Στο προηγούμενο τεύχος του netweek, κάναμε μια εισαγωγή στο Διαδίκτυο των Πραγμάτων, δίνοντας έμφαση στο πώς λαμβάνονται πληροφορίες μέσα από αισθητήρες και στο πώς μπορούν να προσφέρουν καλύτερες αναλύσεις. Παρακάτω, θα εξετάσουμε την αυτοματοποίηση και τον έλεγχο αυτών των πληροφοριών.

Πηγή: McKinsey & Company, Απόδοση: Χριστίνα Ροζάκη / [email protected] 

Στους περισσότερους οργανισμούς, οι πληροφορίες μεταφέρονται μέσα από γνώριμες οδούς. Οι προσωπικές πληροφορίες στεγάζονται σε βάσεις δεδομένων, αναλύονται σε αναφορές, και έπειτα μεταφέρονται σε όλη την αλυσίδα του management. Οι πληροφορίες επίσης έρχονται εξωτερικά, από δημόσιες πηγές, από το Διαδίκτυο, ή αγοράζονται από παρόχους πληροφοριών. Αλλά τα προβλέψιμα μονοπάτια πληροφοριών κάποια στιγμή θα αλλάξουν – ο φυσικός κόσμος αυτός καθ’ αυτός, έχει αρχίσει να μεταμορφώνεται σε ένα «σύστημα πληροφοριών» τρόπο τινά.

Σε αυτό που αποκαλείται «Διαδίκτυο των Πραγμάτων», αισθητήρες και μηχανισμοί κίνησης που είναι εμφυτευμένοι σε φυσικά αντικείμενα, σε λεωφόρους ή ακόμα και βηματοδότες, επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω ενσύρματων ή ασύρματων δίκτυων, χρησιμοποιώντας συχνά το ίδιο IP με το Διαδίκτυο. Αυτά τα δίκτυα παράγουν έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών που μεταφέρονται σε υπολογιστές για ανάλυση.

Αυτοματοποίηση και έλεγχος
Το να ανάγει κανείς τις πληροφορίες στη βάση της αυτοματοποίησης και του ελέγχου, σημαίνει την μετατροπή των πληροφοριών και των αναλύσεων που συγκεντρώθηκαν μέσα από το Διαδίκτυο των Πραγμάτων. Η μετατροπή αυτή μπορεί να αυξήσει την παραγωγικότητα, καθώς τα συστήματα που προσαρμόζονται αυτόματα στις περίπλοκες καταστάσεις δεν απαιτούν πολλές ανθρώπινες παρεμβάσεις. Οι early adopters είναι οι προπομποί των σχετικά βασικών εφαρμογών που μπορούν να αποφέρουν σχετικά άμεσες απολαβές, οι οποίες αναλύονται παρακάτω:

1. Βελτιστοποίηση διαδικασιών
Το Διαδίκτυο των Πραγμάτων ανοίγει νέους δρόμους για τη βελτίωση των διαδικασιών. Μερικοί κλάδοι, όπως η χημική παραγωγή, εγκαθιστούν πάμπολλους αισθητήρες για μεγαλύτερη αναλυτικότητα ελέγχου. Αυτοί οι αισθητήρες τροφοδοτούν πληροφορίες σε υπολογιστές που, με τη σειρά τους, τους αναλύουν και έπειτα στέλνουν σήμα στους μηχανισμούς κίνησης που προσαρμόζουν τις διαδικασίες – για παράδειγμα, με το να μετατρέπουν τις μείξεις, τις θερμοκρασίες, ή τις πιέσεις των συστατικών. Οι αισθητήρες και οι μηχανισμοί κίνησης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αλλάξουν τη θέση ενός φυσικού αντικειμένου, όπως αυτό μετακινείται πάνω στην αλυσίδα παραγωγής, για να διασφαλίσουν ότι θα φθάσει στα μηχανήματα στην καλύτερη θέση (μικρές μετατροπές στη θέση μπορούν να μπλοκάρουν ή να καταστρέψουν εργαλεία και μηχανήματα).

Αυτή η βελτιωμένη χρήση οργάνων, πολλαπλασιασμένη εκατοντάδες φορές κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας, επιτρέπει τις μεγάλες μειώσεις σε απορρίμματα, σε κόστη ενέργειας και σε ανθρώπινη μεσολάβηση. Στον κλάδο του χαρτιού, για παράδειγμα, η ανάγκη για συχνές χειροκίνητες προσαρμογές της θερμοκρασίας περιορίζει τις αποδόσεις της παραγωγικότητας. Μια εταιρεία αύξησε την παραγωγικότητά της κατά 5% με τη χρήση αισθητήρων θερμοκρασίας, των οποίων οι πληροφορίες χρησιμοποιούνται για να προσαρμόσουν αυτόματα το σχήμα και την ένταση της φλόγας – κάτι που βελτίωσε την ποιότητα του προϊόντος και εξαφάνισε την ανάγκη για συχνή, χειροκίνητη μεσολάβηση.

2. Βελτιωμένη κατανάλωση πόρων
Τα κέντρα πληροφοριών, που είναι ανάμεσα στα ταχύτερα αναπτυσσόμενα τμήματα για την παγκόσμια ενέργεια, έχουν αρχίσει να υιοθετούν τεχνικές διαχείρισης ενέργειας που είναι συνδεδεμένα με το feedback πληροφοριών. Επιχειρήσεις κοινής ωφελείας όπως η Enel της Ιταλίας και η Pacific Gas and Electric (PG&E) των Η.Π.Α., εφαρμόζουν «έξυπνους» μετρητές που παρέχουν στους πελάτες οπτικές ενδείξεις για τη χρήση ενέργειας και τα πραγματικά κόστη για την παροχή αυτής. Με αυτές τις πληροφορίες, οι πελάτες προτίμησαν να σβήσουν τα κλιματιστικά και να αποφύγουν τη χρήση άλλων συσκευών σε ώρες αιχμής.

Ωστόσο, τα πρότυπα της κατανάλωσης ενέργειας είναι κάτι για το οποίο οι πλειοψηφία των υψηλόβαθμων στελεχών δεν έχει ακριβή ανάλυση. Το να αποκτήσουν μια πιο ξεκάθαρη εικόνα δεν είναι εύκολο, καθώς η χρήση ενέργειας των servers αυξάνεται σε πολλούς διαφορετικούς χρόνους, σύμφωνα με τον όγκο εργασίας.

Επιπλέον, πολλοί servers αντλούν ενέργεια 24/7 αλλά χρησιμοποιούνται στη μικρότερη ικανότητά τους, καθώς συνδέονται με συγκεκριμένες ενέργειες. Διάφοροι κατασκευαστές έχουν αναπτύξει αισθητήρες που ελέγχουν τη χρήση ενέργειας του κάθε server, εφαρμόζοντας software που εξισορροπεί το φόρτο της Πληροφορικής και εξαλείφει την ανάγκη για servers που χρησιμοποιούνται ελάχιστα.

3. Περίπλοκα αυτόνομα συστήματα
Η πιο απαιτητική χρήση του Διαδικτύου των Πραγμάτων αφορά στην ταχεία αντίληψη απρόβλεπτων προβλημάτων και άμεσων αντιδράσεων σε αυτά, χάρη στα αυτοματοποιημένα συστήματα. Αυτού του τύπου η λήψη αποφάσεων μέσω μηχανών, μιμείται τις ανθρώπινες αντιδράσεις μέσα από ιδιαίτερα βελτιωμένα επίπεδα απόδοσης. Η αυτοκινητοβιομηχανία, λόγου χάρη, ανεβάζει τον πήχη της ανάπτυξης συστημάτων, καθώς σε ακριβά αυτοκίνητα ήδη υπάρχουν κάποιες βασικές εφαρμογές, όπως τα αυτόματα συστήματα φρεναρίσματος. Η ευρύτερη εφαρμογή τους, θα μπορούσε να εξοικονομήσει πολλά εκατομμύρια ευρώ μέσα από την αποφυγή ατυχημάτων.

Επιστήμονες σε άλλους κλάδους δοκιμάζουν τη χρήση ρομπότ που καθαρίζουν τους χώρους ή τοξικά απόβλητα, και ανάμεσα στα συστήματα υπό έρευνα, είναι ο συγχρονισμός των κινήσεων των αεροσκαφών χωρίς πιλότους, στον τομέα της άμυνας. Παρόλο που τέτοια αυτόνομα συστήματα θα είναι δύσκολο να αναπτυχθούν και να τελειοποιηθούν, υπόσχονται μεγάλες απολαβές σε θέματα ασφάλειας, ρίσκου και κόστους. Αυτά τα πειράματα μπορεί επίσης να παρακινήσουν νέες ιδέες για το πώς να λυθούν ζητήματα σε αφιλόξενα περιβάλλοντα (στο βάθος της θάλασσας, εν μέσω πολέμου, σε μολυσμένες περιοχές) οπού είναι δύσκολο ή επικίνδυνο να παρουσιαστούν άνθρωποι.

Το επόμενο βήμα
Το Διαδίκτυο των Πραγμάτων είναι πολλά υποσχόμενο, αλλά προτού υιοθετηθεί, πρέπει να ξεκαθαριστούν οι προκλήσεις σε νομικά, τεχνολογικά και business ζητήματα – οι early adopters θα χρειαστεί να αποδείξουν ότι τα επιχειρηματικά μοντέλα που καθοδηγούνται από αισθητήρες φέρνουν  ανώτερη αξία.

Στελέχη από διάφορους κλάδους καθώς και οι κυβερνητικοί ρυθμιστές πρέπει να μελετήσουν τους κανόνες των ιδιωτικών πληροφοριών και της ασφάλειας αυτών, ιδίως για χρήσεις που αφορούν ευαίσθητες πληροφορίες των καταναλωτών. Τα πλαίσια για τις νομικές διαστάσεις της χρήσης των αισθητήρων, ιδίως για τις κακές αποφάσεις των αυτοματοποιημένων συστημάτων, πρέπει να καθοριστούν από κυβερνήσεις, επιχειρήσεις, και αναλυτές ρίσκου, σε συνεργασία με ασφαλιστές.

Από την πλευρά της τεχνολογίας, το λογισμικό που θα συλλέγει και θα αναλύει τις πληροφορίες, πρέπει να βελτιωθεί τόσο, ώστε ο τεράστιος όγκος πληροφοριών να μπορεί να απορροφηθεί από λήπτες αποφάσεων, ή να συνδυαστούν κατά τέτοιο τρόπο ώστε να καθοδηγήσουν τα αυτοματοποιημένα συστήματα πιο κατάλληλα. Επίσης, το κόστος των αισθητήρων πρέπει να πέσει σε τέτοια επίπεδα ώστε να επιτρέψει την ευρεία χρήση τους. Οι εταιρείες μπορούν να ξεκινήσουν να κάνουν κάποια βήματα τώρα, για να τοποθετήσουν την επιχείρησή τους σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο για αυτές τις αλλαγές.