Το virtualization αποτελεί το θέμα με τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στην υποδομή και τη λειτουργία του ΙΤ. Σύμφωνα με την Gartner, μέχρι το 2012, θα αλλάξει τον τρόπο διαχείρισης, πώς και τι αγοράζετε, τι υλοποιείτε, πώς προγραμματίζετε και τι αλλάζετε. Επίσης μια νέα εικονική πραγματικότητα θα «ταρακουνήσει» τις αδειοδοτήσεις, την τιμολόγηση και τη διαχείριση των συστατικών του ΙΤ. Η υποδομή βρίσκεται σε μια, σχεδόν αναπόφευκτη, αλλαγή από συστατικά, που στην υλική τους διάσταση ενοποιούνται από τους προμηθευτές ή χειροκίνητα ενοποιούνται από τους χρήστες σε μια λογικά συγκροτημένη δομή του υπολογιστή, Ι/Ο και αποθηκευτικά συστατικά.

<‘Σελίδα 1: Εικονικό client computing’>
Σε επίπεδο servers
Καθώς το virtualization ωριμάζει, το επόμενο βήμα είναι η αυτοματοποίηση της σύνθεσης και της διαχείρισης των εικονικών πηγών. Η αποθήκευση έχει ήδη εικονοικοποιηθεί αλλά κατά κύριο λόγο ως αντικείμενο των διαφορετικών αρχιτεκτονικών των προμηθευτών. Η δικτύωση έχει επίσης ακολουθήσει το δρόμο του virtualization.

Η αιχμή του δόρατος για αυτήν την αλλαγή είναι το virtualization του server. Περίπου το 90% της αγορά των servers αποτελείται από x86 αρχιτεκτονικούς servers. Βασισμένο στο παραδοσιακό μοντέλο της μιας εφαρμογής ανά server, το 80-90%  της χωρητικότητας των x86 δεν χρησιμοποιείται ανά πάσα στιγμή. Αυτή η αχρησιμοποίητη χωρητικότητα πρέπει με κάποιο τρόπο να τύχει διαχείρισης, αφού καταλαμβάνει χώρο στο data center και απαιτεί ενέργεια και ψύξη. Το virtualization υπόσχεται να «ξεκλειδώσει» αρκετή από αυτήν την, ελαχίστως αξιοποιημένη, χωρητικότητα.

Το virtualization των εφαρμογών αποκτά τρομακτικό ενδιαφέρον επειδή σπουδαίες αλλαγές συντελούνται στην αγορά. Η συγκεκριμένη «εικονική» πραγματικότητα έχει μεγάλη αξία για τη διαχείριση των προκλήσεων του PC αλλά δεν μπορεί να συνδράμει στη διαφωνία personal Vs computing

Τα τμήματα ΙΤ προσεγγίζουν το server virtualization ως ένα μέτρο για τη μείωση των δαπανών και την εξοικονόμηση κόστους. Ωστόσο οι εταιρείες που έχουν εφαρμόσει ένα ώριμο server virtualization χρησιμοποιούν την «εικονική πραγματικότητα» για πολύ περισσότερα: γρηγορότερες εφαρμογές, μείωση του χρόνου σταματήματος, ανάκαμψη από καταστροφές, ασταθή χρήση λογιστικής και χρήση χρεώσεων, σχεδιασμό ολιστικής χωρητικότητας κ.α.

Εικονικό client computing
Η κορυφαία τεχνολογία ώστε να καθοριστούν νέοι κανόνες για τα αποτυπώματα μιας συσκευής είναι το virtualization, μια τεχνολογία που διασπά τους στενούς δεσμούς ανάμεσα σε hardware και software. Μια τυπική εγκατάσταση PC αποτελείται από μια δέσμη πολλαπλών στρώσεων, με σημαντικότερες το hardware, το λειτουργικό σύστημα και τις εφαρμογές.

Εξαιτίας του πώς αυτά τα layers αλληλεπιδρούν, η σύνθεση του καθενός είναι στενά συνδεδεμένη με τη σύνδεση του αποκάτω layer. Σε αυτό οφείλεται η πολυπλοκότητα της διαχείρισης των σημερινών PCs. Επειδή το hardware αλλάζει συχνά, αυτές οι αλλαγές έχουν ένα γεωμετρικό αντίκτυπο σε οτιδήποτε βρίσκεται επάνω.

Το virtualization καταργεί αυτές τις εξαρτήσεις ώστε η εγκατάσταση του κάθε στρώματος να είναι ανεξάρτητη από τη σύνθεσή της από κάτω. Σε ένα PC κάτι τέτοιο βρίσκεται σε δύο επίπεδα: μεταξύ hardware και λειτουργικού συστήματος (machine virtualization) και μεταξύ λειτουργικού συστήματος και εφαρμογών (application virtualization).

Ο αντίκτυπος του virtualization σε ένα PC είναι η αποσύζευξη των βασικών λειτουργικών στρώσεων. Το virtualization των εφαρμογών αποκτά τρομακτικό ενδιαφέρον επειδή σπουδαίες αλλαγές συντελούνται στην αγορά. Η συγκεκριμένη «εικονική» πραγματικότητα έχει μεγάλη αξία για τη διαχείριση των προκλήσεων του PC αλλά δεν μπορεί να συνδράμει στη διαφωνία personal Vs computing.

Αν και κάτι τέτοιο είναι περισσότερο προσβάσιμο σε κάποιον, ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος θα είναι λιγότερο σημαντικός από ότι αυτός του machine virtualization. Πρόκειται για την τεχνολογία που θα καταστήσει το personal computing εύχρηστο, ευέλικτο και ασφαλές με το να παρέχεται η δυνατότητα στους χρήστες να καθορίσουν πολλαπλά απομονωμένα αποτυπώματα για την ίδια συσκευή.
<‘here’>

<‘Σελίδα 2: Λειτουργικότητα και διαχείριση των τεχνολογιών virtualization’>
Η ώρα της σύγκρισης
Το virtualization του ΙΤ είναι η «αφαίρεση» των πηγών του ΙΤ με τρόπο που καλύπτει τη φυσική υπόσταση και τα σύνορα αυτών των πηγών από των πηγών των χρηστών. Το virtualization μπορεί να γίνει σε διαφορετικά σημεία της αρχιτεκτονικής του ΙΤ, και κάθε σημείο του virtualization δημιουργεί μια ευκαιρία για εναλλακτικά μοντέλα παράδοσης ή νέους τρόπους για να παραδίδεται η χωρητικότητα του κάθε layer.

Οι εικονικές τεχνολογίες θα διευκολύνουν τη συγκέντρωση σε μεγαλύτερες πηγές. Ταυτόχρονα αυτές οι τεχνολογίες θα κάνουν τις κατανεμημένες πηγές εύκολες στη διαχείριση, τη διάθεση και την αποτελεσματική χρήση. Αρκετές αλλαγές θα καταστήσουν το virtualization κρίσιμο για τις περισσότερες εταιρείες τα επόμενα χρόνια. Η χωρητικότητα των υπολογιστών έχει ξεπεράσει τις απαιτήσεις της απόδοσης κάποιων εφαρμογών.

Οι εταιρείες που δεν παρακολουθούν αδιάλειπτα τους τρόπους που κάθε πάροχος ανταποκρίνεται σε θέματα «εικονικής χρήσης» είναι πιθανό να βιώσουν σημαντική αύξηση δαπανών και ακούσια εξασθένηση των δικαιωμάτων των αδειών χρήσης

Η απόδοση είναι σχετικά φτηνή και για αυτό το κόστος ενός virtualization layer δεν είναι ζήτημα. Αν και η επεξεργαστική ισχύς δεν έχει κόστος, ο χώρος, η ενέργεια, η εγκατάσταση, η ενοποίηση και η διακυβέρνηση έχουν και μάλιστα το ίδιο, είτε πρόκειται για πηγή που χρησιμοποιεί 10% είτε για άλλη που χρησιμοποιεί το 90%.

Επιπρόσθετα, η πρόσβαση στο δίκτυο έχει αλλάξει τα επίπεδα του φόρτου εργασίας από σχετικά προβλέψιμα σε αρκετά προβλέψιμα, αναγκάζοντας τις εταιρείες να υπερπαράγουν. Το virtualization δεν αφορά μόνο την ενοποίηση. Δίνοντας τη δυνατότητα για εναλλακτικά μοντέλα παράδοσης θα οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων μεθόδων για παροχή λειτουργικότητας σε κάθε layer.

Αδεια χρήσης
Η τεχνολογία του virtualization καταρρίπτει ακόμα και τα πιο εδραιωμένα μοντέλα τιμολόγησης και αδειών χρήσης. Η ιδέα της fractional χρήσης μεγάλων πηγών, η ικανότητα για γρήγορες αλλαγές στο μέγεθος της χωρητικότητας που είναι διαθέσιμη στο software, η ικανότητα να μετακινείται ένα πρόγραμμα από μια πηγή σε μία άλλη και η ιδέα ενός, εκτός δικτύου, στιγμιοτύπου (για λόγους ανάκτησης δεδομένων) απασχολούν ιδιαιτέρως.

Επιπρόσθετα, υπάρχει η ιδέα ότι το λογισμικό θα μπορούσε να πακετάρεται και να παραδίδεται σε μορφή εικονικής μηχανής, έτοιμο να «τρέξει», ίσως για μια σύντομη χρονική περίοδο. Καμία από αυτές τις νέες ιδέες δεν ταιριάζει με το κοινό παράδειγμα τιμολόγησης που βασίζεται στην πλήρη χρήση ενός σταθερού asset. Η άδεια χρήσης του virtualization αποτελεί ένα μεγάλο εμπόδιο στην ευρύτατη υιοθέτησή του.

Και όπως αποδείχθηκε, τα αντανακλαστικά του κλάδου στο συγκεκριμένο θέμα δεν λειτούργησαν γρήγορα. Καθώς οι πάροχοι άλλαξαν την τιμολόγηση των λογισμικών τους και των σχετικών αδειών για να διευκολύνουν την εικονική χρήση, οι μεσολαβητές πρέπει να δαπανήσουν αρκετό χρόνο για κάθε συμβόλαιο ώστε να καταλάβουν την επίδραση αυτών των αλλαγών στην προγραμματισμένη χρήση λογισμικού.

Οι πελάτες που δεν παρακολουθούν αδιάλειπτα τους τρόπους που κάθε πάροχος ανταποκρίνεται σε θέματα «εικονικής χρήσης» είναι πιθανό να βιώσουν σημαντική αύξηση δαπανών και ακούσια εξασθένηση των δικαιωμάτων των αδειών χρήσης.

Λειτουργικότητα και διαχείριση
Το virtualization των servers θέτει σε αμφισβήτηση αρκετά από τα παραδοσιακά δόγματα της ΙΤ υποδομής και έχει πολλά «παρακλάδια» στη διαχείρισή του. Καταρχήν είναι η τοποθεσία. Οι περισσότερες πηγές ΙΤ είναι σταθερά τοποθετημένες αλλά τα εικονικά assets, σε αρκετές εφαρμογές των παρόχων μπορούν να μετακινηθούν δυναμικά.

Σημαντικό θέμα είναι επίσης το πώς παρουσιάζονται, δηλαδή σαν αρχεία. Κάτι τέτοιο καθιστά ορισμένες δραστηριότητες, όπως τον εφοδιασμό, πιο εύκολες αλλά ενδέχεται να παρουσιαστούν προκλήσεις σε επίπεδο ασφάλειας. Επιπλέον, η «συσκευασία» αλλάζει. Οι virtual machines «πακετάρονται» σαν συσκευές.

Αυτό αφαιρεί κάτι από την αστάθεια που μπορεί να προέρχεται από τη διαμόρφωση της μεταβλητότητας, αλλά η αδιαφάνεια αυτής της προσέγγισης εγείρει ζητήματα σχετικά με το τι υπάρχει εντός του πακέτου των συσκευών. Σημείο κλειδί της πρωτοβουλίας ενός virtual server είναι η διαδικασία αποτίμησης των υποψήφιων για virtualization servers και εφαρμογών.

Ο στόχος δεν είναι απλώς να μεγιστοποιηθεί η πυκνότητα αλλά επίσης το σωστό μέγεθος του φόρτου εργασίας μέσω μια κατανοητής συμπεριφοράς της εφαρμογής. Οι περισσότερες εταιρείες επιχειρούν να τοποθετήσουν σχεδόν παρόμοιους τύπους εργασίας στον ίδιο server, επειδή οι διαφορετικές απαιτήσεις μπορεί να επηρεάσουν τη συνολική ποιότητα μιας υπηρεσίας.

Είναι σημαντικό να θεσπιστεί μια τυπική διαδικασία αποτίμησης, όχι μόνο για να προβλέπεται η συμπεριφορά της εφαρμογής, αλλά επίσης για να τρέχει, ένα μικρό χρονικό διάστημα, σε απομονωμένη παραγωγή, ως μέτρο ασφαλείας. Η αρχική τοποθέτηση ωστόσο δεν πρέπει να είναι το τέλος σε μια άσκηση, καθώς ένας στόχος θα πρέπει να αναβαθμίζεται συνεχώς. Τα συνολικά θέματα απόδοσης συστημάτων μπορεί να αποτελούν ένα σημάδι ευνοϊκής τοποθέτησης visual machines.

Είναι καλό κάποιος να έχει υπόψη του ότι καμιά υπολογιστική δραστηριότητα δεν είναι δωρεάν με την έννοια των δαπανών στο περιβάλλον της. Επιπρόσθετα, αν και οι υποστηρικτικές τεχνολογίες virtualization αποκτούν αυξανόμενη δυνατότητα σε επίπεδο εφαρμογών που μπορούν να υποστηρίξουν, η τυπική θεωρία λέει ότι υψηλά I/O-based περιβάλλοντα είναι καλύτερο να τρέχουν σε αληθινό hardware. Τουλάχιστον προς το παρόν.
<‘here’>

<‘Σελίδα 3: Η ασφάλεια του virtualization’>
Ασφάλεια
Το virtualization παρέχει στα τμήματα Πληροφορικής ευκαιρίες να μειώσουν τα κόστη και να αυξήσουν την ευελιξία. Ωστόσο, αν κάτι τέτοιο γίνει χωρίς να εφαρμοστούν βέλτιστες πρακτικές ασφαλείας, τα επακόλουθα περιστατικά ασφάλειας θα αυξήσουν τα κόστη και θα μειώσουν την ευελιξία. Η ασφάλεια πρέπει να υπάρχει ως πρόβλεψη εξ αρχής και να μην μπαίνει στην πορεία ως «επίθεμα».

Οι δαπάνες για την υλοποίηση των βέλτιστων πρακτικών είναι σημαντικές και πρέπει να ενταχθούν στην ανάλυση για τα οικονομικά οφέλη του virtualization. Αν αυτά τα πρόσθετα κόστη ασφάλειας αποφευχθούν, το ρίσκο του να μην γίνουν οι απαραίτητες επενδύσεις πρέπει να ληφθεί από αυτόν που λαμβάνει τις αποφάσεις για την υλοποίηση του virtualization.

Πελάτες της Gartner που έχουν εικονικά συστήματα αναφέρουν ότι οι απαιτήσεις των πελατών έχουν σχεδόν διπλασιαστεί από τότε που η ταχύτητα της εφαρμογής έπαψε να είναι θέμα

Η χρήση των παραμέτρων ασφάλειας και των βέλτιστων πρακτικών υπογραμμίζονται από την Gartner ως ένα πλαίσιο εργασίας για την εκτίμηση και επιλογή των εργαλείων ασφάλειας των virtual machines, ώστε να σχεδιάζονται, να δημιουργούνται και να τυγχάνουν διαχείρισης ασφαλή VM περιβάλλοντα. Οι υπάρχουσες λύσεις virtualization ανταποκρίνονται σε αρκετά από αυτά τα θέματα αλλά όχι σε όλα.

Θα χρειαστούν αρκετά χρόνια μέχρι τα εργαλεία και οι προμηθευτές να αναπτυχθούν, ενώ η γνώση για τους κινδύνους πρέπει να ενταχθεί σε οποιαδήποτε συζήτηση για τα οικονομικά οφέλη από τη λύση του virtualization.

Εξαιτίας της βιασύνης για γρήγορη υιοθέτηση τέτοιων λύσεων, είναι συχνά τα φαινόμενα αρκετά από αυτά τα θέματα να παραβλέπονται, οι καλύτερες πρακτικές να μην εφαρμόζονται, ενώ σε άλλες περιπτώσεις τα εργαλεία και οι τεχνολογίες για θέματα ασφάλειας αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων.

Πρέπει να τονιστεί ότι το virtualization δεν είναι απλά ένα σετ τεχνολογιών «κρυμμένο» στην υποδομή. Εχει διακλαδώσεις στην επιχειρηματική χρήση του ΙΤ αλλά και στην ίδια την επιχείρηση. Οι πελάτες του ΙΤ είναι συχνά αρνητικοί στο να μοιράζονται τον εξοπλισμό με άλλες επιχειρηματικές μονάδες και να «χάνουν» τις εφαρμογές και τα δεδομένα τους.

Ιδανικά, οι πελάτες θα έπρεπε να επικεντρώνονται στα επίπεδα των υπηρεσιών και των αποτελεσμάτων και όχι στη φυσική τοποθεσία ή στη μεθοδολογία του ΙΤ. Στην πραγματικότητα, αυτά τα θέματα κουλτούρας θα πρέπει να ξεπεραστούν και μπορούν με την ύπαρξη success stories.

Το αποτέλεσμα θα είναι μια σχέση ανάμεσα στην επιχείρηση και το τμήμα Πληροφορικής που είναι προσανατολισμένη στις υπηρεσίες, δίνοντας έτσι στο ΙΤ μεγαλύτερη ευελιξία για το πώς θα γίνεται η δουλειά. Η ικανότητα να αναπτύσσονται εικονικά χωρητικότητα και εικόνες server αυξάνει την ταχύτητα της εφαρμογής περίπου 30 φορές.

Oταν οι πελάτες είναι εξοικειωμένοι με χρόνο εφαρμογής δύο μηνών, μια ξαφνική αλλαγή σε δύο μέρες μπορεί να απαιτεί θεμελιώδεις αλλαγές στις επιχειρηματικές διαδικασίες. Πελάτες της Gartner που έχουν εικονικά συστήματα αναφέρουν ότι οι απαιτήσεις των πελατών έχουν σχεδόν διπλασιαστεί από τότε που η ταχύτητα της εφαρμογής έπαψε να είναι θέμα.

Αυτό αυξάνει την ανάγκη για κάποιον μηχανισμό chargeback. Η ταχύτητα και η ευελιξία του virtualization καθιστά κάποια μορφή chargeback υποχρεωτική. Διαφορετικά η ζήτηση μπορεί να εκτοξευθεί και μικρότερης προτεραιότητας φόρτος εργασίας μπορεί να αναπτυχθεί, που φυσικά δεν θα δικαιολογεί τα κόστη.

Για άλλη μια φορά το αποτέλεσμα του virtualization θα είναι να οδηγηθούν αρκετές εταιρείες στο να αντιμετωπίζουν το ΙΤ ως επιχειρηματικό τμήμα και το chargeback σαν ένα σημαντικό στοιχείο αυτής της αλλαγής.
<‘here’>