«Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα», είχε αναφέρει μόλις πάτησε το πόδι του στη Σελήνη ο Νιλ Άρμστρονγκ, κυβερνήτης της αποστολής Apollo 11, στις 21 Ιουλίου 1969. Αντίστοιχη λογική δείχνει να διαπνέει το πρόσφατο mega-run του «Πορτοφολάτου» στην ευρύτερη εγχώρια ΙΤ αγορά.
Αγαπητοί αναγνώστες,
«Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα», είχε αναφέρει μόλις πάτησε το πόδι του στη Σελήνη ο Νιλ Άρμστρονγκ, κυβερνήτης της αποστολής Apollo 11, στις 21 Ιουλίου 1969. Αντίστοιχη λογική δείχνει να διαπνέει το πρόσφατο mega-run του «Πορτοφολάτου» στην ευρύτερη εγχώρια ΙΤ αγορά.
Μάλιστα, οι γνωρίζοντες σπεύδουν να σημειώσουν πως όσοι θεωρούν ότι η κίνηση στηρίζεται σε καθαρά εμπορικά κριτήρια με “στενό” ορίζοντα αγοράς, θα πρέπει να το σκεφτούν εκ νέου. Βλέπετε, το ορόσημο για την εγχώρια επιχειρηματική αγορά στο σύνολό της δεν είναι άλλο από το Ταμείο Ανάκαμψης και τα απειράριθμα έργα που συνεπάγεται προκειμένου να τεθούν οι βάσεις του σύγχρονου «προσώπου» της Ελλάδας για το εγγύς μέλλον.
Εξυπακούεται πως σε αυτή την πραγματικότητα, ο ρόλος της Πληροφορικής και των εταιρειών του κλάδου θα είναι καταλυτικής σημασίας. Το δε «μοίρασμα» θα είναι πλούσιο σε σημείο τέτοιο ώστε να εξυπηρετείται η λογική του «φτάνει για όλους…».
Την συγκεκριμένη πτυχή την έχουν βάλει για τα καλά στο μυαλό τους τα στελέχη του «Πορτοφολάτου», οι οποίοι θεωρούν πως μπορούν να πάνε ένα, και δύο και πολλά περισσότερα βήματα παραπέρα.
Εξάλλου, το παράδειγμα του «Μεγάρου» είναι αποκαλυπτικό, όσο και προσοδοφόρο.
Πρωτογνωρο είναι το μονόπλευρο «σπρώξιμο» προς τον «Μηχανικό», η managerial αποτελεσματικότητα του οποίου παρουσιάζεται -περίπου- σημασιολογικά ως την αντιστοίχιση της καθόδου του Μωυσή με τις Δέκα Εντολές από το Όρος Σινά.
Βλέπετε, το «μαγαζί» μπορεί να είναι –πράγματι- τακτοποιημένο, ωστόσο οι δυνατότητές του είναι για υπέρ-πολλαπλάσια μεγέθη. Παρόλα αυτά, ολοένα και περισσότεροι εντός των τειχών ομολογούν πως παρατηρείται ένα ασυνήθιστα εμφανές «κράτημα» σε χαμηλές ταχύτητες.
Κάποιοι θεωρούν πως το φταίξιμο έχει ονοματεπώνυμο, που δεν είναι άλλο από αυτό του διοικητικού ηγέτη και εις εκ των μετόχων του «Μηχανικού». Άλλοι, εκτιμούν πως με την ακολουθούμενη στρατηγική ικανοποιούνται δεσμεύσεις και ισορροπίες ετών. Παράλογο; Ίσως. Παρόλα αυτά, αρκετοί «δείχνουν» στην αναζήτηση του… μίτου της πραγματικότητας στις μετοχικές εκφάνσεις των σημαινόντων προσώπων, αλλά και στις επιμέρους επενδύσεις τους.
Βήμα-βήμα, με υπομονή, μεθοδικότητα και με τα απαιτούμενα εχέγγυα (λέγε με budget προς επένδυση), ο “Τυχερός” δομεί την παρουσία του με ολοένα και πιο δυναμικό τρόπο, αποβλέποντας σε ένα ευμέγεθες κομμάτι της (κάτι παραπάνω από) πολλά υποσχόμενης αγοράς των payments. Άλλοι εκ του ανταγωνισμού ποντάρουν στην «βεντάλια» των διαθέσιμων υπηρεσιών, ορισμένοι άλλοι σε τεχνολογικές καινοτομίες και προϊόντα, ενώ ορισμένοι θεωρούν πως οι χαμηλές χρεώσεις θα τους οδηγήσουν στη Γη της Επαγγελίας. Αυτά βλέπει ο “Τυχερός” και το χαμόγελο που φωτίζει το πρόσωπό του..
Κι αυτό, καθώς το δικό του offering δύσκολα είναι σε θέση να ανταγωνιστεί κάποιο άλλο «μαγαζί» της εγχώριας, μα και της διεθνούς αγοράς. Βλέπετε, στα γνωστά, συνήθη που προσφέρουν σήμερα στην αγορά οι αντίστοιχοι «παίκτες», εκείνοι έχουν να προσθέσουν ορισμένα flavors ακόμη. Και δη σε περιοχές ενδιαφέροντος που το “μαρσάρισμά” τους κινείται στο πλαίσιο της φαντασίας. Σήμερα, μα και στο μακρινό παρελθόν. Γιατί, αλήθεια, πως μπορεί να υπερκεράσει κάποιος ένα διευρυμένο δίκτυο, δίχως διαχωρισμούς, χρονικό, μα και ημερολογιακό όριο λειτουργίας, το οποίο εκτείνεται σε ολόκληρη την χώρα; Πόσο, μάλλον, τη στιγμή κατά την οποία οι «παραδοσιακοί» της αγοράς… μαζεύονται με γοργούς ρυθμούς.