Η ηγεσία είναι μια από τις πιο σημαντικές πτυχές οποιουδήποτε οργανισμού, ομάδας ή κοινότητας και αποτελεί αναπόσπαστο σκέλος στην συνταγή επιτυχίας ενός έργου, ενός στόχου ή ενός οράματος. Τι κάνει όμως έναν καλό ηγέτη; Για να μπορέσουμε να ανοίξουμε μια τέτοια κουβέντα θα πρέπει να αναφερθούμε τουλάχιστον σε δυο εξέχοντα στυλ ηγεσίας που ήρθαν για να μείνουν στην επικαιρότητα.
Το πρώτο αφορά το «transformation leadership», ένα στυλ ηγεσίας που εστιάζει στην έμπνευση και την παρακίνηση των μελών υποστηρικτών (σχέση leader-follower) για να επιτύχουν ένα κοινό όραμα και να υπερβούν τα προσωπικά τους συμφέροντα. Η έννοια του transformational leadership αναφέρεται για πρώτη φορά στο βιβλίο του James MacGregor Burns το 1978 «Leadership», το οποίο ο Bernard Bass επέκτεινε αργότερα. Οι «transformational» ηγέτες είναι χαρισματικοί, οραματιστές, δημιουργικοί και καινοτόμοι. Προκαλούν το status quo και ενθαρρύνουν την κριτική σκέψη στις ομάδες τους. Μερικά παραδείγματα ηγετών είναι οι Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζ., Μαχάτμα Γκάντι, Νέλσον Μαντέλα και Στιβ Τζομπς. Όλοι είχαν ξεκάθαρο όραμα για το τι ήθελαν να επιτύχουν και πώς ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο.
Ένα άλλο στυλ ηγεσίας αφορά το «servant leadership» που επικεντρώνεται στην εξυπηρέτηση των αναγκών άλλων ανθρώπων, πριν από αυτές του ηγέτη, με την δυαδική σχέση leader-follower να συνεχίζει να υφίσταται. Ο όρος «servant leadership» επινοήθηκε από τον Robert K. Greenleaf στο δοκίμιό «The Servant as Leader» το 1970. Οι «servant» ηγέτες είναι ταπεινοί, συμπονετικοί και αλτρουιστές. Ακούνε με ευπάθεια τα μέλη των ομάδων τους, κατανοούν τα προβλήματα και τις ανησυχίες τους και βοηθούν ώστε να βρεθούν λύσεις. Δεν υποκινούνται από το προσωπικό κέρδος ή την αναγνώριση, αλλά από μια γνήσια επιθυμία να κάνουν τη διαφορά στη ζωή των άλλων. Μερικά παραδείγματα ηγετών είναι οι Αβραάμ Λίνκολν, Νέλσον Μαντέλα και Όπρα Γουίνφρεϊ. Όλοι αφιέρωσαν τη ζωή τους για να υπηρετήσουν άλλους ανθρώπους, ιδιαίτερα εκείνους που ήταν περιθωριοποιημένοι. Έδειξαν ταπεινοφροσύνη, ακεραιότητα, γενναιοδωρία και καλοσύνη στις πράξεις τους.
Το παρόν και το μέλλον των οργανισμών απαιτεί την παρουσία «ηγετών με στυλ», καθώς αντιμετωπίζουμε κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα που απαιτούν συμπόνια, αλληλεγγύη και υπευθυνότητα. Οι «servant» και «transformational» ηγέτες μπορούν να καλλιεργήσουν πρακτική σύμπνοια, δίνοντας προτεραιότητα στον ανθρώπινο παράγοντα, φροντίζοντας για την ευημερία, την αξιοπρέπειά ανθρώπων και το κοινό καλό.