Παναγιώτης Κίκιρας, Επικεφαλής της μονάδας Innovative Research στην European Defense Agency: Με €3 δισ. ενισχύει η Ε.Ε. την έρευνα στην Άμυνα

Ο τομέας της άμυνας ήταν από τους πρώτους, ίσως και ο πρώτος, όπου αξιοποιήθηκαν οι μηχανικοί αρχικά και ηλεκτρονικοί στη συνέχεια υπολογιστές. Από το 1980 τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης αξιοποιούνται για αμυντικές εφαρμογές.

Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Κίκιρα, επικεφαλή της μονάδας Innovative Research στην European Defense Agency και ένας εκ των ομιλητών του Artificial Intelligence Conference, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 21 Μαρτίου στην Αθήνα από τη BOUSSIAS, η τεχνητή νοημοσύνη θα παίξει σημαντικότερο ρόλο στην μελλοντική έρευνα στον τομέα της άμυνας.

Διαθέσιμα κονδύλια υπάρχουν ήδη, αλλά το μέγεθος τους θα εκτοξευθεί στην περίοδο 2021 – 2027, μετά δηλαδή τη λήξη του Horizon 2020. Για τις προοπτικές που δημιουργούνται, είχαμε τη δυνατότητα να συζητήσουμε με τον Π. Κίκιρα στο πλαίσιο του συνεδρίου, ο οποίος θεωρεί ότι τα ερευνητικά κέντρα της χώρας θα πρέπει να ξεκινήσουν ήδη την προετοιμασία τους, καθώς ο ανταγωνισμός θα είναι έντονος.

NW: Στην ομιλία σας στο πλαίσιο του Artificial Intelligence Conference αναφέρατε ότι είναι μεγάλη ευκαιρία για δημόσια και ιδιωτικά κέντρα έρευνας, να δραστηριοποιηθούν στον τομέα που συναντιούνται η άμυνα και η τεχνητή νοημοσύνη. Θα μπορούσατε να μας δώσετε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το προβλεπόμενο μέγεθος του προϋπολογισμού και τις κατηγορίες που θα ενισχυθούν σε προτεραιότητα;

Παναγιώτης Κίκιρας: Θα επιθυμούσα να επεκτείνω το εύρος της απάντησης μου. Είναι μεγάλη ευκαιρία για τα δημόσια και ιδιωτικά κέντρα έρευνας, να δραστηριοποιηθούν στον τομέα στην έρευνα για την άμυνα. Η ανακοίνωση το προηγούμενο καλοκαίρι της European Global Strategy (EUGS) με τις προβλέψεις της άλλαξε δραματικά το σκηνικό για την ευρωπαϊκή έρευνα για την άμυνα. Περαιτέρω έγγραφα όπως το EUGS Implementation Plan on Security and Defence (IP) και το European Defence Action Plan (EDAP) που ακολούθησαν την ανακοίνωση την EUGS έρχονται να θέσουν το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί μέχρι το τέλος του παρόντος (Η2020) και στο επόμενο πολυετές χρηματοδοτικό πλαίσιο 2021-2027 η έρευνα για την European Defence.

Ιδιαίτερα, και για πρώτη φορά, παρέχεται η δυνατότητα χρηματοδότησης αμυντικών ερευνητικών προγραμμάτων από διάφορα κοινοτικά χρηματοδοτικά εργαλεία. Το πρώτο χρηματοδοτικό εργαλείο στο οποίο μπορούν να λάβουν μέρος οι ενδιαφερόμενοι είναι η Preparatory Action for Defence Research (2017-2020), η οποία διαθέτει προϋπολογισμό 90 εκατομμύρια ευρώ και έχει ως στόχο να εξασφαλίσει την παραγωγή νέων στρατηγικών δυνατοτήτων για τις ένοπλες δυνάμεις των κρατών μελών και να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Τεχνολογικής και Βιομηχανικής Βάσης. Όσον αφορά στην περίοδο 2021-2027 στην EDAP προβλέπονται ακόμα μεγαλύτερα κονδύλια 500 εκατομμύρια ευρώ ετησίως για έρευνα και περίπου 5 δισεκατομμύρια ευρώ για pre-product πρωτοτύπων και για την περαιτέρω ανάπτυξη και παραγωγή αμυντικών προϊόντων.

Ποιοι είναι οι παράγοντες που επιβάλουν την αξιοποίηση τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης στον τομέα της άμυνας, αλλά και ποιοι είναι παράγοντες που κάνουν αυτήν την περίοδο την αξιοποίηση αυτών των τεχνολογιών περισσότερο εφικτή από το παρελθόν;

H τεχνητή νοημοσύνη έχει την δυνατότητα να είναι «game changer» για τον χώρο της άμυνα, ο οποίος ήδη από την δεκαετία του 1980 χρησιμοποιεί συστήματα που αξιοποιούν τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνη. Σήμερα ωστόσο, αλλαγές σε τεχνολογικό, επιχειρησιακό και οικονομικό επίπεδο οδηγούν στην ανάδειξη όλων εκείνων των τεχνολογιών οι οποίες μπορούν να βελτιστοποιήσουν τη λειτουργικότητα και να ελαχιστοποιήσουν το τεχνολογικό και οικονομικό ρίσκο. Η εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης παρουσιάζει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, μειώνοντας το ρίσκο απώλειας ανθρώπινων ζωών στα πεδία των μαχών, προσφέροντας καλύτερη αποτελεσματικότητα από τους ανθρώπους στρατιώτες και το κόστος εισαγωγής της είναι 10 φορές μικρότερο από το αντίστοιχο κόστος εκπαίδευσης των στρατιωτών. Επιπλέον, σήμερα οι τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης είναι περισσότερο ώριμες και οδηγούνται από επενδύσεις σε τομείς μη στρατιωτικούς. Η τάση αυτή και εξαιτίας των ταχέων ρυθμών ωρίμανσης των προϊόντων στις καταναλωτικές αγορές, οδήγησε στην εκθετική ανάπτυξη των τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης, γεγονός που επέτρεψε την άμεση εισαγωγή του στην άμυνα χωρίς να απαιτείται ο αργός και βραχύς χρόνος ωρίμανσης των τυπικών στρατιωτικών προϊόντων.

Δεδομένου ότι η έρευνα στον τομέα της άμυνας απαιτεί ένα ιδιαίτερο επίπεδο ασφάλειας στην υποδομή των συμμετεχόντων συνεργατών, θεωρείτε ότι οι επενδύσεις και οι πιστοποιήσεις που απαιτούνται για τη δημιουργία αυτής της υποδομής, δίνουν το περιθώριο σε νέες επιχειρήσεις να συμμετέχουν;

Οι απαιτήσεις ασφαλείας για την συμμετοχή στην Preparatory Action for Defence Research δεν αναμένεται να είναι τέτοιες που να απαιτούν ιδιαίτερες ή ακριβές υποδομές. Οι απαιτήσεις θα είναι αντιστοίχου επιπέδου με τις με εκείνες του προγράμματος «Secure Societies» του Η2020 για τον χειρισμό διαβαθμισμένων παραδοτέων.

Μέχρι σήμερα δεν έχει θεσπιστεί το απαραίτητο ηθικό πλαίσιο που θα θέσει τα όρια του συγκερασμού τεχνητής νοημοσύνης και άμυνας. Δεδομένης της ταχύτητας εξέλιξης των τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης δεν θεωρείτε πως αυτό μπορεί να αποδειχτεί ως υψηλού ρίσκου;

To ηθικό πλαίσιο για την χρήση της τεχνητής νοημοσύνης δεν έχει μελετηθεί για κανένα πεδίο εφαρμογής της. Ωστόσο, όπως σε κάθε χρονική περίοδο όπου η εισαγωγή και εφαρμογή νέων τεχνολογιών δημιουργεί νέα επιχειρησιακά πρότυπα και αλλάζει με επαναστατικό τρόπο όλο το οικοσύστημα υπάρχει πάντα ο «φόβος» για τις επιπτώσεις της εφαρμογής τους. Όσον αφορά στον τομέα της άμυνας υπάρχουν ήδη συστήματα τα οποία κάνουν χρήση τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης κυρίως σε αποστολές υποστήριξης και επεξεργασίας πληροφοριών. Όμως, η επόμενη γενιά συστημάτων αναμένεται να έχει ισχυρά χαρακτηριστικά «αυτονομίας», ωστόσο και μέχρι την ανάπτυξη του κατάλληλου ρυθμιστικού πλαισίου αναμένεται ότι η τελική απόφαση για την εμπλοκή αυτών των « αυτόνομων συστημάτων» σε μάχη, ο έλεγχος κατά την διάρκεια αυτής θα βασίζεται από άνθρωπο χειριστή.

Η… απομυθοποίηση του Industry 4.0

Πέρα από την… πανταχού παρούσα πραγματικότητα του digital disruption, υπάρχουν συνολικά πέντε βασικές αρχές με βάση τις οποίες οι επιχειρήσεις είναι σε θέση να βοηθηθούν να βρουν πραγματική αξία στις επιμέρους λύσεις Industry 4.0.

Εδώ και πολλά χρόνια, οι επιχειρήσεις έχουν αναζητήσει επισταμένως μέσω του lean, να βρουν αρχές στις οποίες μπορούν να βασίσουν την παραγωγική τους λειτουργία, καθώς επίσης και να βελτιώσουν την συνολική τους αποδοτικότητα. Τέτοιες, οι οποίες θα κάνουν πραγματικότητα ότι υπόσχονται.

Ωστόσο, σήμερα -πλέον- που οι lean μέθοδοι βρίσκονται ριζωμένες βαθιά στο DNA πολλών επιχειρήσεων, τα παραδοσιακά lean εργαλεία δείχνουν να χάνουν μέρος της δυναμικής τους. Η ίδια η επιτυχία αυτών των προσεγγίσεων σημαίνει ότι οι περαιτέρω βελτιώσεις καθίστανται ολοένα και πιο οριακές όσο και σκληρές για να επιτευχθούν. Ταυτόχρονα, προκειμένου να παραμένει μια επιχείρηση κερδοφόρα όσο και ανταγωνιστική στο σημερινό έντονο παγκόσμιο επιχειρηματικό περιβάλλον απαιτεί διαρκή βελτίωση σε μια σειρά από επιμέρους τομείς, όπως λ.χ. αυτούς της παραγωγικότητας, της ποιότητας, της ευελιξίας και των ποικίλων επιπέδων εξυπηρέτησης. Μάλιστα, η συγκεκριμένη πίεση δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ…

Δίχως αμφιβολία, οι επιχειρήσεις βασίζονται στην πολλάκις εκπεφρασμένη παραδοχή πως το Industry 4.0 σύντομα θα επιφέρει σαρωτικές αλλαγές στις βιομηχανίες παγκοσμίως. Δεν λείπουν εκείνοι που πιστεύουν πως θα αποδειχτεί λιγότερο μια επανάσταση από μια πολύτιμη (όσο και ευπρόσδεκτη) εξέλιξη, καθιστώντας δυνατή την αύξηση της παραγωγικότητας της επόμενης ημέρας και θα αντικατοπτρίζει τις εξελίξεις που έχουν αναπτυχθεί στο περιβάλλον παραγωγής για περισσότερο από έναν αιώνα.

Οι αποδεδειγμένες αρχές του lean, όπως λ.χ. η μείωση των αποβλήτων με τη μορφή των χαλασμένων μηχανών ή δραστηριοτήτων μη προστιθέμενης αξίας, θα εξακολουθήσουν να παραμείνουν θεμελιώδεις. Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις στη συλλογή δεδομένων, οι αισθητήρες, η ρομποτική και η αυτοματοποίηση, οι νέες τεχνολογίες (συμπεριλαμβανομένης της τρισδιάστατης εκτύπωσης), καθώς επίσης και η αυξημένη υπολογιστική ισχύ αναμένεται να επιτρέψουν την προηγμένη ανάλυση, προσδίδοντας νέες δυνατότητες στις παραδοσιακές μεθόδους.

Οι επιχειρήσεις και οργανισμοί θα χρησιμοποιήσουν αυτές τις ανανεωμένες μεθόδους lean προκειμένου να εφαρμόσουν έναν καινούριο τρόπο εργασίας για τρεις διαστάσεις που έχουν αναγνωριστεί εδώ και καιρό ως κεντρικές: Τεχνικά συστήματα (διαδικασίες και εργαλεία), συστήματα διαχείρισης (οργάνωση και διαχείριση απόδοσης) και συστήματα ανθρώπων (ικανότητες, νοοτροπία και συμπεριφορά). Επιπροσθέτως, μια νέα διάσταση που αφορά τα δεδομένα, την πληροφορική και τη συνδεσιμότητα θα προκύψει ως ακόμη ένας βασικός οδηγός αξίας.

Με άλλα λόγια, το Industry 4.0 μπορεί να γίνει κατανοητό ως ένα ψηφιακά ενεργοποιημένο lean. Για παράδειγμα, οι εταιρείες έχουν βελτιστοποιήσει μακροπρόθεσμα την απόδοση, την ενέργεια και τη διακίνηση, βελτιώνοντας τη διαδικασία διεύθυνσης. Σήμερα, η ύπαρξη νέων αισθητήρων, περισσότερων δεδομένων, καθώς επίσης και προηγμένων αναλυτικών στοιχείων μπορούν να ενισχύσουν την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και να εντοπίσουν εξελιγμένα μέτρα βελτίωσης, με αποτέλεσμα ακόμη πιο “έξυπνες” λύσεις και νέα κέρδη παραγωγικότητας.

Αυτές οι προσδοκίες μπορούν να συμπληρωθούν με ψηφιακή διαφάνεια που σχετίζεται και αφορά στην απόδοση. Αναλογιστείτε, για παράδειγμα, την περίπτωση της διαχείρισης της απόδοσης σε μια παραγωγική εγκατάσταση. Σε ένα τυπικό εργοστάσιο σήμερα, η διαχείριση απόδοσης συμβαίνει λίγο πολύ μετά το γεγονός, όταν η απόδοση ελέγχεται στο τέλος της βάρδιας. Σε έναν ψηφιακό κόσμο, οι αποκλίσεις απόδοσης μπορούν να παρακολουθούνται σε πραγματικό χρόνο και να απευθύνονται αμέσως. Ωστόσο, η εφαρμογή των πρόσφατα προσδιορισμένων μέτρων απαιτεί οργανωτικό μετασχηματισμό – νέους τρόπους εργασίας, νέες προσεγγίσεις στη διαχείριση των επιδόσεων και νέες δυνατότητες. Όλες αυτές οι αλλαγές θα ενισχύσουν την πορεία προς την πραγματική επανάσταση: τη δημιουργία αυτό-βελτιούμενων περιουσιακών στοιχείων που δεν απαιτούν παρεμβάσεις του χειριστή.

4+1 αρχές για τη δημιουργία αξίας
Σήμερα, στο διεθνές στερέωμα έχουν ξεχωρίσει 5 συνολικά αρχές οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν τις ίδιες τις επιχειρήσεις να μετατρέψουν με επιτυχία και αποδοτικότητα τις λύσεις Industry 4.0 σε πραγματική αξία, αλλά και σημείο επίδρασης.

  • Πηγή της επόμενης ημέρας των κερδών σε επίπεδο παραγωγικότητας

Καθώς η πίεση του κόστους σε όλες τις βιομηχανίες αυξάνεται διαρκώς, οι επιχειρήσεις δείχνουν να αντιμετωπίζουν την ανάγκη βελτίωσης της παραγωγικότητας κατά δύο έως τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες σταθερά και σε ετήσια βάση! Σύμφωνα με εκτιμήσεις, που ωστόσο βασίζονται στα αποτελέσματα πολυάριθμων μελετών, οι εξελίξεις σε ότι αφορά στην εν γένει ψηφιακή διάσταση εξαντλούν τη δυνατότητα δημιουργίας μιας ισοδύναμης αξίας με βελτιώσεις που κυμαίνονται μεταξύ 15 έως και 20%.

Αυτό το άλμα παραγωγικότητας δεν θα προέλθει από την εφαρμογή μιας ενιαίας ή μονοσήμαντης λύσης. Προκειμένου να καταφέρουν να παράγουν σημαντικό αντίκτυπο, οι εταιρείες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν όλα τα στοιχεία του κέρδους και των ζημιών εφαρμόζοντας ταυτόχρονα ένα ευρύ φάσμα λύσεων σε κλίμακα. Για παράδειγμα, η μείωση του συνολικού χρόνου διακοπής λειτουργίας του ευρύτερου μηχανικού εξοπλισμού κατά 30 με 50% – η επιτυχημένη πρόβλεψη συντήρησης είτε η απομακρυσμένη παρακολούθηση αναμένεται να ενδυναμώσει σε σημαντικό βαθμό την αξιοποίηση του ενεργητικού.

Η αποτελεσματικότητα του εργατικού δυναμικού αποτελεί έναν ακόμη τομέα που εμπεριέχει ιδιαίτερα μεγάλες δυνατότητες. Η διαχείριση ψηφιακών επιδόσεων σε συνδυασμό με την προηγμένη ρομποτική και τα οχήματα αυτόνομης οδήγησης μπορούν να αυτοματοποιήσουν περαιτέρω τη χειρωνακτική εργασία (για παράδειγμα, στη συλλογή και τη μεταφορά εντός των εγκαταστάσεων), έχοντας τη δυνατότητα να βελτιώσει συνολικά την παραγωγικότητα της εργασίας κατά 40 έως 50% επιπλέον!


Η προηγμένη ανάλυση των λεπτομερών δεδομένων σχετικά με τις διαδικασίες επεξεργασίας, που δημιουργούνται σε πραγματικό χρόνο, εκτιμάται πως θα αποδειχτούν ως θεμελιώδης για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση των υποκείμενων αιτίων των ανεπαρκειών της διαδικασίας και των προβλημάτων με την ποιότητα. Αυτά, πλέον, θα υλοποιούνται ταχύτερα και με σαφώς πιο αποτελεσματικό τρόπο. Επιπροσθέτως, οι διαδικασίες πρόβλεψης που βασίζονται σε big data μπορούν ήδη από σήμερα να μειώσουν δραστικά τα αποθέματα και να βελτιώσουν τα υφιστάμενα επίπεδα των υπηρεσιών.

  • Ευρύτερο ζήτημα της επιχείρησης και όχι αποκλειστικά του ΙΤ τμήματος

Η τεχνολογία IT μπορεί να κάνει πραγματικότητα την υλοποίηση και εφαρμογή του Industry 4.0, εντούτοις όμως δεν πρέπει να καθοδηγεί την όλη διαδικασία. Οι εταιρείες τείνουν να ξεκινούν εξετάζοντας τον τρόπο εφαρμογής των νέων προσεγγίσεων στα συστήματα πληροφορικής τους. Θα πρέπει να επικεντρωθούν στον τρόπο με τον οποίο θα ασκούν τις δραστηριότητές τους στο μέλλον, εξετάζοντας τις αλλαγές από την άποψη της αλυσίδας αξίας και της συνολικής προσέγγισης σε επίπεδο επιχειρηματικής υπόθεσης. Για παράδειγμα, μια παγκόσμια εταιρεία αθλητικών ειδών εργάζεται για να φέρει την κατασκευή παπουτσιών πιο κοντά στον πελάτη. Η εν λόγω κίνηση αλλάζει τον παραδοσιακό -μακρύ- κύκλο παραγωγής σε χώρες χαμηλού κόστους και την επακόλουθη διαδικασία αποστολής στα καταστήματα. Καθώς τα ρομπότ γίνονται φθηνότερα, ταχύτερα και πιο ευέλικτα, η κατασκευή προϊόντων όπως λ.χ. τα παπούτσια και τα ρούχα μπορεί να βρίσκεται ένα βήμα μακριά από τους πελάτες. Με λίγα λόγια, ο χρόνος για την αγορά και την παράδοση, το κόστος μεταφοράς και η εστίαση στους πελάτες (με βάση την εξατομίκευση) βελτιώνονται δραστικά όταν αξιοποιούν τις νέες ευκαιρίες που προσφέρει η ψηφιοποίηση.

  • Τα υψηλόβαθμα διοικητικά στελέχη οφείλουν να βρίσκονται στο… τιμόνι

Ελάχιστες -μόλις- εταιρείες υιοθετούν μια δομημένη προσέγγιση για την εφαρμογή των μοχλών του Industry 4.0. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη κορυφαίας εταιρείας συμβούλων, μόλις το 16% διαθέτει σαφή στρατηγική, ενώ το 24% έχει αναλάβει σαφείς ευθύνες όσον αφορά τις προσπάθειες του Industry 4.0. Ακόμη και ιδιαίτερα ξεχωριστές εταιρείες τείνουν να κάνουν ένα από τα δύο λάθη: είτε αναθέτουν την ευθύνη του Industry 4.0 σε μια λειτουργία του προσωπικού δίχως όμως αυτοί να απολαμβάνουν μια άμεση εξουσία εκτέλεσης, είτε θέτουν την απαιτούμενη υπευθυνότητα πολύ χαμηλά στην ιεραρχία διαχείρισης.

Και στις δύο περιπτώσεις, τίθεται σε κίνδυνο η συνειδητοποίηση του εύρους και του αντίκτυπου των δυνατοτήτων. Τελικά, η συμμετοχή στο “ταξίδι” του Industry 4.0 μεταφράζεται σε ανάληψη του σχετικού κινδύνου και ρίσκου. Υπό αυτό το πρίσμα, τα κορυφαία διοικητικά στελέχη πρέπει να πάρουν τα ηνία της όλης διαδικασίας, εφαρμόζοντας μια προγραμματική προσέγγιση ώστε να οδηγήσουν με ταχύτητα και αποτελεσματικά στην τελική αξία. Το εν λόγω υψηλό επίπεδο ιεράρχησης συμβάλλει στον προσδιορισμό της επιτυχίας του μετασχηματισμού του Industry 4.0, ακριβώς όπως έκανε και για το lean.

  • Άνθρωποι και τεχνολογία αποδεικνύονται αρκούντως κρίσιμες

Σε τεχνολογικές λύσεις, όπως λ.χ. εκείνες που περιλαμβάνουν ρομπότ ή αλγόριθμους προηγμένης ανάλυσης, είναι εύκολο να υπάρχει πρόσβαση και να εγκατασταθούν. Στην πραγματικότητα, τέτοια εργαλεία -σε πλείστες περιπτώσεις- θεωρούνται ήδη ως commodities. Παρόλα αυτά, χρειάζεται ένας συνδυασμός τεχνολογίας και της αντίστοιχης γνώσης του τομέα (για παράδειγμα, σε αλυσίδες αξίας, συντήρηση ή μοντελοποίηση διαδικασιών) για την παραγωγή ενεργειών που αποδίδουν αξία.

Επιπλέον, η εφαρμογή αυτών των ενεργειών απαιτεί συνήθως επανασχεδιασμένες διαδικασίες εργασίας και νέες δυνατότητες, οι οποίες με τη σειρά τους προϋποθέτουν οργανωτικό μετασχηματισμό. Οι διοικητικοί ηγέτες των επιχειρήσεων οφείλουν να εκπονήσουν μια στρατηγική εκ των προτέρων ώστε να “κτίσουν” ή αγοράσουν τις ικανότητες που θα χρειαστούν ή να συνεργαστούν με οργανισμούς που μπορούν να τις προσφέρουν.

  • Απαιτείται ολιστικό σκεπτικό μετασχηματισμού

Οι επιχειρήσεις που ξεκινούν το… ταξίδι τους προς το Industry 4.0, μπορούν να ακολουθήσουν μια σειρά από εξειδικευμένα βήματα. Συγκεκριμένα:

  • Αξιολογήστε την ευκαιρία με τη “διάγνωση” του Industry 4.0, προσδιορίστε τις απαιτούμενες δυνατότητες και αναπτύξτε μια στρατηγική “οικοδόμησης, συνεργασίας, αγορών” για την απόκτηση τους.
  • Λανσάρετε συγκεκριμένα σημεία αναφοράς-“πιλότους” και εκμεταλλευτείτε τη διαδικασία της μάθησης ενόσω υλοποιείτε. Μην ξοδέψετε χρόνο αναλύοντας τα πάντα εκ των προτέρων.
  • Υποστηρίξτε προσπάθειες μέσω της δημιουργίας νέων συνόλων και συμπεριφορών -για παράδειγμα, εξηγώντας γιατί απαιτείται αλλαγή και δημιουργώντας ενθουσιασμό αντί για φόβο.

Οι επιτυχείς lean μετασχηματισμοί δεν επικεντρώνονται αποκλειστικά στη βελτίωση της διαδικασίας συντήρησης, αλλά εξετάζουν το χώρο παραγωγής ως σύνολο. Η πορεία προς το Industry 4.0 απαιτεί την ύπαρξη μιας ευρείας προσέγγισης. Σε αυτή την περίπτωση, οι εταιρείες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ολόκληρη την αλυσίδα αξίας, να εφαρμόσουν πλήρη δέσμη μοχλών ή λύσεων και να έχουν σαφές σχέδιο για την κλιμάκωση νέων προσεγγίσεων σε ολόκληρο το δίκτυό τους.

Ποια στοιχεία οδηγούν στην επιτυχία;
Εκτός, όμως, από τις προαναφερθείσες πέντε προτεραιότητες, οι σύγχρονες επιχειρήσεις που αναζητούν να πετύχουν στην πράξη το επόμενο επίπεδο του lean, οφείλουν να έχουν κατά νου ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές:

  • Ξεκάθαρες προτεραιότητες, μικρά όσο και προσεκτικά βήματα. Αντί να σπαταλούν χρόνο σε εκτενείς αναλύσεις και προγραμματισμούς, χρήσιμο θα ήταν να ξεκινήσουν με τα απαιτούμενα (ψηφιακά) βήματα που παρέχουν τον μεγαλύτερο βαθμό επίδρασης στην περίπτωσή τους, κάνοντας πραγματικότητα την εξελικτική διαδικασία μάθησης, η οποία εμπλουτίζεται ενόσω εξελίσσεται.
  • Δυνατότητες. Οι περισσότερες επιχειρήσεις ανυπομονούν να επιταχύνουν την ανάπτυξή τους υιοθετώντας και εφαρμόζοντας ψηφιακές τεχνολογίες, αλλά την ίδια στιγμή αισθάνονται απροετοίμαστοι για την αλλαγή. Αυτή η ανησυχία είναι σίγουρα δικαιολογημένη, καθώς η ψηφιακή διάσταση προϋποθέτει την ύπαρξη νέων δυνατοτήτων. Οι εταιρείες μπορούν, ωστόσο, να στραφούν σε εξειδικευμένα κέντρα δυνατοτήτων ή να αξιοποιήσουν κατάλληλα το υφιστάμενο λογισμικό ή ακόμη και παρόχους λύσεων.
  • Συναίσθημα και συμπεριφορές. Η εμπειρία κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών έχει αποδείξει ότι ένας μετασχηματισμός πετυχαίνει ή αποτυγχάνει λόγω της κουλτούρας, των συναισθημάτων και των συμπεριφορών της διοικητικής ομάδας και των εργαζομένων. Για αυτό το λόγο, η ψηφιακή νοοτροπία πρέπει να διαπεράσει ολόκληρο τον οργανισμό, με ανθρώπους που υιοθετούν ψηφιακές lean προσεγγίσεις και εργαλεία, όπως ακριβώς συνέβαινε και με τους αναλογικούς… προγόνους τους.

Πόσο (και εάν) ταιριάζει το blockchain στους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους;

Μπορεί οι πιθανές εφαρμογές για blockchain να φαίνεται ότι κυμαίνονται από το μακρινό έως το φανταστικό, ωστόσο η εν λόγω τεχνολογία ήδη διερευνάται από τηλεπικοινωνιακούς παρόχους σε ολόκληρο τον κόσμο, ως παράγοντας ροής νέων εσόδων, αλλά και μελλοντικής συνδεσιμότητας.

Το blockchain αποτελεί μια κατανεμημένη βάση δεδομένων που διατηρεί μια λίστα εγγραφών με την επωνυμία “blocks” σε οποιοδήποτε είδος συναλλαγής μεταξύ των συναλλασσόμενων πλευρών. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι η εν λόγω βάση δεδομένων είναι κατανεμημένη σε peer-to-peer δίκτυα και όχι αποθηκευμένα σε ένα και μόνο server, κρίνεται ως ιδιαίτερα ανθεκτική σε απόπειρες παραβίασης και εν γένει αποτυχίες. Κάθε φορά που πραγματοποιείται μια νέα συναλλαγή εντός του δικτύου, δημιουργείται μια νέα εγγραφή και αποθηκεύεται σε όλους τους κόμβους που βρίσκονται εντός του. Κάθε συμμετέχων στο blockchain είναι σε θέση να δει αυτά τα αρχεία. Όσο για την ικανότητα της ασφαλούς καταγραφής συναλλαγών με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να αποτελέσει πλεονέκτημα για τους παρόχους τηλεπικοινωνιών που αναζητούν τρόπους ώστε να διαχειριστούν ολοένα και πιο πολύπλοκες συναλλαγές. Πόσο, μάλλον, από τη στιγμή κατά την οποία η εποχή του 5G και οι ΙοΤ προσεγγίσεις επιδιώκουν να εγκατασταθούν στην ψηφιακή αλυσίδα αξίας.

Ένας τηλεπικοινωνιακός πάροχος θα μπορούσε να προγραμματίσει αυτό το είδος βάσης δεδομένων προκειμένου να διαχειριστεί δεδομένα γύρω από μια συγκεκριμένη εφαρμογή. Ανάλογα με τις απαιτήσεις, το blockchain θα μπορούσε να είναι δημόσιο και ανοιχτό σε οποιονδήποτε ή ιδιωτικό και προσιτό μόνο στους επιλεγμένους συμμετέχοντες του τηλεπικοινωνιακού δικτύου, όπως λ.χ. οι συνεργάτες και οι πελάτες. Κάθε συμμετέχων στο τηλεπικοινωνιακό blockchain μπορεί στη συνέχει να σχηματίσει έναν κόμβο σε αυτό διαθέτοντας πρόσβαση στο σύνολο των αρχείων. Αποτέλεσμα; Να ανοίγεται ένα ευρύ φάσμα πιθανών περιπτώσεων χρήσης που εμπίπτουν σε δύο μεγάλες κατηγορίες ροής νέων εσόδων, βελτιώνοντας τις εσωτερικές διαδικασίες. Μια από αυτές τις περιπτώσεις χρήσης, η ταυτότητα ως υπηρεσία, αποτελεί παράδειγμα της νέας διαδρομής που θα μπορούσαν να λάβουν οι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι. Βέβαια, θα πρέπει να θεωρείται ως δεδομένο πως θα έχουν να ανταγωνιστούν πλήθος από άλλους telco “παίκτες”.

Ήδη, σήμερα, δεν λείπουν από τη διεθνή αγορά startup εταιρείες που υλοποιούν λύσεις διαχείρισης ταυτότητας, διαθέτοντας αποθηκευμένα τα στοιχεία της άδειας οδήγησης και τα αντίστοιχα του διαβατηρίου σε blockchain. Έτσι, λοιπόν, στην περίπτωση κατά την οποία ο χρήστης θα κληθεί να δείξει την ταυτότητά του όταν νοικιάζει ένα αυτοκίνητο, δεν θα χρειάζεται απαραίτητα να το έχει μαζί του, μιας και θα το έχουν αποθηκευμένο σε blockchain. Εάν διαθέτουν το blockchain κλειδί μαζί τους, τότε αυτομάτως μπορούν να επαληθεύσουν τον… εαυτό τους! Αλήθεια, δεν διακρίνετε μια εφαρμογή την οποία θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν ως ολοκληρωμένη υπηρεσία οι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι; Η virtual ταυτότητα θα μπορεί να αποθηκευτεί στην φορητή τηλεφωνική συσκευή του χρήστη με τη μορφή μιας εφαρμογής που παρέχεται από τον τηλεπικοινωνιακό πάροχο. Οπότε, το… μπαλάκι πέφτει στους τελευταίους και δη στα εμπορικά τμήματα και αυτά του marketing ώστε να το “πακετάρουν” και παρέχουν ως μια ολοκληρωμένη υπηρεσία. Μάλιστα, το γεγονός ότι έχουν ήδη επεξεργαστεί άπειρα δεδομένα αναρίθμητων χρηστών, τους προσθέτει μια έξωθεν καλή μαρτυρία αναφορικά με την αξιοπιστία και εχεμύθειά τους στην διαχείριση και χρήση “ευαίσθητων” πληροφοριών.

Άλλες εφαρμογές του blockchain θα μπορούσαν να συμβάλουν καταλυτικά στην επίλυση υφιστάμενων προβλημάτων και εν γένει ζητημάτων που άπτονται του δικτύου. Ένα από αυτά είναι η διαχείριση απάτης και το mitigation. Για παράδειγμα, η τρέχουσα μεταφορά δεδομένων των ίδιων των χρηστών μεταξύ των οικιακών δικτύων και των αντίστοιχων δικτύων περιαγωγής κρίνεται ως αργή. Το γεγονός ότι το οικιακό δίκτυο δεν μπορεί να λαμβάνει αρχεία συναλλαγής από το εξωτερικό σημαίνει ότι η απάτη γύρω από την περιαγωγή δεν μπορεί να εντοπιστεί παρά μόνο αφού έχει προκαλέσει σημαντική ζημία! Κατάσταση που… τροφοδοτείται και από την ύπαρξη διαφορετικών συστημάτων διαχείρισης της περιαγωγής. Η δε ταχύτητα των εν λόγω συστημάτων σταμάτησε να συμβαδίζει με την ραγδαία αύξηση των ταξιδιών στο εξωτερικό και κατά συνέπεια την αναγκαιότητα αξιοποίησης της περιαγωγής.

Τελευταία, η μεταφορά πληροφοριών περιαγωγής [μεταξύ των ίδιων των τηλεπικοινωνιακών παρόχων] έχει γίνει ακόμη πιο περίπλοκη. Ως αποτέλεσμα, να διευκολύνονται τα υψηλά επίπεδα πραγματοποίησης απάτης που μπορεί να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στα έσοδά τους, συμπεριλαμβανομένων των καρτών SIM που “κλωνοποιούνται” και εν συνεχεία πωλούνται είτε την μη-εξουσιοδοτημένη εισαγωγή κυκλοφορίας σε ένα telco δίκτυο δίχως να χρησιμοποιείται η “παραδοσιακή” διαδρομή διασύνδεσης. Υπό αυτό το πρίσμα, η άμεση καταγραφή των συναλλαγών επικοινωνίας σε ένα blockchain με τρόπο απαλλαγμένο από τυχόν παραβιάσεις, θα έδινε οριστική λύση σε αμφότερα τα προβλήματα.

Σήμερα, οι εταιρείες εκκαθάρισης επιχειρήσεων πραγματοποιούν επικύρωση δεδομένων σε αρχεία δεδομένων roamer. Γιατί, λοιπόν, να μην χρησιμοποιηθεί ένα ιδιωτικό blockchain ως “μέσο” μεταξύ εταιρειών περιαγωγής όπου τα τιμολόγια παράγονται από “έξυπνες” συμβάσεις χρησιμοποιώντας τα δεδομένα κίνησης στο blockchain; Αυτό το mesh δίκτυο θα “βλέπει” τη συσκευή ενός χρήστη να “μετακινείται” μεταξύ διαφορετικών πηγών συνδεσιμότητας, ανάλογα με την υπάρχουσα διαθεσιμότητα. Ορισμένες από αυτές τις πηγές θα ανήκουν σε τηλεπικοινωνιακούς παρόχους, ενώ άλλες θα ανήκουν σε τρίτους και θα μισθώνονται από τους telcos. Όσο για τον ρόλο του blockchain; Θα καταγράφει τα ποικίλα σημεία παράδοσης μεταξύ των διαφόρων τύπων σημείων διασυνδεσιμότητας στο ίδιο το δίκτυο.


Μπορεί να υποστηρίξει την επόμενη γενιά συνδεσιμότητας;
Όμως, το blockchain θα μπορούσε να εκπληρώσει έναν ακόμη πιο θεμελιώδη ρόλο στον μελλοντικό κόσμο της αδιάλειπτης συνδεσιμότητας, τουλάχιστον για μια ευρεία σειρά συσκευών. Αρκετοί, μάλιστα, αναλυτές εκτιμούν πως θα μπορούσαν να υπάρξουν δυνατότητες για μια συνολική όσο και θεμελιώδη αλλαγή της βιομηχανίας τηλεπικοινωνιών, με βάση την οποία οι πάροχοι θα μπορούν ακόμη και να απαλλαγούν από το μεγαλύτερο μέρος της τεχνικής υποδομής τους.

Προφανώς θα πρέπει να υπάρχει κάποια πληρωμή στην περίπτωση κατά την οποία γίνεται χρήση άλλων δικτύων. Να υπάρχει λ.χ. ένα μοντέλο χονδρικής πώλησης με βάση το οποίο όταν χρησιμοποιείται κάποιο VLAN για σύνδεση στο internet, θα πρέπει να υπάρχει επιστροφή χρημάτων. Ωστόσο, με ποιο τρόπο δύναται να αποζημιωθούν οι ιδιοκτήτες δικτύων εάν υπάρχει ένα πλήθος σημείων πρόσβασης και επομένως ενδεχομένως το ίδιο πλήθος δυνητικών συνεργατών σε επίπεδο συναλλαγών θα πρέπει να πληρωθούν ώστε να δημιουργήσουν ένα αδιάλειπτο δίκτυο; Βέβαια, η παρακολούθηση αυτών των μικρο-συναλλαγών, καθώς οι χρήστες μεταπηδούν ανάμεσα σε μια σειρά από διαθέσιμα δίκτυα, θα είναι πολύ δαπανηρή αν δεν γίνει στο blockchain. Το τελευταίο θα είναι σε θέση να καταγράφει κάθε φορά σε ποιο σημείο συνδέεται σε έναν κόμβο σε αυτό το δίκτυο ένας χρήστης δικτύου, παρέχοντας σε όλα τα μέρη μια κοινή, επαληθευμένη λίστα συνδέσεων με δίκτυα, ώστε στη συνέχεια να προχωρήσει η σχετική χρέωση.

Για παράδειγμα, ένας χρήστης μπορεί να κινηθεί γρήγορα μεταξύ 5G και ιδιωτικού VLAN, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί δεδομένα. Το blockchain θα καταγράφει πότε και για πόσο καιρό ο χρήστης χρησιμοποίησε το καθένα. Στη συνέχεια, ο ιδιοκτήτης VLAN θα μπορούσε να επιστραφεί από τον τηλεπικοινωνιακό πάροχο του πελάτη για τη χρήση του δικτύου του. Αναμφίβολα, κάθε πελάτης μπορεί να εγγραφεί στο δικό του blockchain λογαριασμό.

Με τον (επερχόμενο) μεγάλο αριθμό συσκευών IoT να αναμένεται να συνδεθούν με τα δίκτυα των telcos κατά τα αμέσως προσεχή χρόνια, μια ακόμη περίπτωση χρήσης είναι και η ασφαλής μεταφορά δεδομένων μεταξύ συσκευών IoT. Δεδομένου ότι κάθε συμμετέχων σε δίκτυο blockchain έχει πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με άλλους κόμβους, οι συσκευές IoT που είναι συνδεδεμένες μέσω blockchain θα είναι σε θέση να αναγνωρίζουν και να επικυρώνονται μεταξύ τους χωρίς την ανάγκη κεντρικών brokers ή πιστοποίησης, επιτρέποντας τη μεταφορά δεδομένων μεταξύ συσκευών IoT. Για παράδειγμα, ο μηχανολογικός εξοπλισμός ενός “έξυπνου” εργοστασίου θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα blockchain προκειμένου να στείλει πληροφορίες σε άλλες μηχανές, κατευθύνοντας τις σχετικές διαδικασίες παραγωγής, περιορίζοντας την ανάγκη παρέμβασης από το εργατικό δυναμικό. Αυτό θα κάνει τα δίκτυα Διασύνδεσης Διαδικτύου εξαιρετικά επεκτάσιμα χωρίς να χρειάζεται να εγκατασταθούν πρόσθετοι πόροι για τη διαχείριση του ελέγχου ταυτότητας των νέων συσκευών.

Τι λένε και τι σκέφτονται οι telcos
Λαμβάνοντας υπόψη τις προηγμένες δυνατότητες ορισμένων από αυτές τις εφαρμογές, οι telcos έχουν διατηρήσει σιωπηρή στάση μέχρι στιγμής αναφορικά με το τι πρόκειται να κάνουν με το blockchain. Θεωρείται, απλά, δεδομένο πως το σύνολο -σχεδόν- των τηλεπικοινωνιακών παρόχων εξετάζουν την ενεργή ενσωμάτωση των blockchain εφαρμογών στην καθημερινή λειτουργία τους. Μάλιστα, ήδη λ.χ. στην Γερμανία ένας τηλεπικοινωνιακός πάροχος βρίσκεται στο στάδιο της ανάπτυξης μιας λύσης identity as a service που θα στηρίζεται σε blockchain. Στις ΗΠΑ, ο τηλεπικοινωνιακός κολοσσός Sprint συνεργάζεται “στενά” με την SoftBank και την startup εταιρεία TBCASoft για την κατασκευή λύσεων βασισμένων σε blockchain που θα απευθύνονται στους telcos.

Απώτερος στόχος της προαναφερθείσας συνεργασίας; Η οικοδόμηση μιας πλατφόρμας πολλαπλών παρόχων για υπηρεσίες που περιλαμβάνουν εξασφαλισμένη εκκαθάριση και διακανονισμό, προσωπική πιστοποίηση ταυτότητας, εφαρμογές διασύνδεσης IoT κ.ο.κ. Εξάλλου, οι δυνατότητες που διερευνώνται σήμερα περιλαμβάνουν τις εξελισσόμενες αλληλεπιδράσεις μεταξύ επιχειρήσεων και καταναλωτών αναφορικά με τον αξιόπιστο έλεγχο ταυτότητας, τις αδιάλειπτες συναλλαγές, καθώς επίσης και τη μείωση της τριβής σε ολόκληρο το mobile οικοσύστημα. Βασικός σκοπός είναι η δημιουργία ενός inter-carrier οικοσυστήματος. Βέβαια, από την πλευρά τους οι telcos έχουν να ξεπεράσουν ορισμένους –τουλάχιστον- γραφειοκρατικούς “σκοπέλους”, όπως λ.χ. τα προβλήματα των (ξεπερασμένων, είναι η αλήθεια) legacy πληροφοριακών συστημάτων πριν καν το blockchain γίνει απτή πραγματικότητα.

Αναμφίβολα, η μετάβαση από μια κεντρική σε μια αποκεντρωμένη προσέγγιση θα έχει υψηλό κόστος μεταγωγής και αλλαγή νοοτροπίας. Ωστόσο, το πλήθος των αιτήσεων υποδηλώνει ότι αναπόφευκτα θα δούμε το blockchain που χρησιμοποιείται από τους telcos με κάποια μορφή στο κοντινό μέλλον. Κι αυτό, καθώς ακόμη η τεχνολογία blockchain βρίσκεται στα… σπάργανα.

Πως διαμορφώνεται η πραγματικότητα των m-εφαρμογών;

Θεωρητικά, δύσκολα θα βρούμε αυτή την περίοδο μια σύγχρονη επιχείρηση χωρίς να έχει έστω και μια υποτυπώδη παρουσία στο web. Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που στην προσπάθεια να δούμε κάποιο site μέσω μιας φορητής συσκευής, διαπιστώνουμε ότι η εμπειρία δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη στον προσωπικό μας υπολογιστή. H περιήγηση μέσω του smart phone γίνεται με χαμηλή ταχύτητα, χρειάζεται να κάνουμε οριζόντιο scrolling και σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχουν επιλογές που εμφανίζονται σε λάθος σημείο ή δεν εμφανίζονται καθόλου. Η δημιουργία ενός mobile responsive website, είναι ένα καλό πρώτο βήμα για τις εταιρείες που θέλουν να κινηθούν παράλληλα με την τάση του mobile business.

Έπονται όμως αρκετά βήματα ώστε το αποτέλεσμα να έχει αμοιβαίο όφελος για την επιχείρηση και τους αγοραστές.

Push notifications
Συνήθως το αμέσως επόμενο βήμα, μετά τη δημιουργία του responsive website, είναι η δημιουργία ενός mobile app, το οποίο θα είναι σχεδιασμένο για να εξυπηρετεί αποκλειστικά τις ανάγκες των κατόχων φορητών συσκευών.

Ίσως από τους πιο σημαντικούς λόγους που θα έπρεπε μια επιχείρηση να επενδύσει στην ανάπτυξη ενός mobile app είναι τα push notifications. Ας θεωρήσουμε για παράδειγμα ότι ο επιχειρηματίας ενός πλυντηρίου αυτοκινήτων θέλει να ενημερώσει τους πελάτες ότι προσφέρει μια νέα υπηρεσία βιολογικού καθαρισμό με οικολογικά προϊόντα. Η τεχνολογία push notifications των mobile apps είναι ο ευκολότερος και συντομότερος τρόπος για να κάνει αυτήν την ενημέρωση. Ο πελάτης από τη στιγμή που θα κατεβάσει την εφαρμογή συνδέεται με την επιχείρηση και της δίνει πρόσβαση στη συσκευή του, οπότε η επιχείρηση δε χρειάζεται να του ζητήσει κάποιο email ή αριθμό τηλεφώνου. Ακούγεται περίεργο και πράγματι είναι. Όμως, ο ίδιος άνθρωπος που θα αρνηθεί κατηγορηματικά να δώσει τον αριθμό του τηλεφώνου του για να λάβει διαφημιστικά SMS, δεν έχει κανένα θέμα να αποδεχτεί όλα όσα η εφαρμογή του ζητάει κατά την εγκατάσταση της, μεταξύ των οποίων, η πρόσβαση στην τοποθεσία του, τη λίστα των επαφών του και φυσικά η άδεια για να λαμβάνει ενημερώσεις.

Ο ανταγωνισμός ευνοεί τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις
Οι μεγάλες επιχειρήσεις, έχοντας τα οικονομικά αποθέματα, έχουν κάνει ήδη τα βήματά τους και ουσιαστικά τώρα βρίσκονται σε μια φάση που σε τακτά χρονικά διαστήματα ανανεώνουν τις mobile εφαρμογές τους με νέες λειτουργίες. Οπότε η σκυτάλη περνά στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και σύμφωνα με τη Gartner, αλλά και την Clutch, είναι αυτές που θα τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη των mobile εφαρμογών τα ερχόμενα χρόνια.

Η έρευνα της Clutch στις ΗΠΑ αποκάλυψε ότι το 50% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σκοπεύουν να έχουν δημιουργήσει mobile app μέσα στο 2017. Το περιβάλλον ευνοεί αυτήν την τάση, καθώς το κόστος ανάπτυξης εφαρμογών έχει μειωθεί δραματικά σε σχέση με τα ποσά που επένδυσαν οι μεγάλες επιχειρήσεις όταν έκαναν τα πρώτα τους βήματα. Οι λόγοι είναι αρκετοί και μεταξύ αυτών, η αύξηση του αριθμού των developers, η βελτίωση των εργαλείων ανάπτυξης και επικράτηση δύο λειτουργικών συστημάτων που ελέγχουν πάνω από το 95% της αγοράς.

Από το marketing στο ταμείο
Σχεδόν 300 εκατομμύρια εφαρμογές αναμένεται να εγκατασταθούν σε φορητές συσκευές παγκοσμίως το 2017. Ανάλογα με το ποιος κάνει την εκτίμηση, τα έσοδα από τη χρήση των εφαρμογών θα διαμορφωθούν από 80 έως 100 δισεκατομμύρια δολάρια. Συνήθως αυτές οι εκτιμήσεις βασίζονται σε έσοδα που προκύπτουν από την αγορά της εφαρμογής, τις in app αγορές και τις πωλήσεις φυσικών αγαθών που έγιναν μέσα από την εφαρμογή.

Μια εταιρεία που κάνει συντήρηση οχημάτων, πρώτιστα θα δημιουργήσει μια mobile εφαρμογή για να ανοίξει ένα ακόμα κανάλι επικοινωνίας με τον πελάτη. Ωστόσο, αφού επιτευχθεί ο πρώτος στόχος, το επόμενο βήμα είναι να χρησιμοποιήσει το ίδιο κανάλι για να κάνει πωλήσεις.

Ήδη οι μελέτες που γίνονται για τις πωλήσεις μέσω mobile συσκευών δείχνουν ότι οι αγοραστές αγοράζουν ευκολότερα προϊόντα, με το πάτημα ενός κουμπιού ενώ βρίσκονται στον καναπέ με το tablet τους ή ταξιδεύουν με το τρένο. Σε ορισμένες κατηγορίες μάλιστα, όπως τα αεροπορικά εισιτήρια, η ενοικίαση δωματίων και τα gadgets, το ποσοστό αγορών μέσω mobile συσκευών είναι σημαντικά μεγαλύτερο από τις αγορές που γίνονται μέσω desktop υπολογιστών ή άλλων καναλιών πώλησης.

Οι νέες τεχνολογίες θα ενισχύσουν τις mobile πωλήσεις
Μια φορητή συσκευή έχει πολλά αισθητήρια που αντιλαμβάνονται τον αναλογικό κόσμο και τον μετατρέπουν σε ψηφιακή πληροφορία. Αντιλαμβάνεται για παράδειγμα τη θέση του χρήση στο χωροχρόνο, την ταχύτητα που κινείται, τη θερμοκρασία ου περιβάλλοντος που βρίσκεται και τη ψυχική του διάθεση.

Ο κατάλληλος συνδυασμός των πληροφοριών δημιουργεί μια εικόνα του κατόχου της που ίσως ούτε ο ίδιος σε κάποιες φάσεις δε συνειδητοποιεί για τον εαυτό του. Η εξέλιξη των τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης τα τελευταία χρόνια, έχει δώσει ήδη εξαιρετικά αποτελέσματα όσον αφορά την αντίληψη που μπορεί να έχει ένας υπολογιστής και τις προτάσεις που έχει τη δυνατότητα να κάνει για να ευχαριστήσει τις ανάγκες του κατόχου του.

Δεν θα ήταν μεγάλη χαρά να βρούμε θέση να παρκάρουμε στο κέντρο της Αθήνας σε ώρα αιχμής ή μήπως δεν θα μας έκανε χαρούμενους να βρούμε το προϊόν που θέλουμε να αγοράσουμε φθηνότερα από ότι προσδοκούσαμε και μάλιστα στο χρώμα ή τις διαστάσεις που μας ταιριάζουν.


Το Β2B είναι επίσης μια ευκαιρία
Μάλλον έχετε παρατηρήσει σε χώρους εστίασης ότι πλέον ο σερβιτόρος χρησιμοποιεί το κινητό του τηλέφωνο για να πάρει την παραγγελία σας και όχι μια ειδική συσκευή, όπως γίνονταν πριν από λίγα χρόνια. Με την πιο απλή ματιά, αυτό σημαίνει ότι η εταιρεία απέφυγε μια δαπάνη σε εξοπλισμό και άρα ο ιδιοκτήτης αποφάσισε πιο εύκολα να μεταβεί σε ένα ψηφιακό περιβάλλον παραγγελιοληψίας. Η τάση BYOD έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, οι εξελίξεις ωστόσο δείχνουν ότι επικρατούν τα πρώτα.

Οι μεγάλοι κατασκευαστές επιχειρηματικών εφαρμογών θεωρούν πλέον δεδομένο να συμπεριλάβουν στο μείγμα της πρότασής τους τη mobile έκδοση του client άκρου. Μάλιστα, ενώ πριν από μερικά χρόνια η mobile εφαρμογή υστερούσε του desktop client πλέον προσφέρει συνήθως το 100% των δυνατοτήτων του. Η διαμόρφωση της αγοράς δημιουργεί εξαιρετικές ευκαιρίες για τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην ανάπτυξη εφαρμογών, γεγονός που αποδεικνύεται από τη ζήτηση που υπάρχει για επαγγελματίες developers. Η γνώση και η συνέπεια στην ποιότητα των υπηρεσιών θα διαχωρίσουν την ήρα από το στάρι και ενδεχομένως θα ανατρέψουν την αρνητική εικόνα που πρόσφατα κάποιες ελληνικές εταιρείες δημιούργησαν στην ελληνική και διεθνή αγορά.

Το μέλλον των apps
Τα mobile apps φαίνεται ότι οδεύουν «προς την εποχή των δεινοσαύρων», καθώς στο εγγύς μέλλον αντικαθίστανται από συστήματα αναγνώρισης φωνής που ενεργοποιούνται από την Τεχνητή Νοημοσύνη (Artificial Intelligence), όπως πχ. το Amazon Alexa που αποτελεί έναν πολύ πιο εύκολο τρόπο για να έχει κανείς πρόσβαση στην πληροφορία. Λάβετε μόνο υπόψη σας, ότι στο Apple App Store βρίσκονται περίπου 2,2 εκατ. εφαρμογές και – σύμφωνα με την Gartner – μόνο το 2% κάνει break even. Σχεδόν κάθε brand φαίνεται ότι χρειάζεται τουλάχιστον μια εφαρμογή ή ακόμα πιο συχνά πολλαπλές εξειδικευμένες εφαρμογές.

Πολλές εταιρείες έχουν το σύνδρομο FOMO (Fear of missing out – φόβος ότι θα μείνουν πίσω από τις εξελίξεις) αν δεν προσφέρουν κάθε δυνατή ψηφιακή επιλογή. Ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στo Mashable, Quora και Statista, αναφέρει ότι ο μέσος χρήστης smartphone διαθέτει 26 εφαρμογές στο τηλέφωνό του, ενώ ταυτόχρονα το e-Marketer ισχυρίζεται ότι η πλειοψηφία (63%) χρησιμοποιεί πραγματικά μόλις μια με πέντε από αυτές τις εφαρμογές.

Δεδομένου του κόστους ανάπτυξης των mobile εφαρμογών και της δυνατότητάς τους να διαφοροποιήσουν θετικά τα brands, είναι πολύ κρίσιμο να υπολογίσει κανείς πότε θα αποδώσει μια τέτοιου είδους επένδυση.

Η άποψη των βασικών developers των κινητών εφαρμογών είναι ότι οι πελάτες τείνουν να θέλουν να συνδυάζουν πολλαπλά χαρακτηριστικά που έχουν δει σε εφαρμογές που θαυμάζουν, καθιστώντας τες ουσιαστικά πολύπλοκες. Τα λιγότερα σημαίνουν περισσότερα στην ανάπτυξη κινητών εφαρμογών (κατά το γνωστό ελληνικό γνωμικό: «less is more»). Είναι πολύ καλύτερο να εστιάσει κανείς στο στόχο για τον οποίο η εφαρμογή χρησιμοποιείται περισσότερο. Όσο λιγότερα tasks και features και όσο πιο απλή και πιο ευκολονόητη είναι η εφαρμογή, τόσο το καλύτερο.

Πέρα και πάνω από απλές οθόνες γεμάτες εικονίδια…
Η ιδέα του να έχουμε μια οθόνη γεμάτη από εικονίδια που αντιπροσωπεύουν ανεξάρτητες μεταξύ τους εφαρμογές, και που πρέπει να ανοιχτούν μια-μια, έχει ολοένα και λιγότερο νόημα. Η ιδέα του ότι οι εφαρμογές αυτές βρίσκονται στο παρασκήνιο, προωθώντας το περιεχόμενο έτσι ώστε ο χρήστης να έχει μια κεντρική εμπειρία, έχει ολοένα και περισσότερο νόημα. Αυτή η κεντρική εμπειρία μπορεί να προσομοιάζει με το Google Now που ξέρουμε σήμερα. Μέχρι σήμερα, χτίζαμε λογισμικό που ήταν ο προορισμός προς τον οποίο οδηγούσαν οι χρήστες. Αυτό ήταν η κυρίαρχη τάση για το Internet που χάνεται γρήγορα.

Σε έναν κόσμο πολλών διαφορετικών οθονών και συσκευών, το περιεχόμενο πρέπει να «σπάσει» σε ατομικές μονάδες έτσι ώστε να λειτουργεί ανεξάρτητα (agnostic) από το μέγεθος της οθόνης ή της τεχνολογικής πλατφόρμας. Για παράδειγμα, το Facebook δεν είναι app, ούτε web site. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα οικοσύστημα από αντικείμενα (ανθρώπους, φωτογραφίες, βίντεο, σχόλια, εταιρείες, brands, κλπ) τα οποία με τη σειρά τους παρουσιάζονται συνολικά με διαφορετικούς τρόπους μέσω ειδήσεων και σελίδων. Παραδίδονται σε μια ευρεία σειρά από συσκευές, μερικές από τις οποίες δεν έχουν ακόμα εφευρεθεί. Το Facebook λοιπόν είναι μια σειρά από web σελίδες ή οθόνες σε μια εφαρμογή. Είναι ένα σύστημα από αντικείμενα και τις σχέσεις μεταξύ τους.

Οδεύοντας προς τις εφαρμογές ως υπηρεσία
Σπάζοντας το περιεχόμενο και τις αντίστοιχες ενέργειες στο επίπεδο της ατομικής μονάδας, τα διαχωρίζουμε από το container της εφαρμογής, έτσι ώστε να μπορούν να είναι ορατά σε κάθε συσκευή και από παντού. Οι ατομικές μονάδες στη συνέχεια συντίθενται ξανά ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο και καλούνται να λειτουργήσουν.

Για παράδειγμα μπορούν να παρουσιάζονται συνολικά ή ακόμη και να προωθούνται στο ρολόι του χρήστη. Το περιεχόμενο μπορεί να αλλάξει format ώστε να επιτρέπει καλύτερη εμπειρία στο χρήστη, να βελτιστοποιείται δηλαδή ανάλογα με την κατάσταση. Για παράδειγμα, κάποιος στέλνει ένα sms και επειδή εγώ οδηγώ εκείνη την ώρα, προωθείται στο ρολόι μου το οποίο μου το «διαβάζει» δυνατά. Σε έναν κόσμο όπου οι ειδοποιήσεις αποτελούν ολοκληρωμένες εμπειρίες, η οθόνη ενός εικονιδίου έχει όλο και λιγότερο νόημα. Οι εφαρμογές ως προορισμός έχουν λιγότερο νόημα.

Η νέα φάση ταιριάζει πολύ περισσότερο με το πώς λειτουργεί η ίδια η ζωή. Δεν ζούμε σε σιλό, όπως βρίσκονται σήμερα οι εφαρμογές. Οι άνθρωποι αρχίζουν και ξεχνούν τις «εφαρμογές» και απλώς σκέφτονται τις επιχειρήσεις, τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες τους.

Μιχάλης Μωραϊτης, Μέλος ΔΣ European CIO Association – CIO της Νικ. Ι. Θεοχαράκης: Το GDPR θα επηρεάσει καταλυτικά τις Διευθύνσεις Πληροφορικής

Το GDPR αλλάζει θεμελιωδώς τον τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων σε όλη την ΕΕ, σε επίπεδο ασφαλείας, διακίνησης δεδομένων και εσωτερικών διαδικασιών και κουλτούρας των επιχειρήσεων. Ο νόμος δεν ασχολείται με τα νομικά πρόσωπα αλλά με τα φυσικά και έχει ως στόχο να διαφυλάξει την ακεραιότητα και την αρτιότητα των δεδομένων τους καθώς και να οριοθετήσει την χρήση και επεξεργασία των δεδομένων σύμφωνα πάντα με την συναίνεση του φυσικού προσώπου.

Πρόκειται για ένα πανευρωπαϊκό νόμο που και υπερισχύει έναντι της εθνικής νομοθεσίας των κρατών μελών, επιβάλλοντας πανευρωπαϊκούς κανόνες λειτουργίας και πολύ αυστηρά πρόστιμα. Και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ο νόμος θα επιβληθεί χωρίς υποχωρήσεις και καθυστερήσεις, και κυρίως με έμφαση στα μεγάλα πρόστιμα όπως αυτά περιγράφονται στον νόμο. To GDPR αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα για την ΕΕ γι’ αυτό αναμένεται να υπάρχει μια καθολικότητα θέσης και σκληρή αντιμετώπιση για κάθε εταιρεία που θα τον παραβαίνει.

Προληπτική επιβολή προστίμων
Είναι σημαντικό να έχει κανείς στο μυαλό του ότι ο νόμος δεν προβλέπει την επιβολή προστίμων μόνο όταν υπάρχουν συμβάντα (π.χ. απώλειες δεδομένων), αλλά δρα προληπτικά και στο πλαίσιο αυτό θα επιβάλλονται πρόστιμα ακόμα και όταν οι επιχειρήσεις δεν έχουν λάβει τα μέτρα που απαιτούνται για την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Όταν, δε, συμβεί απώλεια δεδομένων αυτή θα πρέπει να δηλωθεί εντός 72 ωρών στην τοπική αρχή (Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για την Ελλάδα), ενώ να γίνει και μια προσωπική επικοινωνία με όλους τους εμπλεκόμενους σε αυτό το συμβάν. Αν η διαρροή δεδομένων αφορά πολλά φυσικά πρόσωπα και είναι αδύνατη η προσωπική επικοινωνία απαιτεί να γίνει έκδοση μιας δημόσιας ανακοίνωσης, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη φήμη της εκάστοτε επιχείρησης.

Πιο αυστηρές συναινέσεις
Ο νέος νόμος βάζει πολύ μεγάλους φραγμούς περί των συναινέσεων. Έως τώρα κάθε εταιρεία έπαιρνε μια προφορική συναίνεση και τη διατηρούσε επ’ άπειρον, λειτουργώντας με ένα μεγάλο βαθμό ελευθερίας. Πλέον αυτό δεν ισχύει: η κάθε συναίνεση είναι ρητή, κατηγορηματική, ξεκάθαρη κι έχει συγκεκριμένη ενέργεια και συγκεκριμένη χρονική διάρκεια. Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, ότι για να μπορέσει κανείς να στείλει ένα συγκεκριμένο newsletter ή SMS χρειάζεται να πάρει συναίνεση ξεχωριστά γι’ αυτά.

Δικαίωμα στη λήθη
Επανέρχεται επίσης το δικαίωμα στη λήθη του φυσικού προσώπου, το οποίο, αν δεν υπάρχουν νομικά κωλύματα, έχει το δικαίωμα να το ασκήσει. Αυτό σημαίνει ότι μια εταιρεία είναι υποχρεωμένη να διαγράψει τις πληροφορίες για το φυσικό πρόσωπο από όλα τα αποθηκευτικά μέσα στα οποία τις έχει αποθηκεύσει. Αυτό είναι από τα διαδικαστικά σκληρότερα κομμάτια του νόμου και θα ταλαιπωρήσει αρκετές Διευθύνσεις Πληροφορικής, οι οποίες θα πρέπει να βρουν ένα τρόπο να το εφαρμόσουν. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πάψει να υπάρχει το Shadow IT. H λίστα επαφών θα πρέπει να αντλείται μόνο από το κεντρικό σύστημα, οπότε κάθε Διεύθυνση Πληροφορικής θα πρέπει να ορίσει ποιος βλέπει τι για να πάρει τα σωστά δεδομένα, ώστε αν κάποια πρέπει να διαγράφονται, αυτά να διαγράφονται μια φορά κεντρικά.

Παράπλευρες πτυχές
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει η εκτίμηση ότι αν δηλωθεί έγκαιρα από την ίδια εταιρεία η απώλεια δεδομένων, η αντιμετώπισή της είναι ηπιότερη από ότι αν αυτή γίνει γνωστή χωρίς να το κάνει η ίδια. Χρειάζεται, επίσης, προσοχή και όσον αφορά τα δεδομένα που αποστέλλονται σε συνεργάτες.

Αν, για παράδειγμα, μια εταιρεία στείλει τα δεδομένα των πελατών της σε μια διαφημιστική εταιρεία προκειμένου να τρέξει μια καμπάνια, και υποκλαπούν αυτά τα δεδομένα εταιρεία και αποδειχθεί ότι η διαφημιστική δεν είχε πάρει τα κατάλληλα μέτρα προστασίας, δεχόμενη κατά συνέπεια πρόστιμο, πρόβλημα δημιουργείται και για την εταιρεία που της παρείχε τα δεδομένα διότι δεν την έλεγξε για το αν ικανοποιούσε τις απαιτήσεις του GDPR.

Σύμφωνα με τον νόμο, όταν μια εταιρεία δίνει τα δεδομένα των πελατών σε οποιοδήποτε συνεργάτη της θα πρέπει να φροντίζει ώστε να ζητήσει από αυτόν να τη διασφαλίσει ότι τηρούνται όλα τα μέτρα προστασίας που προδιαγράφει ο νόμος. Αν η επιτροπή ελέγχου διαπιστώσει ότι δεν έχουν παρθεί τα κατάλληλα μέτρα προστασίας τότε θα επιβάλει πρόστιμο τόσο στο συνεργάτη όσο και στην εταιρεία που τα έδωσε.

Επίσης, ο νόμος δεν κάνει διαχωρισμό στην απώλεια δεδομένων, αν δηλαδή αυτή είναι φυσική ή ψηφιακή. Τουτέστιν αν χαθεί ένα χαρτί που περιέχει μια λίστα πελατολογίου θεωρείται και αυτό απώλεια δεδομένων, ενώ ακολουθείται και στις δύο περιπτώσεις η ίδια ακριβώς διαδικασία. Σημαντικό να τονίσουμε ότι στο εύρος του νόμου συμπεριλαμβάνονται και οι απώλειες συσκευών (κινητά τηλέφωνα, tablet κλπ) που έχουν αποθηκευμένα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα ή αν μέσω των συσκευών δίνεται η δυνατότητα κάποιος να έχει πρόσβαση σε αυτά.

Ο νόμος γίνεται πιο απαιτητικός σε στοιχεία ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων όπως είναι αυτά που διατηρούν οι οργανισμοί νοσοκομειακής περίθαλψης, οι ασφαλιστικές εταιρείες κ.λπ. Θα υπάρξουν εταιρείες που ο νόμος θα τους απορροφήσει σημαντικό ποσοστό και budget και ενέργειας. Οι πιο έτοιμες εταιρείες στην Ελλάδα όσον αφορά το νόμο GDPR είναι οι συστημικές τράπεζες, oι οποίες έχουν πολύ καλό βαθμό ετοιμότητας, δεδομένων των ήδη κανονιστικών πλαισίων που λειτουργούν. Ο νόμος θα εφαρμοστεί σε οποιαδήποτε εταιρεία διαχειρίζεται στοιχεία φυσικού προσώπου ανεξαρτήτου μεγέθους της είτε είναι δημόσια είτε ιδιωτική. Πλέον η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων αποκτά ιδιαίτερες εξουσίες. Θα υπάρξουν, επίσης, έλεγχοι από επιτροπές μπαλαντέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή, μπορεί να έρθει μια ευρωπαϊκή ομάδα για να ελέγξει την εταιρεία σου και όχι μόνο η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Εκβιασμοί
Ενα ακόμα πράγμα που ανησυχεί την Ευρώπη είναι οι εκβιασμοί που θα ακολουθούν από την κλοπή δεδομένων. Αν, ωστόσο, μια εταιρεία έχει κάνει τις δέουσες ενέργειες προστασίας τότε ο νόμος θα την καλύπτει σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο νόμος «αποδέχεται» την υποκλοπή δεδομένων και θεωρεί ότι είναι μέρος της καθημερινής λογική και σε καλύπτει αν έχει κάνει όλες τις δέουσες ενέργειες – οπότε και η αντιμετώπιση θα είναι διαφορετική. Αυτό που δεν αποδέχεται είναι να μην έχει κάνει μια εταιρεία όλα όσα προδιαγράφει ο νόμος για να προστατευτεί.

Εν κατακλείδι
Δυστυχώς, ένα σημαντικό επιχειρήσεων στην Ευρώπη και ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό στην Ελλάδα δεν έτοιμο για την εφαρμογή του νόμου. Και υπάρχουν ακόμα πολλές ελληνικές επιχειρήσεις που αγνοούν το νόμο ή, τουλάχιστον, δεν έχουν διερευνήσει το θέμα. Επιπλέον, δεν έχει τρέξει καμία ενέργεια από το κράτος να ενημερώσει τις επιχειρήσεις ότι υπάρχει αυτός ο νόμος. Ούτε υπάρχει μια θεσμική ενημέρωση από τα επιμελητήρια. Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν αναμένεται να δοθεί παράταση όσον αφορά την εφαρμογή του νόμου.

Context: σταθεροποιείται η αγορά printers στην περιοχή EMEA

Η μεγαλύτερη ανάπτυξη σημειώθηκε στην περιοχή ΜΕΑ (Μέση Ανατολή και Αφρική), με τις παραγγελίες εκτυπωτικών συσκευών (τεμάχια) να αυξάνονται κατά 7%. Όλες, επίσης, οι κατηγορίες εκτυπωτών, με εξαίρεση τα laser MFPs, κατέγραψαν θετικό πρόσημο. Η χώρα μας σημείωσε τη μεγαλύτερη υποχώρηση (-30%), ενώ η μεγαλύτερη ανάπτυξη παρατηρήθηκε σε Ισπανία (+18%) και Αυστρία (+15%) – με τις διακυμάνσεις από χώρα σε χώρα να είναι αισθητές, κάτι που καταδεικνύει τις ανομοιομορφίες της αγοράς.

Πρόστιμο ρεκόρ επέβαλε η Κομισιόν στην Google

«Η Google καταχράστηκε τη δεσπόζουσα θέση της στις μηχανές αναζητήσεις» ανέφερε η αρμόδια επίτροπος Margrethe Vestager την Τρίτη στις Βρυξέλλες. Η αμερικανική εταιρεία «τοποθετεί ψηλότερα στα αποτελέσματα των αναζητήσεων τη δική της υπηρεσία σύγκρισης τιμών, υποβαθμίζοντας τις σχετικές υπηρεσίες του ανταγωνισμού». Το πρόστιμο είναι σχεδόν διπλάσιο από το αντίστοιχο που είχε «ρίξει» το 2009 η Κομισιόν στην Intel, πάλι λόγω κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης στην αγορά.

Η ΕΕ δίνει περιθώριο 90 ημερών στην Google να διακόψει αυτή την τακτική – σε διαφορετική περίπτωση η τελευταία θα κληθεί να καταβάλλει πρόστιμο έως και 5% του μέσου παγκόσμιου ημερησίου τζίρου της μητρικής της Alphabet. Η πρώτη αντίδραση της Google ήταν να απαντήσει ότι διαφωνεί με την απόφαση της Google κι ότι εξετάζει την υποβολή έφεσης. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να περάσουν χρόνια μέχρι να εκδοθεί η τελική απόφαση – είναι χαρακτηριστικό ότι η υπόθεση της Intel δεν έχει ακόμα τελεσιδικήσει.

ΕΔΑ Αττικής και Όμιλος ΟΤΕ ανταλλάσουν τεχνογνωσία

Στελέχη της ΕΔΑ Αττικής είχαν την ευκαιρία να ενημερώσουν αναλυτικά στελέχη και αναδόχους έργων κατασκευών του Ομίλου ΟΤΕ για τον τρόπο κατασκευής και λειτουργίας του δικτύου διανομής φυσικού αερίου και τις πρακτικές ασφάλειας κατά την εκτέλεση τεχνικών έργων πλησίον αυτών. Επιπλέον, αντάλλαξαν απόψεις και προτάσεις για τον καλύτερο συντονισμό και την συνεργασία μεταξύ των δύο εταιρειών, καθώς ο Όμιλος ΟΤΕ αναπτύσσει εντατικά το δίκτυο οπτικών ινών του στο λεκανοπέδιο της Αττικής, όπου το δίκτυο φυσικού αερίου εκτείνεται ήδη σε μήκος περίπου 3.400 χλμ.

Μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ των Υπουργείων Ψηφιακής Πολιτικής και Παιδείας

Ειδικότερα, η συνεργασία, που θα υλοποιηθεί από τη Γενική Γραμματεία Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων του Υπουργείου ΨΗΠΤΕ και το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας του Υπουργείου Παιδείας, εστιάζει στον «Εκσυγχρονισμό των Δικτυακών Υποδομών όλων των ΑΕΙ και Ερευνητικών Κέντρων της χώρας». Το έργο, συνολικού προϋπολογισμού 18,6 εκατ. ευρώ, εγκρίθηκε και θα υλοποιηθεί μέσω του Τομεακού Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία 2014-2020» (ΕΠΑΝΕΚ).

Αφορά, δε, στον τομέα ευθύνης του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης για την «Περαιτέρω Ανάπτυξη των Ευρυζωνικών Συνδέσεων και των Δικτύων Υψηλής Ταχύτητας και Υποστήριξη της Υιοθέτησης Αναδυόμενων Τεχνολογιών και Δικτύων στο Πλαίσιο της Ψηφιακής Οικονομίας». Ο εκσυγχρονισμός των δικτύων επικοινωνιών των ΑΕΙ και ΤΕΙ θα αναβαθμίσει την έρευνα και την καινοτομία, συμπληρώνοντας τις στρατηγικές παρεμβάσεις της Γενικής Γραμματεία Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων για την ανάπτυξη δικτύων ευρυζωνικής πρόσβασης νέας γενιάς, όπως θα προκύψουν από την υλοποίηση δυο μεγάλων έργων εθνικής εμβέλειας («Superfast Broadband» και «Rural Extension»), συνολικού προϋπολογισμού 400 εκατ. ευρώ.

Θεόδωρος Φέσσας, Πρόεδρος ΣΕΒ: «O ψηφιακός μετασχηματισμός μάς αφορά όλους»

Είναι υπερκομματικό, εθνικό ζήτημα και συνεπώς απαιτείται σύμπραξη δυνάμεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Η σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα είναι απαραίτητη για την κατανόηση των αναγκών ψηφιακού μετασχηματισμού της οικονομίας και των επιχειρήσεων για τον αποτελεσματικό σχεδιασμό, υλοποίηση, παρακολούθηση, αλλά και αξιολόγηση της μετάβασης της χώρας στην ψηφιακή εποχή».

Ο ψηφιακός μετασχηματισμός αποτελεί θέμα επιβίωσης και ανάπτυξης για τις ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ δημιουργεί και νέες θέσεις εργασίας σύμφωνα με τον Θ. Φέσσα. Γι΄αυτό και ο ΣΕΒ εκτιμά ότι «η μετάβαση στην ψηφιακή οικονομία πρέπει να είναι ψηλά στην εθνική ατζέντα», θεωρώντας, παράλληλα, ως προαπαιτούμενο τη «θέσπιση ενός αποτελεσματικού μοντέλου διακυβέρνησης στο οποίο θα συμμετέχει και ο ιδιωτικός τομέας και το οποίο θα εγγυάται την απρόσκοπτη ψηφιακή μετάβαση».