Στο προηγούμενο μου άρθρο, “to cloud, or not to cloud or how to cloud”, έκανα μια πρώτη αναφορά στον όρο “Exit Strategy”, που για πολλούς η μετάφραση του ισοδυναμεί ως Plan B… Σαφέστατα λανθασμένα όμως.

Με τους απλούστερους όρους, μια στρατηγική εξόδου (Exit Strategy) από το cloud, γνωστή και ως reverse migration, είναι η διαδικασία δημιουργίας ενός σχεδίου για να διασφαλιστεί ότι μια εταιρεία μπορεί να πραγματοποιήσει αποτελεσματική έξοδο/μετάβαση από διάφορες υπηρεσίες cloud. Φυσικά, αυτό είναι και ο στόχος για όλες τις εταιρείες που μετακινούνται στο cloud για το πώς θα μετακινηθούν εκτός του Cloud ή σε κάποιον άλλο πάροχο, ή να επιστρέψουν με απόλυτη επιχειρησιακή συνέχεια σε On Prem λειτουργία.
Σε καμία περίπτωση δεν είναι Plan B, γιατί η υλοποίηση ενός Exit Strategy, δεν θα συμβεί ούτε την πρώτη ημέρα μετάβασης, ούτε την πρώτη εβδομάδα, ούτε ακόμα, αν κάτι πάει απλά στραβά για μια ημέρα. Είναι το βήμα που πρέπει να γίνει, όταν τα πράγματα έχουν πάει εκτός κάθε πλάνου ή συντρέχουν καταστάσεις που θα πρέπει μια εταιρεία να επιστρέψει τις λειτουργίες της είτε εσωτερικά, είτε σε κάποιον άλλο πάροχο, ή και παρόχους, με απόλυτη λειτουργική συνέχεια, με όρους είτε οργανωμένης αποχώρησης ή άστατης υποχώρησης.

Επιστρέφω την σκέψη μου στο 2011, σε ένα Cloud Συνέδριο που έγινε στο San Francisco, και είχα την τύχη να το παρακολουθήσω και ως συμμετέχων και ως ομιλητής. Σε αυτό το συνέδριο, έγινε η πρώτη ανακοίνωση του Δήμου του Los Angeles ότι οι υπηρεσίες του Δήμου θα ανέβαιναν επισήμως σε ένα πολύ μεγάλο πάροχο cloud. Σημειώνω ότι με τον όρο Δήμο, εννοούμε δημοτικές υπηρεσίες, Αστυνομία και δικαστήρια. Με το που έγινε η ανακοίνωση, ταυτόχρονα σηκώθηκαν όλα τα χέρια των συμμετεχόντων για ερώτηση. Εκπληκτικό και όμως αληθινό, αλλά καμία ερώτηση δεν ήταν τεχνολογικού περιεχομένου. Εννοώ καμία μα καμία. Αντίθετα όλες οι ερωτήσεις που έγιναν -και ήταν πολλές- τόσο στη διάρκεια του session, όσο και στις συζητήσεις στα διαλλείματα, ήταν όλες απόλυτα Νομικού Περιεχομένου και όλες είχαν κοινό τίτλο και περιγραφή. «What is the EXIT STRATEGY?»

Πίσω από το νομικό περιεχόμενο ενός exit strategy, σίγουρα κρύβονται θέματα τεχνολογικού ενδιαφέροντος και τρέλας. Δεν είναι καθόλου μα καθόλου, ένα θεωρητικό κείμενο. Είναι ένα απόλυτα Νομικό Τεκμηριωμένο κείμενο που περιγράφει με Νομικούς Όρους και πολύ προσεγμένα τεχνολογικά βήματα, το τι πρέπει να γίνει και το πώς θα γίνει η μεταφορά της λειτουργίας μιας Cloud υποδομής και λειτουργίας κάπου αλλού. Κανένα βήμα και καμία λέξη, δεν πρέπει να αφήνει κανένα περιθώριο λανθασμένης ερμηνείας ή διπλής ερμηνείας. Πρέπει να περιγράφει υποχρεώσεις και δράσεις και των δύο πλευρών, και κυρίως να βασίζεται σε δύο παραμέτρους με πραγματικές συνιστώσες. Νομική και τεχνολογική εφικτότητα, και σίγουρα κόστος και ποια πλευρά πρέπει να καλύψει αυτό το κόστος κυρίως χρονικά και διαδικαστικά.

Την ανάλυση το πώς κτίζουμε το Exit Strategy θα την κάνω στο επόμενο μου άρθρο ή και σε επόμενα, μιας και αυτό το θέμα δεν μπορεί να εξαντληθεί μέσα σε μερικές παραγράφους. Όμως για να καταλάβουμε το Exit, θα πρέπει να δούμε γιατί πρέπει να έχουμε ένα exit strategy και τι μπορεί να πάει στραβά ή να αλλάξει, που θα μας υποχρεώσει να το πυροδοτήσουμε και να το ενεργοποιήσουμε, όχι σίγουρα με ελαφριά καρδιά, αλλά με πολλή σκέψη και συμφωνία όλων των υπευθύνων της εταιρείας

“Every Good Plan, should have a Good Exit Strategy”
Ο απλούστερος και βασικότερος λόγος, θα μπορούσε να είναι κανόνες Compliance. Δηλαδή όπως όταν ήρθε το GDPR, που αν ήμασταν σε ένα πάροχο που όμως δεν πληρούσε τις αρχές GDPR, τότε η αποχώρηση ήταν μονόδρομος. Τέτοιοι λόγοι πάρα πολλοί. Είναι ένας λόγος και μια αιτία, που δεν έχει χώρο διαπραγμάτευσης αλλά μόνο τήρησης του κανόνα.

Ο δεύτερος πολύ σημαντικός λόγος, είναι οικονομικός. Τι γίνεται αν η οικονομική δυνατότητα μιας εταιρείας δεν μπορεί να ακολουθήσει το κοστολογικό μοντέλο του παρόχου, και έχει αδυναμία κάλυψης των μηνιαίων χρεώσεων ή του κόστους που προκύπτει; Μπορεί ακόμα και παράλογη αύξηση των οικονομικών απαιτήσεων από τον πάροχο, να υποχρεώσει σε αλλαγή. Μάλλον το έχουμε ζήσει πολλές φορές αυτό το μοντέλο.

Ο τρίτος λόγος, εξίσου σημαντικός, είναι τεχνολογικός. Άπειρα παραδείγματα και αναφορές στο διαδίκτυο, για τεχνολογικές ασυνέχειες, ασυνέπεια παρόχου, κακή απόδοση τελικού σχεδιασμού ή αδυναμία upscale για νέες ανάγκες, ή και ακόμα, ένα hacking event που ξαφνικά κάνει disrupt τα πάντα και η αλλαγή πρέπει να γίνει όχι με σχέδιο αλλά «χθες». Μπορώ να απαριθμήσω, πάρα πολλούς λόγους αλλά για χάρη της οικονομίας της συζήτησης, θα παραμείνω σε αυτούς τους τρείς βασικούς. Το σίγουρο είναι ότι και οι τρεις λόγοι, είναι τόσο ουσιαστικοί, που η επιλογή αλλαγής ρότας, είναι επιβεβλημένη, είναι ουσιαστική και είναι άμεση και κυρίως θα πρέπει το χρονικό κενό, μεταξύ του προηγούμενου state λειτουργίας και του επόμενου να είναι Μηδενικό. Και η λέξη Μηδενικό κενό, δεν έχει ούτε ποιητική άδεια, ούτε έχει πολλαπλές ερμηνείες – άντε ένα παράθυρο κάποιων ωρών, αλλά μέχρι εκεί.

Έτσι λοιπόν η μετάβαση/ αποχώρηση από το Cloud, χωρίς περιθώρια χρόνου, με απαίτηση νέων υποδομών και διαδικασιών λειτουργίας, την διαθεσιμότητα ανθρώπινου δυναμικού που να είναι σε θέση με γνώση να διαχειριστεί όλη αυτή την κατάσταση, και να έχουν το authority να λειτουργήσουν αποτελεσματικά, είναι μια πάρα πολύ δύσκολη εξίσωση. Δεν νομίζω ότι βρίσκει εύκολα λύτη, αν δεν έχει προετοιμαστεί σωστά και κάθε φορά ο κάθε παίχτης ξέρει το σενάριο καλά, ξέρει τι πρέπει να κάνει, και το πώς πρέπει να κινηθεί κάθε λεπτό. Αυτό βέβαια περιλαμβάνει ίσως και αλλαγή επιχειρησιακής λειτουργίας και στοχοθέτησης, και αυτό περιλαμβάνει επίσης συμμετοχή όλων των Διοικητικών Στελεχών με ουσιαστική δράση και αποφάσεις.

Συνεπώς τι συστατικά περιέχει η οποιαδήποτε κίνηση για reverse migration; Θέλει διαθέσιμα κεφάλαια, ανθρώπους, οργάνωση, αποφάσεις, και το πώς λειτουργούμε την επόμενη ημέρα. Θα προσθέσω ακόμα και άλλη μια παράμετρο, που σίγουρα θα τρομάξει. Ίσως νομικές και δικαστικές αντιπαραθέσεις που αυτό το συστατικό είναι ικανό να αλλάξει κάθε ισορροπία και πλάνο, και ανάλογα το που θα γίνει η δικαστική/ νομική διαμάχη θα κρίνει χρόνο, επιτυχία και αποτέλεσμα. Γιατί πολύ εύκολα οι περισσότεροι λέμε, «θα φύγω ή φεύγω», αλλά μην ξεχνάμε ότι όλη μας η υπολογιστική περιουσία και δεδομένα της εταιρείας μας είναι στα χέρια και στην διαχείριση ενός άλλου οργανισμού που δεν γνωρίζουμε τις αντιδράσεις του και τις απαιτήσεις του σε μια δική μας επιθυμία αποχώρησης .
Βάζω σήμερα μια άνω τελεία στο παρόν κείμενο λόγωχωροταξίας στις λέξεις, και θα ακολουθήσει το sequel για να ετοιμαστούμε για τα βήματα που πρέπει να ξέρουμε, και θα πρέπει να έχουμε ως Ευαγγέλιο σε κάθε σχεδιασμό μας στο cloud.