασιών.

Είναι κρίσιμο να καθοριστεί το σημείο στο οποίο η συνεργασία μπορεί να αποφέρει τα μεγαλύτερα οφέλη στη γενικότερη στρατηγική του SCM. Θα πρέπει να διαχωριστεί η συνεργασία εκείνη που αφορά απλά τις συναλλαγές από εκείνη που καθιστά δυνατές νέες διαδικασίες.

5. Δίκτυα αισθητήρων της ζήτησης
Καθώς η εφοδιαστική αλυσίδα εκτείνεται σαφώς πέρα από τα στενά όρια της επιχείρησης -επέκταση στην οποία συμβάλει και η παγκοσμιοποίηση- η ανάπτυξη ενός δικτύου αισθητήρων που θα επιτρέπει στην επιχείρηση να παρακολουθεί το τι συμβαίνει σε κάθε «κρίκο» της εκτεταμένης αυτής αλυσίδας θα αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη σημασία. Ως δίκτυο αισθητήρων ορίζεται το σύνολο των τεχνολογιών Πληροφορικής που παρέχουν ορατότητα πραγματικού χρόνου στις εξελίξεις και διευκολύνουν τη διαχείριση αλλά και τη συνεχή ανάλυσή της. Το δίκτυο αυτό μπορεί να έχει τη μορφή των barcodes, του RFID, του GPS ή της ασύρματης τεχνολογίας.