Αγαπητοί αναγνώστες,
To «φρέσκο ντουέτο» δείχνει πως αργά, μα σταθερά, διαμορφώνει μια ολοκληρωμένη στρατηγική που έχει επίδραση στην εν γένει λειτουργίας της «Ασυντόνιστης». Εξυπακούεται πως κυρίαρχο ρόλο στην υπό διαμόρφωση κατάσταση παίζει ο τομέας της πληροφορικής, γεγονός που προσδίδει ξεχωριστή σημασία σε προμήθειες, μα και επιλογές. Μάλιστα, οι πιο αξιόλογοι «παίκτες» έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο προσκήνιο, διατρανώνοντας πως η σημασία της ευελιξίας γιγαντώνεται και αποδεικνύεται σε καθημερινή βάση, ενώ ταυτόχρονα η καινοτομία δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι επώνυμη και να θεωρείται ως δεδομένη, κάνεις στροφή 180 μοιρών προς τους «συνήθεις υπόπτους».
Και δεν λέω, σίγουρα ορισμένες από τις λύσεις τους είναι αξιόλογες, ωστόσο αυτό το γεγονός δεν θεμελιώνει και την απαίτηση σώνει και καλά να δεσμεύσεις ολόκληρη το «μαγαζί», μα και την νέα προσπάθεια συνάμα προς μια κατεύθυνση, με δεδομένα δείγματα γραφής, ανυπέρβλητα προβλήματα και πολυετείς διαδικασίες απεμπλοκής από συμφωνητικά-μπετόν αρμέ! Εξάλλου, μια ματιά να ρίξει το «φρέσκο ντουέτο» προς στους ανταγωνιστές του, και θα πεισθούν για το μάταιο του εγχειρήματος που επέλεξαν να κάνουν πράξη.
Βέβαια, «ψιθυρίζεται» πως σημαντικό ρόλο στην εν λόγω επιλογή των ξεπερασμένων συνεργατών έπαιξε και κορυφαίος παράγοντας του «μαγαζιού», ο οποίος ωστόσο εσχάτως χαιρέτησε. Μάλιστα, η αιτιολογία κομματάκι έωλη, ωστόσο διερευνάται. Θα επανέλθουμε, soon…
Αληθεια, εχετε αναλογιστει ποτέ πόσα και τι θα ήσασταν διατεθειμένοι να θυσιάσετε ή να κάνετε προκειμένου να διασφαλίσετε τα «περίφημα» 15 λεπτά δημοσιότητας που σε κάποια στιγμή της ζωής, σας αναλογούν;
Μην βιαστείτε να απαντήσετε «τίποτε» …Εσχάτως, κάποιοι εξόχως σοβαροί, όσο και απόμακροι, μα πάντοτε mainstream, σκέφτηκαν ένα απλό, όσο και «έξυπνο» τρόπο προκειμένου να το κάνουν πράξη. Συγκεκριμένα, συμμετέχοντας σε ένα forum, ερωτήθηκαν -σε απόλυτα θεωρητικό επίπεδο, δίχως δεσμεύσεις, χρονοδιαγράμματα και αποδείξεις- εάν θα ενδιαφέρονταν να αναπτυχθούν έτι περαιτέρω, να εξαγοράσουν εταιρείες, να…, να…, να… Και φυσικά, δεδομένης της ευκαιρίας, απήντησαν «αόριστα» καταφατικά. Αυτό ήταν! Αρκούσε προκειμένου να γίνει η… τρίχα-τριχιά και να πυροδοτηθεί μια ακατάσχετη φιλολογική σεναριολογία που προσπαθούσε να «χωρέσει» εταιρείες, αγορές και τεχνολογίες. «Κάλμα», συστήνουν τα στελέχη του mainstream «μαγαζιού». Και η προβολή έχει τα όριά της!
Αλήθεια, πως το λέει ο θυμόσοφος λαός μας; «Πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούϊ του»! Εάν η προαναφερθείσα πρόταση αποτελούσε μονολεκτικό λήμμα σε λεξιλόγιο, στο μυαλό μου βρίσκεται η απόλυτη εικόνα του προσώπου που το αντιπροσωπεύει. Στην περίπτωση που απαντήσατε «Ο Μεγάλος Τιμονιέρης», τότε βρισκόμαστε σε απόλυτη εγκεφαλική ταύτιση.
Ξέρετε, προ ετών και η παραμικρή κίνηση που πραγματοποιούσε, αποτελούσε αιτία πολύωρων συσκέψεων, αναλύσεων, εκτιμήσεων, επαφών και αναζήτησης τρόπου «μετάφρασης» της.
Βλέπετε, ο ίδιος «τω καιρώ εκείνο» αποτελούσε θαυμαστό tactician, με ζηλευτές επιδόσεις, έστω κι εάν πολλοί υποστήριζαν πως έβρισκε «έτοιμο» το περιβάλλον είτε τα δεδομένα ήταν εκ των προτέρων προκαθορισμένα. Ωστόσο, ότι από τα δύο κι εάν ίσχυε, το δεδομένο είναι πως αφενός μεν φρόντιζε για το πώς θα διαμορφωθούν οι συνθήκες και αφετέρου δε, δεν συνήθιζε να αφήνει οτιδήποτε στην τύχη του. Συχνά δε, με άγαρμπες κινήσεις και δίχως να φροντίζει (εσκεμμένα, προφανώς) να «μακιγιάρει» ή έστω αποκρύβει.
Πλέον, το μόνο συναίσθημα που προκαλεί στην συντριπτική πλειοψηφία όσων των παρακολουθούσαν τότε είναι απλά λύπη για την κατάντια του. Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι… ‘